Τα καλύτερα οσκαρικά σενάρια της τελευταίας δεκαετίας

Κάθε φορά που αναμένουμε την απονομή των κορυφαίων κινηματογραφικών βραβείων του κόσμου, τα φώτα στρέφονται στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας, και δευτερευόντως στους σκηνοθέτες και τους ηθοποιούς. Εκεί είναι που πέφτουν όλα τα στοιχήματα, και που ποντάρουν όλα τα στούντιο για να διαφημίσουν στη συνέχεια τις ταινίες τους με τις πολυπόθητες στάμπες «Όσκαρ Καλύτερης ταινίας» ή «Ερμηνείας».

Από τους πιο «αδικημένους» της κινηματογραφικής βιομηχανίας είναι οι σεναριογράφοι, και δη αυτοί της κατηγορίας «Original Screenplay» (ή "Πρωτότυπου Σεναρίου", όρος που σημαίνει πως τα σενάριά τους δεν αποτελούν διασκευές βιβλίων), στους οποίους ουσιαστικά οφείλουμε την μυθοπλασία της έβδομης τέχνης – ήτοι τις ιστορίες που μας κρατούν κολλημένους μπροστά στην μεγάλη οθόνη.

Ως ένα μικρό φόρο τιμής, συγκεντρώνουμε παρακάτω τα βραβευμένα με Όσκαρ σενάρια της τελευταίας δεκαετίας, που κατά τη γνώμη μας αποτελούν ίσης (αν όχι μεγαλύτερης) σημασίας εγγύηση ότι πρόκειται για σπουδαίες ταινίες.

Her (2013)
Σεναριογράφος: Spike Jonze

Στο Λος Άντζελες του κοντινού μέλλοντος ένας μοναχικός συγγραφέας αναπτύσσει μια παράξενη ερωτική σχέση με το τεχνητής νοημοσύνης λειτουργικό σύστημά του και ο Jonze (σεναριογράφος και σκηνοθέτης της ταινίας) γράφει μία από τις πιο ιδιαίτερες, βαθιές ιστορίες εσωτερικής αναζήτησης του 21ου αιώνα.

Django Unchained (2012)
Σεναριογράφος: Quentin Tarantino

Ένας Γερμανός κυνηγός επικηρυγμένων ελευθερώνει τον σκλάβο Τζάνγκο για να τον βοηθήσει στον επικερδή εντοπισμό των αδελφών Μπριτλς. Μετά την επιτυχία της αποστολής δουλεύουν μαζί ως συνεταίροι και αποφασίζουν να αναζητήσουν τη γυναίκα του Τζάνγκο, η οποία είναι σκλάβα σε μια φυτεία του Νότου. Με την πιο απολαυστική περιπέτεια εκείνης της χρονιάς, ο Ταραντίνο δικαίως έφυγε με το αγαλματίδιο του καλύτερου σεναρίου, που φυσικά δεν παρέλειψε να «παίξει» με πολλά είδη της έβδομης τέχνης (με πρώτο και καλύτερο το γουέστερν).

Midnight In Paris (2011)
Σεναριογράφος: Woody Allen

Ένας Αμερικανός σεναριογράφος, λάτρης της ρομαντικής και μποέμικης ζωής, επισκέπτεται με την πραγματίστρια γυναίκα του το Παρίσι. Ένα βράδυ, όταν το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα, θα βρεθεί ξαφνικά πίσω στην μπελ επόκ. Άλλη μια περίπτωση που αποδεικνύει πως συχνά ο ολοκληρωμένος δημιουργός (σεναριογράφος και σκηνοθέτης της ίδιας ταινίας) τα καταφέρνει καλύτερα.

The King’s Speech (2010)
Σεναριογράφος: David Seidler

Ο δευτερότοκος γιος του βασιλιά του Γεωργίου του 5ου, Αλβέρτος, ο οποίος πάσχει από οξύ πρόβλημα τραυλισμού, καλείται να αναλάβει το θρόνο μετά το θάνατο του πατέρα του. Ο αλλόκοτος λογοθεραπευτής Λάιονελ Λογκ που θα τον αναλάβει θα προσπαθήσει με τις ανορθόδοξες μεθόδους του να τον βοηθήσει να γίνει ο ηγέτης μιας χώρας η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα πολέμου. Ο «Λόγος του Βασιλιά» απέκτησε φήμη για τις υπέροχες ερμηνείες των πρωταγωνιστών του, αλλά ευτυχώς, το αψεγάδιαστο σενάριό του δεν αδικήθηκε από την Ακαδημία – παρ’ ότι εκείνη την χρονιά ήταν συνυποψήφιο το δαιδαλώδες και πιο «μοντέρνο» Inception του Νόλαν.

