Πού θα θέλαμε να μας βρει φέτος το καλοκαίρι

Σε κάποια παραλία να χαζεύουμε τα αστέρια, σε ένα θερινό σινεμά με φόντο τη φωτισμένη Ακρόπολη. Και άλλα 20 μέρη που θέλουμε να μας βρει φέτος το καλοκαίρι.
Πού θα θέλαμε να μας βρει φέτος το καλοκαίρι
της Ηρώς Κουνάδη

Το καλοκαίρι είναι σχεδόν εδώ –κι αν δεν μας πιστεύετε, μια ματιά έξω από το παράθυρο θα σας πείσει– κι εμείς δεν μπορούμε (εντάξει, δεν θέλουμε) να αντισταθούμε στον πειρασμό να κάνουμε σχέδια, ή έστω όνειρα, που περιλαμβάνουν ακρογιαλιές και αστέρια. Φέτος το καλοκαίρι, λοιπόν, θα θέλαμε να μας βρει…

Στην πλώρη ενός καραβιού, με τον αέρα να ανακατεύει τα μαλλιά, και το «ολ πάσιντζερς αρ κάιντλι ρικουέστιντ» στα ηχεία.

Στην Αγία Άννα, στην Αμοργό, για βουτιές στο απέραντο γαλάζιο αυτών των νερών.

Σε μια ταράτσα με θέα Ακρόπολη, την ώρα που ο ήλιος δύει.



Στο Καβούρι, για βραδινό μπάνιο μια νύχτα με ολόγιομο φεγγάρι που καθρεφτίζεται στη θάλασσα.

Σε μια σκιερή αυλή ένα ζεστό μεσημέρι, για παγωμένα καφεδάκια που γίνονται παγωμένες μπύρες και μετά χρωματιστά κοκτέιλ, και χωρίς να το καταλάβεις έχει κιόλας βραδιάσει.

Στις πέτρινες κερκίδες της Επιδαύρου, με φόντο το πολύχρωμο ψηφιδωτό που είναι το θέατρο όταν γεμίζει. Και μετά την παράσταση στα τραπεζάκια της αυλής του Λεωνίδα, και στην πίστα της υπαίθριας ντίσκο που λέγεται Καπάκι, να χορεύουμε Μακαρένα σε ρεμίξ με Ικαριώτικο.



Στα κατάλευκα σοκάκια κάποιας κυκλαδίτικης Χώρας.

Στη Μαλακάσα, να ακούμε live Placebo με φόντο τα αστέρια και το δάσος.

Στην Ιταλίδα, στα Κουφονήσια, να διαφωνούμε για το αν το γαλάζιο του Αιγαίου είναι ανώτερο από εκείνο του Ιονίου.

Στα Μάταλα, για βραδινές βουτιές με soundtrack τα live της γιγάντιας σκηνής που στήνει επάνω στην παραλία το Matala Beach Festival. Και για πρωινές βουτιές με φόντο τις απόκοσμες σπηλιές των χίπηδων.



Στις όχθες του Βοϊδομάτη, ή του Αχέροντα, για ποταμίσιες βουτιές που σαν τη δροσιά τους δεν έχει.

...Στην προκυμαία του ενετικού λιμανιού στα Χανιά, την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος.

Σε ένα βαρκάκι στο Σπήλαιο της Μελισσάνης, στην Κεφαλονιά.

Στη Φοινικιά της Σαντορίνης, για το «μυστικό» ηλιοβασίλεμα που είναι η απαλλαγμένη από τα πλήθη εκδοχή εκείνου της Οίας.

…Στα τραπεζάκια που απλώνουν έξω τα ταβερνάκια στα Κάστρα της Θεσσαλονίκης, για φαγοπότια με θέα τον Θερμαϊκό που λαμπυρίζει στο βάθος.

Σε ένα θερινό σινεμά με την Ακρόπολη στο φόντο και τη μυρωδιά του γιασεμιού στον αέρα.



Στις Καβουρότρυπες της Χαλκιδικής, για βουτιές στα πιο τιρκουάζ νερά του Αιγαίου.

Στο Ηρώδειο, με τις ονειρικές μελωδίες του Ludovico Einaudi να σμίγουν με αιώνες Ιστορίας.

Στην φωτισμένη Ακρόπολη, να ατενίζουμε από εκεί ψηλά την Πανσέληνο του Αυγούστου.

Σε ένα ικαριώτικο πανηγύρι, να χορεύουμε ξημέρωμα «πώς το τρίβουν το πιπέρι».

Στην Βοϊδοκοιλιά, για ατέλειωτες βουτιές και ατέλειωτες ξάπλες στην πιο εξωτικά ανοιχτόχρωμη άμμο της Πελοποννήσου.



Στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, με παγωτό χωνάκι στο χέρι.

Στο Φωκιανό, για την μοναδικότητα που έχουν οι βουτιές όταν γίνονται σε μια παραλία μυστική, όλη δική σου.

Στις κορυφές του Υμηττού, να χαζεύουμε τα αστέρια.

Στη Guca της Σερβίας για το μεγαλύτερο και πιο cult (και εντελώς δωρεάν) τρομπετο-φεστιβάλ του πλανήτη.


Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v