Release Athens 2025 – Μέρα Πρώτη: Η τελετή έναρξης της καταιγίδας

Αν το φεστιβαλικό καλοκαίρι είχε ανάγκη από ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα, το βρήκε με πάταγο στην πρώτη μέρα του Release Athens 2025. Το Σάββατο 7 Ιουνίου, η Πλατεία Νερού μετατράπηκε για ακόμη μία φορά σε πεδίο έκστασης και ιδρώτα, εγκαινιάζοντας τη φετινή σεζόν με ένα line-up που δεν χαρίστηκε σε κανέναν: Palaye Royale και Avenged Sevenfold, δύο σχήματα με διαφορετική κατεύθυνση αλλά κοινό στόχο – να αφήσουν το στίγμα τους. Και το άφησαν. Με φωτιά, με θεατρικότητα, με crowd surfing μέσα σε… φουσκωτή βάρκα. Ναι, καλά διάβασες.

Palaye Royale – Το χαοτικό glamour των 00s αναβιώνει

Οι Palaye Royale εμφανίστηκαν αποφασισμένοι να μη σε αφήσουν ούτε στιγμή σε ησυχία. Το σετ τους ήταν σαν μια έκρηξη θεατρικού punk-glam, με τον Remington Leith να επιβεβαιώνει πως είναι από τους λίγους frontmen εκεί έξω που δεν ανεβαίνουν στη σκηνή, αλλά καταλαμβάνουν τη σκηνή. Ή καλύτερα, την εγκαταλείπουν για να βρεθούν μέσα στο κοινό. Κυριολεκτικά.

Στη στιγμή που ήδη σιγοψιθυρίζεται στα πηγαδάκια των φεστιβαλιστών, ο Remington πήδηξε πάνω σε μια φουσκωτή βάρκα και αφέθηκε στα χέρια του κοινού, σε μια εικόνα που συνδύαζε τη φρενίτιδα του punk με το παράλογο ενός dada πειράματος. Η σύνδεση με τον κόσμο ήταν άμεση, σωματική, έντονη – και το κοινό τον αποθέωσε.

Το σετ τους ισορρόπησε ανάμεσα στην ωμή ενέργεια και τη στιλιζαρισμένη θεατρικότητα που έχουν φέρει ως σήμα κατατεθέν, με τραγούδια όπως το “Lonely” και το “Mr. Doctor Man” να λειτουργούν σαν προσκλητήριο για όσους ένιωσαν ποτέ λίγο πιο outsiders απ’ όσο «επιτρέπεται».

Avenged Sevenfold – Η καθυστερημένη κάθοδος των τιτάνων

Κι έπειτα ήρθε η στιγμή που περίμεναν για χρόνια οι Έλληνες fans της σύγχρονης metal: οι Avenged Sevenfold πάτησαν για πρώτη φορά το πόδι τους στην Ελλάδα. Και το έκαναν με έναν ήχο που δεν χαρίζεται ούτε στα αυτιά, ούτε στα σώματα. Μπήκαν στη σκηνή σαν να ήταν σπίτι τους, με το κοινό να ανταποκρίνεται σε κάθε riff, κάθε φωνητικό ξέσπασμα, κάθε σόλο που έκοβε την ανάσα.

Ο M. Shadows, με τη φωνή του σε εξαιρετική φόρμα, έδωσε ένα μάθημα σκηνικής παρουσίας – ελέγχοντας το κοινό όχι με τσιρίδες, αλλά με σιγουριά. Είναι ο ηγέτης που δεν χρειάζεται να φωνάξει για να τον ακούσεις. Παράλληλα, ο Synyster Gates, δικαίως θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες της γενιάς του. Οι δακτυλισμοί του έσταζαν φλόγα, με κάθε σόλο να ακούγεται σαν μια μικρή συμφωνία τεχνικής και συναισθήματος. Το “Bat Country” ήταν από μόνο του λόγος για να βρεθείς εκεί, ενώ το “Afterlife” μετέτρεψε την Πλατεία Νερού σε ένα πελώριο sing-along ναό.

Η μπάντα δεν έκανε απλώς live εμφάνιση – παρέδωσε μια τελετουργία. Και το κοινό, που φάνηκε να έχει μαζευτεί απ’ όλες τις γωνιές της χώρας για να δει επιτέλους από κοντά τους ήρωές του, το ανταπέδωσε με ενέργεια και φωνή που δεν άφησε κενά. Ραντεβού στα επόμενα του φετινού Release Athens Festival.