Θοδωρής Διάκος

Το δράμα (;) μιας γενιάς που ενηλικιώνεται χωρίς μεγάλες αναμνήσεις, χωρίς ιδιαίτερα σοκ και χωρίς καημούς που θα γίνονταν μεγάλες λαϊκές επιτυχίες.

Το "θρίλερ" των τελευταίων εκλογών ήταν, όπως όλα τα σύγχρονα θρίλερ, προβλέψιμο και βασισμένο σε μοτίβα που έχουμε δει και ξαναδεί. Πάμε να μοιράσουμε ρόλους;

Πλουραλισμός απόψεων. Πλουραλισμός εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων. Πλουραλισμός αποτυχιών. Καλωσήρθατε στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Τι είναι πιο τρομακτικό; Το ότι ο Κασιδιάρης χτύπησε την Κανέλλη, ή το ότι υπήρξε κόσμος που θεώρησε καλό να τον υποστηρίξει;

Όταν δεν έχεις λογικά επιχειρήματα για να πείσεις τους ψηφοφόρους σου, μπορείς πάντα να βροντοφωνάξεις τον πατριωτισμό σου. Απλά πράγματα. Τα διδάσκουν και στα σχολεία.

Η Eurovision και η σημειολογία κάθε εθνικής κορώνας που ακούγεται όποτε μένουμε εκτός πρώτης πεντάδας.

Τι είναι η καταπάτηση μερικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων μπροστά στο εθνικό μας σπορ που λέγεται κοινωνική κατακραυγή; Λεπτομέρεια, όπως και το ιατρικό απόρρητο.

Η άνοιξη, ο έρωτας και η (σχέση που έχει μαζί τους η) πολιτική.

Τι κοινό έχουν η αποτρίχωση και η επόμενη μέρα των εκλογών; Η απάντηση είναι λίγο πιο περίπλοκη από ένα αυθόρμητο λάθος, που έγινε με καλή πρόθεση.

Οι επιλογές της καλπη-κης Επανάστασης και το τεστ που (δεν) σε βοηθά να ψηφίσεις. Τελικά, μένει μόνο η Αξιοπρέπεια. Κι αυτή κόμμα κατάντησε.