Captain America-Civil War: Τρίτο και… χορταστικότερο
Η τρίτη ταινία του «αμερικάνου» σούπερ ήρωα μπολιάζεται με γενναίες δόσεις χιούμορ, δράσης και προσεγμένου σεναρίου.
του Λουκά Τσουκνίδα
Ο αγαπημένος ήρωας επιστρέφει για τρίτη φορά, μαζί με τους υπόλοιπους Εκδικητές και μερικούς ακόμη περίεργους τύπους, για να σώσει τον παλιόφιλό του απ' τον “προγραμματισμένο” εαυτό του, ρισκάροντας το κύρος του και την ενότητα της ομάδας. Στο “Captain America: Civil War”, το καλοστημένο σίκουελ της σειράς που μπλέκεται με εκείνη των “Avengers”, οι σεναριακές απλοποιήσεις δουλεύουν υπέρ των αδερφών Ρούσο, οι οποίοι βελτιώνονται ως ενορχηστρωτές δράσης και χαρακτήρων και μας διασκεδάζουν χωρίς να μας μπουκώνουν με τίποτα απ' τα δύο.
Η υπόθεση
Μετά από μία επιχείρηση των Εκδικητών, όπου η αναχαίτιση των κακών συνοδεύτηκε απ' το σύνηθες χάος, την διακύβευση της ζωής αθώων πολιτών και την ολοσχερή καταστροφή της περιουσίας τους, ο κυβερνητικός τους προϊστάμενος μεταφέρει στους εμβρόντητους υπερήρωες την απόφαση του ΟΗΕ να θέσει τη δράση τους υπό τη δικαιοδοσία του, διχάζοντας την ομάδα. Όταν η δολοφονία ενός αφρικανού ηγέτη αποδίδεται στον Μπάκι Μπαρνς (ή Στρατιώτη του Χειμώνα), ο Κάπταιν Αμέρικα και οι σύμμαχοί του σπεύδουν να τον φυγαδεύσουν ενώ ο Άιρον Μαν και οι υπόλοιποι αναλαμβάνουν να τους σταματήσουν...
Η κριτική
Για ακόμη μία φορά στο “υπερηρωικό” σινεμά, τίθεται το ζήτημα του πόσο “κακό” κάνουν τελικά οι υπερήρωες κάνοντας το “καλό” και τι είδους εποπτεία θα μπορούσε να αποτρέψει αυτή την αναλογία απ' το να βγει εκτός ελέγχου. Αυτή τη φορά, βέβαια, δεν είναι θέμα της ασφάλειας των αμερικανών πολιτών, αλλά αφορά όλον τον κόσμο και τους ηγέτες του, που ζητούν να έχουν λόγο πριν την εκάστοτε εξαπόλυση των Εκδικητών. Η Αμερική εναρμονίζεται με τα Ηνωμένα Έθνη και οι αγαπημένοι μας υπερήρωες πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν ή όχι έναν “καλό” δερβέναγα πάνω απ' το πανίσχυρο κεφάλι τους.
Τα δύο στρατόπεδα συντάσσονται πίσω απ' τις πιο δυναμικές προσωπικότητες της παρέας, τον Τόνι Σταρκ που, σε αντίθεση με την ανεξάρτητη φύση του, αποδέχεται την εποπτεία και τον Στιβ Ρότζερς που, σε αντίθεση με τον πειθαρχημένο χαρακτήρα του, βγαίνει στην “παρανομία”. Αυτό συμβαίνει όταν ο παλιόφιλός του Μπάκι Μπαρνς, ο τελευταίος συνδετικός κρίκος με την εποχή του, επανέρχεται στο προσκήνιο ως πιθανός εκτελεστής του αφρικανού πολιτικού, κάτι που δεν μπορεί παρά να επαληθεύσει ή να διαψεύσει ο ίδιος και, αν χρειαστεί, να σώσει τον “καταδικασμένο” Στρατιώτη του Χειμώνα απ' την αδικία.
Με λίγα λόγια, το σενάριο απομακρύνεται σύντομα απ' το βαρύγδουπο πρόσχημα και το θέμα γίνεται προσωπικό, κάτι που μοιάζει δικαιολογημένο αν σκεφτεί κανείς ότι δεν πρόκειται για σίκουελ των “Avengers”, αλλά της σειράς “Captain America”, έστω και αν αυτά τα δύο είναι πλέον εξαιρετικά δυσδιάκριτα.
Φυσικά, όσα συμβαίνουν δεν είναι τυχαία, έχουν να κάνουν εξ ολοκλήρου με τους “Avengers” και έχουν ενορχηστρωθεί από έναν μυστηριώδη χαρακτήρα, ο οποίος εκτελεί ένα καλά οργανωμένο σχέδιο στη σκιά του υπερηρωικού εμφυλίου. Εντωμεταξύ, η ομάδα διευρύνεται με νέους χαρακτήρες απ' το σύμπαν της Μάρβελ, τον Σπάιντερμαν, τον Άντμαν και τον Μαύρο Πάνθηρα, οι οποίοι φέρνουν τα δικά τους συστατικά στη “σούπα” και προσθέτουν, οι δύο πρώτοι τουλάχιστον, την απαραίτητη χιουμοριστική πινελιά.
Σε αντίθεση με το “Captain America: Winter Soldier” που, σε στιγμές, έμοιαζε μισοτελειωμένο, το τρίτο σίκουελ είναι μια ολοκληρωμένη ταινία δράσης με μοναδικό θολό σημείο την εμφάνιση του Μαύρου Πάνθηρα, ο οποίος δεν έχει ακόμη τη δική του ταινία (έρχεται σύντομα στις οθόνες σας...), όπως οι άλλοι νεοεισαχθέντες. Ο ρυθμός είναι καταιγιστικός, η παρουσία των πολλών χαρακτήρων στην οθόνη εξαιρετικά ισορροπημένη και, μάλιστα, χωρίς να φεύγει απ' το προσκήνιο ο Κάπταιν του τίτλου, ενώ η δράση είναι χορταστική χωρίς να κουράζει υπερβολικά.
Το “Captain America: Civil War” είναι μια απολαυστική υπερηρωική ταινία που μας οδηγεί με τρόπο φυσικό στο επόμενο “Avengers”.
Βγαίνουν ακόμη:
Το πολύ καλό οικογενειακό δράμα του Γιόακιμ Τρίερ “Louder Than Bombs”, η συμπαθητική αραβική ταινία “Theeb”, το πολιτικό δράμα “The White Knights”, το θρίλερ “Friend Request”, το “Smac” του Ηλία Δημητρίου και “Ο Προφήτης” του Δημήτρη Πούλου.