The Hurt Locker (2009)
Σεναριογράφος: Mark Boal

Η καθημερινότητα, μέσα κι έξω από το "πεδίο της μάχης", μιας ομάδας εξουδετέρωσης βομβών του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ. Καλώς ή κακώς, έχει και η Αμερικανική Ακαδημία τις «αδυναμίες» της – όπως η τάση να βραβεύει το αμερικανικό αίσθημα. Να παρατηρήσουμε εδώ από στατιστικής πλευράς πως μέχρι στιγμής στη λίστα δεν είδαμε (spoiler: και ούτε θα δούμε) γυναικείο όνομα στους βραβευμένους σεναριογράφους, παρ’ ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ταινία που χάρισε Όσκαρ σε γυναίκα σκηνοθέτη.

Milk (2008)
Σεναριογράφος: Dustin Lance Black

Η ιστορία του Χάρβεϊ Μιλκ, δημοτικού συμβούλου του Σαν Φρανσίσκο και πρώτου δηλωμένα ομοφυλόφιλου εκλεγμένου δημόσιου λειτουργού στις ΗΠΑ, ο οποίος δολοφονήθηκε από πολιτικό του αντίπαλο το 1978. Δυνατό πολιτικό και αντιρατσιστικό μήνυμα από το Χόλιγουντ, με ένα σενάριο που κέρδισε και το υποτιμημένο «διαμαντάκι» της χρονιάς, την «Αποστολή στην Μπριζ», καθώς και το animation της χρονιάς, Wall-E.

Juno (2007)
Σεναριογράφος: Diablo Cody

Η 16χρονη Τζούνο, ένα ετοιμόλογο και ιδιόρρυθμο κορίτσι, κάνει έρωτα με έναν συμμαθητή της και μένει έγκυος. Απορρίπτει την έκτρωση και βρίσκει το ιδανικό ζευγάρι που θα υιοθετήσει το μωρό της. Μέχρι να συμπληρώσει όμως τον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης, πολλά θα έχουν αλλάξει. Το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου στην ανάλαφρη αυτή κομεντί ήταν μια νίκη για τις ανεξάρτητες παραγωγές και τα σενάρια… «σιγανά ποταμάκια» που δεν καταφέρνουν να «τρυπώσουν» σε μεγαλύτερες κατηγορίες των Όσκαρ. Ευτυχώς, οι κριτές της Ακαδημίας είναι πιο «ελεύθεροι» στις επιλογές τους όταν πρόκειται για το σενάριο. Κάτι που αποδεικνύεται και στην επόμενη περίπτωση…

Little Miss Sunshine (2006)
Σεναριογράφος: Michael Arndt

Μια δυσλειτουργική οικογένεια ξεκινά για την Καλιφόρνια όπου η μικρή κόρη τους πρόκειται να συμμετάσχει στα παιδικά καλλιστεία. Ο νεαρός γιος έχει πάρει όρκο σιωπής, ο γκέι θείος αποπειράται να αυτοκτονήσει, ο παππούς παίρνει κοκαΐνη και ο πατέρας, ένας γκουρού σεμιναρίων αυτοβελτίωσης, κινδυνεύει να χρεοκοπήσει. Η πιο απολαυστική κινηματογραφική ιστορία της χρονιάς εκείνης άξιζε το Όσκαρ και με το παραπάνω.

Crash (2005)
Σεναριογράφοι: Paul Haggis, Bobby Moresco

Δυο έγχρωμοι ντετέκτιβ ερευνούν ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα και μια δολοφονία. Δυο «οργισμένοι» από τη ρατσιστική καταπίεση μαύροι κλέβουν το αμάξι ενός λευκού εισαγγελέα. Ένας ρατσιστής αστυνομικός εξευτελίζει έναν μαύρο τηλεοπτικό σκηνοθέτη και τη γυναίκα του. Ένας Πέρσης καταστηματάρχης τα βάζει με έναν Λατίνο κλειδαρά για τη διάρρηξη του μαγαζιού του. Ο ρατσισμός και οι κοινωνικές προεκτάσεις του παρουσιάζονται περίτεχνα σε αυτό το σπονδυλωτό δράμα που αποτέλεσε την έκπληξη του 2005 – απέσπασε τότε και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας από το πουθενά, αφήνοντας εκτός «μεγαθήρια» της χρονιάς όπως τα «Καληνύχτα και Καλή Τύχη», «Matchpoint», «Syriana», «Brokeback Mountain», «Capote» και «Μόναχο».

Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)
Σεναριογράφοι: Pierre Bismuth, Michel Gondry, Charlie Kaufman

Ο Τζόελ απευθύνεται σε μια κλινική "διαγραφής της μνήμης" για να του σβήσουν κάθε ανάμνηση από τη σχέση του με την πρώην αγαπημένη του Κλεμεντάιν. Όμως στη διάρκεια της διαδικασίας αλλάζει γνώμη και προσπαθεί να κρύψει τις μνήμες από την ερωτική τους σχέση στο λαβύρινθο του εγκεφάλου του. Δεν θα μπορούσε να λείπει από την λίστα το πιο «σατανικό», δαιδαλώδες μυαλό της σεναριογραφίας, ο Τσάρλι Κάουφμαν που ειδικεύεται στις… τρελές ιστορίες.