Ιοβόλος

Μικρά και καθημερινά περιστατικά δείχνουν ότι ο δρόμος που πρέπει να διανυθεί έως ένα αξιοπρεπές επίπεδο "κρατικών κοινωνικών παροχών" είναι ίσως λίιιιγο μεγαλύτερος από τη φοροδιαφυγή. Γιατί αν πρόκειται οι κυβερνώντες να είναι φορολογικά άτεγκτοι, ας αρχίσουμε να τούς ζητάμε και λίγο καλύτερο κράτος. 

Την πραγματική εικόνα της «σεμνότητας και της ταπεινότητας», δίνει η περιπέτεια του υιού Ζαγορίτη που από το κρίσιμο για την πατρίδα μετερίζι του Πολεμικού Μουσείου βρίσκεται τώρα παροπλισμένος στην παραμεθόριο, έχοντας μάλιστα φυλακή στις τρυφερές του πλάτες.      

Δύσκολα μπορώ να θυμηθώ άλλοτόσο αδιάφορο για τον ελληνικό λαό συνέδριο όσο αυτό της Νέας Δημοκρατίας που ξεκινά σήμερα- και μη βιαστείτε να σκεφτείτε το περσινό συνέδριο του ΚΚΕ- αυτό τουλάχιστον είχε πλάκα…

Η σχέση του Έλληνα με την εθνική του ομάδα ποδοσφαίρου δυστυχώς αποτυπώνεται εν ολίγοις στη φωτογραφία των μπούφων με τις σπαρτιατικές ασπίδες και στην μεταφυσική πεποίθηση ότι "εμείς οι Έλληνες όταν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα".

Πέρσι το φθινόπωρο οι περισσότεροι (λέμε τώρα) Έλληνες πήραν την απόφαση να εμπιστευθούν την ελπίδα. Και ψήφισαν ΠΑΣΟΚ. Τότε ήταν αστείο. Σήμερα, είναι τραγικό. Προτείνω οι περισσότεροι από αυτούς που υπέπεσαν στο σφάλμα να αφιερώσουν μια συγκεκριμένη δεκαετία της ζωής τους για να σκεφτούν το λάθος τους. Συγκεκριμένα, τη δεκαετία που θα δουλέψουν παραπάνω.      

…Θα χρειαστούν τόνοι ολόκληροι, μοιρασμένοι από παιδάκια σε αεροδρόμια σύμφωνα με το μεγαλόπνοο σχέδιο της Μάγιας Τσόκλη, για να πείσουν τους τουρίστες μας να παραβλέψουν την αγένεια και την παντελή έλλειψη ποιότητας υπηρεσιών. Για του λόγου (του) το αληθές, ο Ιοβόλος επιχειρεί μια βόλτα παρέα με τουρίστες στο Μουσείο της Ακρόπολης. Και φρίττει.

Να που τελικά ο κομμουνισμός βγαίνει με διάφορους τρόπους κερδισμένος από το ότι το κινεζικό εργατικό δυναμικό είναι πάμφθηνο στη διεθνή αγορά. Αυτό τουλάχιστον θα πρέπει να θεωρούν οι Βορειοκορεάτες που νοίκιασαν κινέζους ως οπαδούς για να επυφημούν την ομάδα τους στο Μουντιάλ!    

Αν και η "μόδα της οικολογίας" έχει δώσει τη θέση της στη "μόδα της οικονομίας", οι προτάσεις Μπιρμπίλη για τις αλλαγές στην Αθήνα του 2014 εμφανίζονται ως δημοφιλείς στους κατατρεγμένους πολίτες. Λογικό αφού τους δίνουν το όραμα που η καθημερινότητά τους τούς στερεί. Εδώ που τα λεμε, γιατί να μην βαυκαλιζόμαστε (και) με τη virtual πραγματικότητα; Μια ζωή την έχουμε...  

Όχι, δεν είναι η εθνική υπερηφάνεια που με κάνει να θεωρώ βλακεία της ιδέα της Μάγιας Τσόκλη για πακετάκια- δωράκια της χώρας προς τους τουρίστες. Η κοινή λογική είναι. Η κοινή λογική που περιμένει οργανωμένο σχέδιο για τον τουρισμό και όχι επικοινωνιακές κουτοπονηριές που θυμίζουν Χαβάη.     

"Του σαλονιού" είναι ο χαρακτηρισμός που πρέπει από σήμερα να ακολουθεί τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό του υπουργείου Οικονομικών, όπως καλά γνωρίζει ο οφειλέτης του δημοσίου Ιωάννης Δ. από τη Νίκαια που βλέπει τις πολυθρόνες του να βγαίνουν στο σφυρί για 3.976 ευρώ.