Εθελοντές σε ΜΚΟ: Ιστορίες από έναν καλύτερο κόσμο

της Ηρώς Κουνάδη

Στις σχολές δημοσιογραφίας, μια από τις πρώτες αρχές που μαθαίνεις είναι ότι η γεωγραφική εγγύτητα είναι το νούμερο ένα κριτήριο για να αξιολογείς αν μια είδηση είναι σημαντική ή όχι. Ένας άνεργος που δεν έχει να πληρώσει το ενοίκιο και ζει με μια κονσέρβα την ημέρα στο διπλανό τετράγωνο ενδιαφέρει το ακροατήριό σου περισσότερο από χίλια υποσιτισμένα παιδιά στην Αφρική. Αν τολμήσεις να ρωτήσεις «γιατί;» θα πάρεις την πληρωμένη απάντηση «γιατί αυτή είναι η ανθρώπινη φύση».

Χρειάζονται μερικές ιστορίες όπως αυτές που ακολουθούν, για να αρχίσεις να αμφισβητείς το δόγμα. Όχι, η ανθρώπινη φύση δεν είναι απαραίτητα η εγωκεντρική, στενόμυαλη, κλεισμένη στο μικρόκοσμό της εκδοχή στην οποία επιμένουν να πιστεύουν οι επιστήμες της επικοινωνίας. Υπάρχει κι αυτή. Όπως υπάρχουν και οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν κριτήρια διαφορετικά από την γεωγραφική εγγύτητα για να αξιολογήσουν ένα πρόβλημα.

Άνθρωποι που καταλαβαίνουν ότι η πρόσβαση σε πόσιμο νερό, η υγεία και η μόρφωση είναι πράγματα σημαντικότερα από οποιαδήποτε οικονομική κρίση. Άνθρωποι που θα έφταναν στην άκρη του κόσμου για να τον κάνουν καλύτερο, ακόμη και αν αυτό σήμαινε πως θα παραμελούσαν για λίγο τον μικρόκοσμο της δικής τους ζωής –της δικής τους κρίσης, αν προτιμάτε.

Κάποιοι από αυτούς το κάνουν κάθε μέρα. Είναι οι εθελοντές των μη κυβερνητικών οργανώσεων όπως οι Γιατροί χωρίς Σύνορα, η ActionAid και η Διεθνής Αμνηστία, οι οποίοι είτε από την γειτονιά τους είτε από τα βάθη της αφρικανικής σαβάνας δουλεύουν για να κάνουν τον κόσμο καλύτερο. Και μοιράζονται μαζί μας τις ιστορίες τους, ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες αλλά καταλήγοντας όλοι στο ίδιο συμπέρασμα: Προσπαθώντας να αλλάξεις τον κόσμο, αλλάζεις πρωτίστως τον εαυτό σου. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος του εθελοντισμού.

Διαβάστε στη δεξιά στήλη, Άρθρα Αφιερώματος, τις ιστορίες των έξι εθελοντών που μίλησαν στο in2life για την ανεκτίμητη εμπειρία τους.