Ασπρόμαυρα «διαμάντια» που αξίζει να ανακαλύψετε
Νουάρ αριστουργήματα, ασπρόμαυρα δράματα δωματίου, ξέφρενες κωμωδίες από τα παλιά… Ιδού οκτώ «διαμάντια» του ασπρόμαυρου κινηματογράφου που πρέπει να δείτε.
του Γιώργου Κόκουβα
Γνωστά και άγνωστα νουάρ. Κρυμμένα και παραγνωρισμένα αριστουργήματα του κλασικού Χόλιγουντ. Δράματα του Μπέργκμαν που συγκλονίζουν και ξέφρενες κωμωδίες του βωβού σινεμά των ‘20s που θα σας κάνουν να κρατάτε την κοιλιά σας από τα γέλια. Ιδού οκτώ υπέροχες ταινίες του τελευταίου αιώνα που θα σας κάνουν να λατρέψετε τον… ασπρόμαυρο κινηματογράφο.
Through a glass darkly (1961)
Αν αγαπήσατε την Έβδομη Σφραγίδα ή την Περσόνα του Μπέργκμαν, τότε θα λατρέψετε αυτό το αριστούργημά του, ένα κλειστοφοβικό ψυχολογικό δράμα με ψυχαναλυτικές και θεολογικές προεκτάσεις. Πρόκειται για την ιστορία της Κάριν, μιας σχιζοφρενούς γυναίκας που επιστρέφει στο πατρικό της για να περάσει το καλοκαίρι με τον σύζυγο, τον πατέρα και τον αδερφό της, αλλά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στην παράνοια, την ίδια στιγμή που οι άντρες της ζωής της παίρνουν αυτό που αναζητούν από εκείνη. Με τους Χάριετ Άντερσον και Μαξ φον Σίντοφ.
Night of the hunter (1955)
Το παραγνωρισμένο αριστούργημα του Τσαρλς Λότον είναι ένα φιλμ νουάρ που διηγείται την σκοτεινή ιστορία ενός άνδρα ο οποίος παρουσιάζεται ως ιεροκήρυκας, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ψυχοπαθή δολοφόνο με στόχο πλούσιες χήρες. Η ταινία ήταν παταγώδης εμπορική αποτυχία την εποχή της πρώτης προβολής της, αλλά σταδιακά αποκαταστάθηκε από κριτικούς κινηματογράφου, όπως ο κορυφαίος κριτικός, Έμπερτ, που μίλησε για «μία από τις τρομακτικότερες ταινίες όλων των εποχών».
On the Waterfront (1955)
Το «λιμάνι της αγωνίας», όπως μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι ένα έξοχο δείγμα της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ διά χειρός Ηλία Καζάν, μια γκανγκστερική περιπέτεια με πρωταγωνιστή τον Μάρλον Μπράντο στο ρόλο ενός αυτόπτη μάρτυρα δολοφονίας, με φόντο το λιμάνι του Νιου Τζέρσεϊ. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Laura (1944)
Βραβευμένη με Όσκαρ Ασπρόμαυρης Φωτογραφίας, η Λάουρα είναι ένα από τα καλύτερα νουάρ του «μάστορα» του είδους, Ότο Πρέμινγκερ. Ένας ντετέκτιβ ερευνά τον θάνατο μιας πανέμορφης κοπέλας και ανακρίνοντας τον περίγυρό της, αναπλάθει στο μυαλό του την προσωπικότητά της, που τον γοητεύει παράφορα.
Detour (1945)
Σινεφίλ «κρυμμένο» διαμάντι που φλερτάρει με το είδος του road b-movie, αυτό το νουάρ των ‘40s σκηνοθετημένο από τον Edgar Ulmer διαθέτει έναν από τους απολαυστικότερους χαρακτήρες femme fatale στην Ιστορία του σινεμά, μια θρασύτατη γυναίκα που κάνει ωτο-στοπ και βρίσκεται μαζί με τον πρωταγωνιστή στη δυσάρεστη θέση να καλύψει έναν θάνατο και να παίξει μαζί του το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Υπέροχη στο ρόλο της, η Ann Savage.
