Το φιλμ νουάρ είναι ένα κινηματογραφικό είδος που εδώ και πολλά χρόνια ανασύρεται περιστασιακά απ’ τη λήθη για να ανανεώσει το ενδιαφέρον του κοινού. Αλλες φορές με μέτρια και άλλες με καλύτερα αποτελέσματα. Η ”Μαύρη Ντάλια” πρόσφατα, αποδείχθηκε δύσκολη υπόθεση για το γνώστη του είδους Μπράιαν Ντε Πάλμα.
Ο Ράιαν Τζόνσον, με το πενιχρό του μπάτζετ και την αγάπη του για το είδος υπό μάλης, κάνει ένα ενδιαφέρον κινηματογραφικό πείραμα. Μεταφέρει τη γλώσσα, την ατμόσφαιρα και το ύφος του νουάρ σε ένα σχολείο της Νότιας Καλιφόρνια. Το αποτέλεσμα λέγεται ”Brick” και λατρεύτηκε απ’ το κοινό στο περσινό φεστιβάλ του Σάντανς.
Ένας νεαρός δέχεται το περίεργο τηλεφώνημα της πρώην κοπέλας του και υποπτεύεται ότι έχει προβλήματα. Ψάχνοντας να βρει πού έχει μπλέξει ανακαλύπτει το πτώμα της στην υγρή είσοδο ενός αγωγού κι αποφασίζει να λύσει το μυστήριο μόνος του. Σ’ ένα κόσμο διεφθαρμένων εφήβων και οπορτουνιστών διευθυντών όμως, δε θα είναι καθόλου εύκολο...
Νουάρ με έφηβους; Σίγουρα έχουν προβλήματα με το τσουβάλι (όπως η ακμή) αλλά πότε πρόλαβαν να γίνουν κυνικοί αντιήρωες, δολοπλόκοι εγκληματίες και μοιραίες σαγηνεύτρες; Πώς θα μπορούσε ο σκηνοθέτης να μεταφέρει τη γλώσσα και τους χαρακτήρες του νουάρ σε ένα σύγχρονο περιβάλλον με πρωταγωνιστές που ακόμα ζητούν χαρτζιλίκι απ’ τη μαμά τους; Απίθανο, αλλά τα καταφέρνει. Σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον.
Οι χαρακτήρες του νουάρ είναι ιδιαίτερα στιλιζαρισμένοι και ψεύτικοι, οι χαρακτήρες του αμερικάνικου σχολείου, όπως το ξέρουμε απ’ τις ταινίες, επίσης. Τα στερεότυπα αντιστοιχίζονται, η πλοκή ξετυλίγεται και όλα δένουν μέσω της νεκρής αυτής γλώσσας που ο Τζόνσον ζωντανεύει ξανά. Οι έφηβοι σήμερα έχουν δει ήδη πάρα πολύ κινηματογράφο. Πόσο δύσκολο είναι να μιμηθούν τα είδωλα που έχουν καταναλώσει;
Οι στιλάτες ατάκες ακούγονται εξαιρετικά δουλεμένες από τους πρωταγωνιστές και η φωτογραφία είναι φοβερά πιστή στην ατμόσφαιρα. Πολύ καλός ο Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ στον πρώτο ρόλο και λιγότερο πειστικός ο Λούκας Χάας ως ”κακός”.
Οι υπόλοιπες
Το ”Φώτα στο σούρουπο” είναι η καινούργια ταινία του Φιλανδού μαιτρ Άκι Καουρισμάκι. Στο ίδιο εξαιρετικό στιλ με τον ”Άνθρωπο χωρίς παρελθόν”, ασχολείται με ένα μοναχικό άντρα που το έχει βάλει σκοπό να πετύχει και ξανασηκώνεται μετά από κάθε πτώση. Δεν είναι όμως αρκετά έξυπνος για να μείνει όρθιος.
Βγαίνουν ακόμα, το καλό αυστριακό θρίλερ ”Σιλέντιουμ”, η συμπαθητική ελληνική κωμωδία ”5 λεπτά ακόμα”, το, πιστό σε ότι υπόσχεται, σπλάτερ ”Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι: Η Αρχή” και το τρίτο μέρος της Δανέζικης τριλογίας ”Pusher”.
Λουκάς Τσουκνίδας
