Rockwave: Cypress Hill και Kneecap σε ένα από τα καλύτερα φετινά live

Rockwave Festival, ένα φεστιβάλ θρύλος για την εγχώρια μουσική σκηνή, τριάντα χρόνια ιστορίας, άλλα τόσα γκρίνιας για ένα σωρό πράγματα (απόσταση από Αθήνα, ουρές κτλ.), τα οποία όμως ξεχνάς με το που περνάς τις πύλες του Terra Vibe και βρίσκεσαι απέναντι στον καλύτερο (αν μας ρωτάς) συναυλιακό χώρο της Ελλάδας.

Εκεί, τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ που επέστρεψε δριμύτερο, είχαμε την χαρά να δούμε δύο από τις κορυφαίες μπάντες στο είδος τους: τους λατινοαμερικάνους hip hopers Cypress Hill, βετεράνους του είδους, και τους τσαμπουκαλήδες ιρλανδούς Kneecap, που τελευταία κάνουν τεράστιο χαμό με τις ξεσηκωτικές τους εμφανίσεις και τον έντονα επαναστατικό τους λόγο.

Το line up πλαισίωναν τέσσερις ηχηρές παρουσίες της εγχώριας σκηνής: JAUL & STOLEN MIC σε ένα κοινό σετ με τον DJ UNWOUND στα decks και ο LOBO.

Πιστοί στο πρόγραμμα, οι Kneecap εμφανίστηκαν στις 20.45 και επικράτησε πανικός. Το κοινό τους ξέρει και τους αγαπά για αυτό που στηρίζουν, ακόμα και αν η προφορά τους είναι τόσο «ζόρικη» που μετά βίας βγάζεις λέξεις. Φωτοβολίδες ολούθε, παλαιστινιακές σημαίες (έχουν στηρίξει πολλάκις την Παλαιστίνη και έχουν προσεχώς δικαστήρια για τη φράση "death to the IDF" που είπαν στο Glastonbury στην Μ. Βρετανία) και το κοινό να χορεύει σαν ένα σώμα.  

Η ενέργειά τους πάνω στη σκηνή εντυπωσιακή. Δε σταμάτησαν να χορεύουν, να χοροπηδάνε, να ενθαρρύνουν το κοινό και να λένε τα πράγματα με το όνομά τους: Λευτεριά στην Παλαιστίνη, σκ*** στο Ισραήλ. Το live κύλησε απολαυστικά και το κλείσιμο με HOOD έκανε τα πόδια μας να λυγίσουν. Δεν τους χαρακτήρισε άδικα ο Tom Morello ως «σύγχρονους Rage Against the Machine».

Ανάπαυλα, μπίρες στα 5€ (οι τεράστιες ουρές δε φαίνεται να πτόησαν τον κόσμο που περίμενε) και η ώρα έφτασε για τους τιτάνες της hip hop, τους Cypress Hill. Η εμφάνισή τους πάτησε κάτω με άνεση την τελευταία που είχαν κάνει στη χώρα προ διετίας. Βγήκαν με τσαμπουκά, επαγγελματισμό και μας χάρισαν ένα best of setlist με όλες τις κομματάρες τους από το ομώνυμο πρώτο άλμπουμ μέχρι το Skull and Bones και ακόμα παραπέρα.

Πολλά κομμάτια ήταν διασκευασμένα για να γίνουν ακόμα πιο «σκληρά», τα ντραμς επί σκηνής και τα λοιπά κλαπατσίμπαλα έδωσαν ολίγη από latin γοητεία και το ντουέτο B-Real και Sen Dog φαινόταν αγέραστο, παρά τα 50+ χρονάκια που κουβαλάνε (και μερικές σφαίρες).

Highlights το Rock Superstar το οποίο έγινε remix με το riff του Angel of Death από Slayer, και το cover του Bombtrack από Rage Against the Machine που έγινε το έλα να δεις.

Άντε και στην επόμενη, Μαλακάσα ζούμε στις συναυλίες σου να ξαναβρεθούμε!