The General (1926)
Βουβή ασπρόμαυρη κωμωδία στα καλύτερά της, που βάζει τα γυαλιά όχι μόνο στον Τσάρλι Τσάπλιν, αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό: Ο μεγάλος μάστορας της κωμωδίας, Μπάστερ Κίτον, ξεπερνά σε ευφυΐα το προηγούμενο αριστούργημά του, «Sherlock Jr» και παραδίδει ένα ξέφρενο… train movie: Ένας μηχανικός σιδηροδρόμων κυνηγά με όποιο τρόπο μπορεί το τρένο με το όνομα «Στρατηγός», στο οποίο βρίσκεται παγιδευμένη η κοπέλα των ονείρων του. Οι αλυσιδωτές γκάφες, τούμπες, συγκρούσεις και καταδιώξεις είναι τόσο θεαματικές (όσο και αστείες), που δύσκολα μπορεί κανείς να καταλάβει πώς κατάφερε να τα αποτυπώσει ο Κίτον σε μια εποχή χωρίς ειδικά εφέ και κασκαντέρ.
Double Indemnity (1944)
Μια μεγάλη συνάντηση, αυτή του σκηνοθέτη Billy Wilder και του συγγραφέα Raymond Chandler, είχε σαν αποτέλεσμα αυτό το απολαυστικό νουάρ, στο οποίο ένας υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρίας μπλέκει με μια femme fatale με σκοπό να σκοτώσουν το σύζυγό της και να εισπράξουν ένα υπέρογκο ποσό από την εταιρία του. Υπέροχο το πρωταγωνιστικό δίδυμο, Fred MacMurray και Barbara Stanwyck.
Frances Ha (2012)
Να και μια έκπληξη που μας έκανε να ξαναγαπήσουμε το ασπρόμαυρο σινεμά στον 21ο αιώνα: Η black and white αισθητική συναντά το κίνημα των hipster διά χειρός Νόα Μπάουμπαχ. Πρόκειται για μια μοντέρνα, ανάλαφρη κομεντί για τα προβλήματα, τις φιλίες, τις αφργακιές και τους έρωτες – εν ολίγοις την καθημερινότητα - μιας «παράξενης» 27χρονης κοπέλας που ερμηνεύει εξαιρετικά η Greta Gerwig.
Γνωστά και άγνωστα νουάρ. Κρυμμένα και παραγνωρισμένα αριστουργήματα του κλασικού Χόλιγουντ. Δράματα του Μπέργκμαν που συγκλονίζουν και ξέφρενες κωμωδίες του βωβού σινεμά των ‘20s που θα σας κάνουν να κρατάτε την κοιλιά σας από τα γέλια. Ιδού οκτώ υπέροχες ταινίες του τελευταίου αιώνα που θα σας κάνουν να λατρέψετε τον… ασπρόμαυρο κινηματογράφο.
Through a glass darkly (1961)
Αν αγαπήσατε την Έβδομη Σφραγίδα ή την Περσόνα του Μπέργκμαν, τότε θα λατρέψετε αυτό το αριστούργημά του, ένα κλειστοφοβικό ψυχολογικό δράμα με ψυχαναλυτικές και θεολογικές προεκτάσεις. Πρόκειται για την ιστορία της Κάριν, μιας σχιζοφρενούς γυναίκας που επιστρέφει στο πατρικό της για να περάσει το καλοκαίρι με τον σύζυγο, τον πατέρα και τον αδερφό της, αλλά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στην παράνοια, την ίδια στιγμή που οι άντρες της ζωής της παίρνουν αυτό που αναζητούν από εκείνη. Με τους Χάριετ Άντερσον και Μαξ φον Σίντοφ.
Night of the hunter (1955)
Το παραγνωρισμένο αριστούργημα του Τσαρλς Λότον είναι ένα φιλμ νουάρ που διηγείται την σκοτεινή ιστορία ενός άνδρα ο οποίος παρουσιάζεται ως ιεροκήρυκας, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ψυχοπαθή δολοφόνο με στόχο πλούσιες χήρες. Η ταινία ήταν παταγώδης εμπορική αποτυχία την εποχή της πρώτης προβολής της, αλλά σταδιακά αποκαταστάθηκε από κριτικούς κινηματογράφου, όπως ο κορυφαίος κριτικός, Έμπερτ, που μίλησε για «μία από τις τρομακτικότερες ταινίες όλων των εποχών».
