Θοδωρής Διάκος

Η Αντζελίνα Τζολί ήρθε στην Αθήνα με σοβαρό σκοπό, αλλά μ#λ#κα μου, πώς έγινε έτσι, ουάου, χαχα, θα το γράψω στο Facebook.

Ελλάδα 2016: Γυναίκα πετάει πολιτική μπαρούφα και την κράζουν επειδή είναι γυναίκα, όχι επειδή πετάει μπαρούφες.

Επειδή μερικές φορές, τα πράγματα είναι απλά: είτε έχεις επίπεδο, είτε δεν έχεις.

Φωνή λαού, οργή θεού και μερικά βαμμένα γουρούνια, επειδή δεν είμαστε σίγουροι τι κάνουμε αυτή τη στιγμή.

Αλλά κυρίως πρέπει να μιλήσουμε για το γεγονός ότι κοντεύουμε 2016 και ακόμα τα θύματα κακοποίησης δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους.

Όχι, θα επεξεργαστείς το προσωπικό σου σοκ όπως θα σου πω εγώ, επειδή εγώ είμαι πιο ενήμερος και διαβάζω καλύτερα site από εσένα.

Αυτό είναι ένα κείμενο που εκφράζει αγανάκτηση, απογοήτευση, αηδία, και όλα τα αισθήματα που προκαλεί η συγκάλυψη του βιασμού ενός παιδιού.

Επειδή μπροστά στην φρίκη της βιομηχανίας κρέατος, τίποτα δεν είναι αρκετά κακό και αρκετά σημαντικό.

Παραλίες, πανσέληνοι, μπούτια, νεκρά μωρά. Επειδή, όπως φαίνεται, τα νεκρά μωρά είναι κάτι που μπορείς να δεις στο Facebook πλέον.

Εναλλακτικός τίτλος: Πώς να παραμείνεις σχετικός ενώ είσαι ένας καλλιτέχνης που έχει στερέψει από ιδέες εδώ και πολύ, πολύ καιρό.