H Amy και η «κατάρα των 27»

του Γιώργου Φλώκα

Ο θάνατος της Amy Winehouse έφερε ξανά στο προσκήνιο το λεγόμενο και «club 27», της «κατάρας» των μεγάλων ροκ σταρ που τους θέλει να πεθαίνουν στην ηλικία των 27 ετών.

Πριν από την Amy, το μύθο είχαν φροντίσει να καλλιεργήσουν τέσσερις θρύλοι των 70’s, ο κιθαρίστας και ιδρυτικό στέλεχος των Rolling Stones, Μπράιαν Τζόουνς, ο βιρτουόζος Τζίμι Χέντριξ, ο τραγουδιστής και «ψυχή» των Doors, Τζιμ Μόρισον και η Τζάνις Τζόπλιν. Αργότερα, στην μακάβρια «παρέα» προστέθηκε και ο Κερτ Κομπέιν των Nirvana.

Μπράιαν Τζόουνς

Ιδρυτικό μέλος των Rolling Stones αλλά και του ιδιότυπου «κλάμπ των 27», ο Μπράιαν Τζόουνς βρέθηκε νεκρός στην πισίνα του σπιτιούτου στο Σάσεξ της Αγγλίας, στις 3 Ιουλίου του 1969. Στην ιατροδικαστική έκθεση, ως επίσημο αίτιο του θανάτου του καταγράφηκε ο πνιγμός λόγω αναρρόφησης νερού, σε συνδυασμό με τη δυσλειτουργία στο συκώτι του που οφειλόταν στην κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών. Μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών και αλκοόλ βρέθηκαν και στο αίμα του, με τον ιατροδικαστή να αποδίδει το θάνατο σε ατύχημα.

Τζίμι Χέντριξ

Έναν χρόνο μετά το θάνατο του Τζόουνς, ο κατά πολλούς μεγαλύτερος κιθαρίστας της ροκ περνά στην ιστορία. Ο Τζίμι Χέντριξ άφησε την τελευταία του πνοή σε ξενοδοχείο του Λονδίνου στις 18 Σεπτεμβρίου του 1970.

Ο θάνατός του προκλήθηκε από αναρρόφηση και οφείλεται στην υπερβολική χρήση αλκοόλ και βαρβιτουρικών.


Τζάνις Τζόπλιν

Δεκαέξι μόλις μέρες μετά το θάνατο του Χέντριξ, στις 4 Οκτωβρίου τον ακολουθεί στην ηλικία επίσης των 27 ετών, η Τζάνις Τζόπλιν, μια από τις σημαντικότερες φωνές των ‘70s.

Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια βρέθηκε νεκρή σε ξενοδοχείο στο Λος Άντζελες. Η αιτία του θανάτου της ήταν υπερβολική χρήση ηρωίνης, ενώ είχε καταναλώσει και μεγάλες ποσότητες αλκοόλ.


Τζιμ Μόρισον

Μετά από έναν χρόνο περίπου, την «παρέα των 27» ακολούθησε μια ακόμη εμβληματική φυσιογνωμία της ροκ, ο χαρισματικός ερμηνευτής των Doors, Τζιμ Μόρισον. Ο Μόρισον πέθανε στη Γαλλία στις 3 Ιουλίου του 1971 σε ηλικία 27 ετών.

Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, βρέθηκε νεκρός από τη σύντροφό του Πάμελα Κούρσον, στην μπανιέρα του διαμερίσματός τους στο Παρίσι. Δεν έγινε αυτοψία, καθώς ο γιατρός που τον εξέτασε είπε ότι δεν βρήκε στοιχεία εγκληματικής ενέργειας. Η απουσία αυτοψίας αλλά και ο μυστικός ενταφιασμός του έδωσε λαβή για πολλές εικασίες σχετικά με τον θάνατο του Μόρισον. Ωστόσο, όταν η Κούρσον επέστρεψε στις ΗΠΑ, δήλωσε ότι ο Μόρισον είχε πεθάνει από υπερβολική δόση ηρωίνης, την οποία είχε εισπνεύσει νομίζοντας πως είναι κοκαΐνη.

Ο τάφος του Μόρισον βρίσκεται στο νεκροταφείο Pere Lachaise στο Παρίσι, μαζί με άλλους κορυφαίους καλλιτέχνες όπως ο Bizet και ο Strauss. Πάνω, γράφει στα ελληνικά «ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ».

Κέρτ Κομπέιν

Στις 8 Απριλίου του 1994, ο Κέρτ Κομπέιν, frontman των Nirvana και ίνδαλμα της «generation x» αυτοκτόνησε με περίστροφο στην ηλικία των 27. Στο σημείωμα που άφησε, έλεγε ότι «εδώ και χρόνια έχω χάσει τον ενθουσιασμό μου να ακούω ή να γράψω μουσική».

Μετά το θάνατό του πάντως, πολλοί, μεταξύ των οποίων και η μητέρα του, δήλωσαν ότι ο Κομπέιν δεν άντεξε τον δυσβάστακτο τίτλο της «φωνής μιας ολόκληρης γενιάς» που του είχαν καρφιτσώσει οι κριτικοί. Μάλιστα, από νεαρός, είχε εκφράσει πολλάκις την επιθυμία να μπει στο μακάβριο κλάμπ των 27.

Το «κλαμπ 27» και η κατάρα…

Όπως το έχει θέσει ο Ουμπέρτο Έκο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι λόγω της ανάγκης μας να εντοπίζουμε νοήματα, τείνουμε να αναζητούμε κοινά χαρακτηριστικά σε ξεχωριστά γεγονότα. Αυτή η τάση του ανθρώπου ισχυροποιείται όταν αντιμετωπίζει γεγονότα που μοιάζει δύσκολο να αποδοθούν απλώς σε συμπτώσεις.

Η τάση αυτή εξηγεί και την ύπαρξη του club 27. Ενώ η συμπεριφορά των αστέρων της μουσικής αυξάνει το ρίσκο να πεθάνουν σε μικρή ηλικία, το γεγονός ότι τελικά κάποιοι πεθαίνουν στην ηλικία των 27 δεν σημαίνει τίποτα εκτός από τη σημασία που δίνουμε εμείς στο γεγονός. Με την ίδια λογική, κάποιος θα μπορούσε να συγκεντρώσει τα αστέρια της μουσικής που έχουν πεθάνει στα 28, στα 32 ή –γιατί όχι- στα 42, μετά τον μεγάλο Έλβις.

Άλλωστε, ο μύθος των 27 υπήρχε μεν από τα ’70s, αλλά αναβίωσε το 1994 με το θάνατο του Κερτ Κομπέιν, και λόγω της ανάγκης των media και των οπαδών του να τον τοποθετήσουν μαζί με τους λεγόμενους «μεγάλους».

Συμπερασματικά, κανένας ορθολογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι υπάρχει …κατάρα που πλήττει τους καλλιτέχνες, αλλά δεν αποτελεί και σύμπτωση καθώς πρόκειται περί ανθρώπων που επέλεξαν το ίδιο lifestyle (drugs, alcohol, rock & roll με τη σειρά που αναφέρονται) στη λογική του διάττοντα αστέρα, αυτού που λάμπει περισσότερο από τους άλλους αλλά χάνεται γρήγορα.

Λογοτεχνικές αναφορές για μια εξόχως εγωιστική και ανώριμη στάση ζωής, του τύπου live fast, die young. Γιατί εν κατακλείδι, ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του…