On the Waterfront (1955)
Το «λιμάνι της αγωνίας», όπως μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι ένα έξοχο δείγμα της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ διά χειρός Ηλία Καζάν, μια γκανγκστερική περιπέτεια με πρωταγωνιστή τον Μάρλον Μπράντο στο ρόλο ενός αυτόπτη μάρτυρα δολοφονίας, με φόντο το λιμάνι του Νιου Τζέρσεϊ. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Laura (1944)
Βραβευμένη με Όσκαρ Ασπρόμαυρης Φωτογραφίας, η Λάουρα είναι ένα από τα καλύτερα νουάρ του «μάστορα» του είδους, Ότο Πρέμινγκερ. Ένας ντετέκτιβ ερευνά τον θάνατο μιας πανέμορφης κοπέλας και ανακρίνοντας τον περίγυρό της, αναπλάθει στο μυαλό του την προσωπικότητά της, που τον γοητεύει παράφορα.
Detour (1945)
Σινεφίλ «κρυμμένο» διαμάντι που φλερτάρει με το είδος του road b-movie, αυτό το νουάρ των ‘40s σκηνοθετημένο από τον Edgar Ulmer διαθέτει έναν από τους απολαυστικότερους χαρακτήρες femme fatale στην Ιστορία του σινεμά, μια θρασύτατη γυναίκα που κάνει ωτο-στοπ και βρίσκεται μαζί με τον πρωταγωνιστή στη δυσάρεστη θέση να καλύψει έναν θάνατο και να παίξει μαζί του το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Υπέροχη στο ρόλο της, η Ann Savage.
The General (1926)
Βουβή ασπρόμαυρη κωμωδία στα καλύτερά της, που βάζει τα γυαλιά όχι μόνο στον Τσάρλι Τσάπλιν, αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό: Ο μεγάλος μάστορας της κωμωδίας, Μπάστερ Κίτον, ξεπερνά σε ευφυΐα το προηγούμενο αριστούργημά του, «Sherlock Jr» και παραδίδει ένα ξέφρενο… train movie: Ένας μηχανικός σιδηροδρόμων κυνηγά με όποιο τρόπο μπορεί το τρένο με το όνομα «Στρατηγός», στο οποίο βρίσκεται παγιδευμένη η κοπέλα των ονείρων του. Οι αλυσιδωτές γκάφες, τούμπες, συγκρούσεις και καταδιώξεις είναι τόσο θεαματικές (όσο και αστείες), που δύσκολα μπορεί κανείς να καταλάβει πώς κατάφερε να τα αποτυπώσει ο Κίτον σε μια εποχή χωρίς ειδικά εφέ και κασκαντέρ.
Double Indemnity (1944)
Μια μεγάλη συνάντηση, αυτή του σκηνοθέτη Billy Wilder και του συγγραφέα Raymond Chandler, είχε σαν αποτέλεσμα αυτό το απολαυστικό νουάρ, στο οποίο ένας υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρίας μπλέκει με μια femme fatale με σκοπό να σκοτώσουν το σύζυγό της και να εισπράξουν ένα υπέρογκο ποσό από την εταιρία του. Υπέροχο το πρωταγωνιστικό δίδυμο, Fred MacMurray και Barbara Stanwyck.
Frances Ha (2012)
Να και μια έκπληξη που μας έκανε να ξαναγαπήσουμε το ασπρόμαυρο σινεμά στον 21ο αιώνα: Η black and white αισθητική συναντά το κίνημα των hipster διά χειρός Νόα Μπάουμπαχ. Πρόκειται για μια μοντέρνα, ανάλαφρη κομεντί για τα προβλήματα, τις φιλίες, τις αφργακιές και τους έρωτες – εν ολίγοις την καθημερινότητα - μιας «παράξενης» 27χρονης κοπέλας που ερμηνεύει εξαιρετικά η Greta Gerwig.
