Ιοβόλος

Ποιοι διάσημοι στριμώχτηκαν στο μεσημεριανό αεροπλάνο από τη Μύκονο; Ξέρουμε την απάντηση αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ποιος αφέστη περισσότερο από την "πλέμπα" και πως... η συνοδεία του "φούσκωσε" από υπερηφάνεια. 
       

Μακριά από αυτές τις υπηρεσιακές εκπομπές με τα λαϊκά για τους φίλους ταξιτζήδες, ο flash αποφάσισε από τις 12 έως τις 5 το πρωί να παίζει Jazz, κλασσική (τα πιο γνωστά κομμάτια), καθώς και μουσική από soundracks. Χωρίς διακοπές, χωρίς εκφώνηση. απλώς μουσική. 

Ιδιαίτερο ταλέντο επιδεικνύουν τον τελευταίο καιρό οι εγχώριοι υπεύθυνοι της (μουσικής) ψυχαγωγίας μας στη δημιουργία ενός νέου, υβριδικού μουσικού είδους που παντρεύει ευφάνταστα την ελληνική σκυλο-ποπ μουσική με το διεθνές στερέωμα. Ειδικά όταν οι προπωλήσεις δεν πηγαίνουν καλά.

Με τα όσα συμβαίνουν στην περίφημη πολιτική ζωή του τόπου, ο Ιοβόλος έχει να κάνει την εξής πρόταση: Γιατί να εκτοξεύονται τόνοι (πολιτικής) λάσπης σε πρόσωπα άνευ ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για το μέσο πολίτη, ενώ υπάρχει η λύση της πραγματικής λασπομαχίας; Ας πούμε μεταξύ των κ.κ. Καϊλή και Ράπτη...   

Ποιοι ζητούν εκπτώσεις από τα κεντρικά καταστήματα του Κολωνακίου; Χαμηλοσυνταξιούχοι και μισθωτούληδες; Μπα! Ο Ιοβόλος πήγε μια βόλτα στην αγορά, έμαθε ενδιαφέροντα κουτσομπολιά για μια (πολύ) ισχυρή κυρία και πήρε "απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας".

Τι πουλάει αυτή την εποχή; Η οικολογία, η ανησυχία για το περιβάλλον και για το τι κόσμο θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Εσείς πιάσατε την τάση; Δεν νομίζω- δεν είμαι καν σίγουρος πως σας είδα να δακρύζετε για την Πάρνηθα, ξενέρωτοι.     

Προς ακύρωση φαίνεται ότι βαδίζει η συνεργασία της φίρμας του διάσημου μάγειρα κ. Nobu με τον Αστέρα της Βουλιαγμένης και οι λάτρεις του αθεντικού sushi θα μείνουν παραπονεμένοι. Ακριβολογώ ή υπερβάλω;    

«Δωρεάν πάρκινγκ στο Terra Vibe» ανακοίνωνε δύο μέρες πριν την έναρξη του Rockwave η εκπρόσωπος της Didi Music με ύφος «το ζητήσατε – σας το δώσαμε – δοξάστε μας». Και τους δοξάζαμε, οι αδαείς.

Σκεφτόμουν τις προάλλες ότι όσο και να διασκεδάζω σνομπάροντας τις απανταχού "κουλτουριές", ένα μέρος του εαυτού μου εξακολουθεί να τις παρακολουθεί- αν μη τι άλλο για να γελά χαιρέκακα με τη σοβαρότητα με την οποία προσεγγίζουν διάφορα ακατανόητα και αλληγορικά νοήματα διάφοροι ειδήμονες. 

Εχουν δίκιο όσοι λένε πως ή πραγματικά ελληνική underground σκηνή δεν βρίσκεται ούτε στα dark καταγώγια του ’80 ούτε στα «γκαράζ» happenings, ούτε στην ηλεκτρονική σκηνή και τα υπαίθρια parties που οδήγησαν σε φαινόμενα τύπου «μάνα ρέηβερ» και ούτε στα μισοκατεβασμένα παντελόνια της hip hop.