Τι είναι το Quiet Ambition: Η νέα… ήσυχη φιλοδοξία της μετά-covid εποχής

Το «quiet ambition» είναι ένας όρος που γεννήθηκε από τις αλλαγές που έφερε η πανδημία στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την επιτυχία. Πρωτοεμφανίστηκε σε άρθρο του Fortune το 2023 και περιγράφει έναν διαφορετικό, πιο εσωτερικό και βιώσιμο τρόπο να είσαι φιλόδοξος.

Όχι με φωνές και υπερωρίες, αλλά με σταθερό βηματισμό προς έναν σκοπό που ορίζεις εσύ – και όχι απαραίτητα το εταιρικό οργανόγραμμα.

Η καριέρα προσαρμόζεται στη ζωή, όχι το αντίστροφο

Όπως εξηγεί η Abby Lerner, συνιδρύτρια του brand agency Revel, «χτίζουμε μια καριέρα που προσαρμόζεται στη ζωή μας – και όχι το αντίστροφο». Αυτή η νέα μορφή φιλοδοξίας δεν σημαίνει έλλειψη επιθυμίας για επιτυχία, αλλά έναν επαναπροσδιορισμό των προτεραιοτήτων μας. Για κάποιους, επιτυχία μπορεί να είναι το να κλείσουν τον υπολογιστή την Παρασκευή και να μην τον ανοίξουν ως τη Δευτέρα.

Από την εξουθένωση στην αυτονομία

Η Lerner περιγράφει πώς η ίδια οδηγήθηκε στο quiet ambition μέσα από εξουθένωση: δούλευε 12 ώρες την ημέρα, χωρίς όρια, κυνηγώντας την επόμενη επαγγελματική διάκριση. Τελικά συνειδητοποίησε πως ο χρόνος και η αυτονομία της άξιζαν περισσότερο από έναν τίτλο στο LinkedIn.

Μια ήσυχη αλλά βαθιά φιλοδοξία

Το quiet ambition δεν σημαίνει ότι σταματάς να δουλεύεις σκληρά. Αντίθετα, διοχετεύεις την ενέργειά σου σε στόχους που έχουν προσωπικό νόημα. Όπως λέει η Lerner, «είναι εύκολο να νομίσει κανείς πως η ήσυχη φιλοδοξία σημαίνει έλλειψη φιλοδοξίας. Αλλά αυτό δεν ισχύει καθόλου».

Νόημα, ψυχική ασφάλεια και κουλτούρα εμπιστοσύνης

Για να αναπτυχθεί η ήσυχη φιλοδοξία, απαιτείται ψυχολογική ασφάλεια στο εργασιακό περιβάλλον. Ο David Tinker, ιδρυτής του Rethinkly, σημειώνει ότι πολλοί εργαζόμενοι σήμερα αναρωτιούνται: «Τι αντίκτυπο έχει η δουλειά μου; Πώς με βοηθά να φροντίσω τον εαυτό μου;». Αυτά τα ερωτήματα απαιτούν νέα κουλτούρα, ειλικρίνεια και προσαρμοστικότητα από τις εταιρείες.

Η φιλοδοξία της συνειδητής ζωής

Συμπερασματικά, το quiet ambition δεν είναι το τέλος της φιλοδοξίας. Είναι η μετάβασή της από τον θόρυβο της εξουθένωσης στη σιωπή της επίγνωσης. Μια φιλοδοξία πιο προσωπική, πιο σταθερή, και –τελικά– πιο ανθρώπινη.