Whatever works: Ο Woody Allen επιστρέφει... νικητής

Ο Woody Allen επιστρέφει με μία ακόμα ταινία light "φιλοσοφικών αναζητήσεων". Ένας ενδιαφέρων χαρακτήρας και το πάντα αστείο και σαρκαστικό κείμενο του, κάνουν την επιστροφή του δημιουργού στις ΗΠΑ "επιτυχημένη".
Whatever works: Ο Woody Allen επιστρέφει... νικητής
του Λουκά Τσουκνίδα

Και στον ρόλο του Γούντι Άλεν… ο Λάρι Ντέιβιντ. Αν και ο ηθοποιός για τον οποίο γράφτηκε αρχικά ο συγκεκριμένος ρόλος το 1970, ήταν ο Ζίρο Μοστέλ, ο θάνατος του τελευταίου άφησε το χειρόγραφο στο ράφι του Γούντι, ο οποίος το ξεσήκωσε και το προσάρμοσε στην επικαιρότητα και στη νέα του μούσα. Ο Λάρι Ντέιβιντ βέβαια, δεν έχει ούτε ίχνος απ’ το χάρισμα του Άλεν, που ανάμεσα στις νευρώσεις και τα φιλοσοφικοειδή παραληρήματά του, φανέρωνε πάντα με τρόπο τρυφερό την ανασφαλή φύση του. Ο αντικαταστάτης του δεν είναι απλώς στρυφνός αλλά και εξαιρετικά αντιπαθητικός στο πλαίσιο του ρόλου του, κάτι που πιθανότατα ήθελε κι ο σκηνοθέτης. Θα ήταν άλλωστε ο μόνος τρόπος να διαφέρει κάπως αυτή η ταινία απ’ όλες τις προηγούμενες κόπιες της που αγαπήσαμε...

Στο επίκεντρο λοιπόν του «Whatever works» είναι ο Μπόρις Γιέλνικοφ, παλιός φυσικός και υποψήφιος νομπελίστας που ζει πλέον στο περιθώριο σα μισάνθρωπος και κάνει κηρύγματα στους συνομήλικούς του για τη ζωή και τον άνθρωπο. Μια μέρα, στο σοκάκι πίσω απ’ το κλασικό νεοϋορκέζικο πέτρινο, ασοβάντιστο σπίτι του, μια νεαρή κοπέλα του ζητά βοήθεια για να μη μένει άλλο στους δρόμους. Είναι η πανέμορφη και γλυκύτατη Μέλοντι (Έβαν Ρέιτσελ Γουντ), που το έσκασε απ’ το σπίτι της κάπου στο Νότο κι ήρθε στη Νέα Υόρκη να φτιάξει τη ζωή της. Προφανώς, τα πράγματα δεν παν καλά για ‘κείνη κι ο Μπόρις σε μια σπάνια στιγμή αδυναμίας προς τον συνάνθρωπο της προσφέρει κατάλυμα, μαζί με μπόλικες προσβολές, μισανθρωπικά κηρύγματα και νουθεσίες.

Όλως περιέργως (μιας και δεν έχει τίποτε καλύτερο) η μικρή αντέχει τη φραστική παρενόχληση του, μένει μαζί του και αναμενόμενα τον γλυκαίνει κάπως, στο βαθμό που είναι εφικτό. Τότε, χτυπάει το κουδούνι κι εμφανίζεται η μητέρα της (Πατρίσια Κλάρκσον) και λίγο αργότερα ο πατέρας της (Εντ Μπέγκλεϊ Τζούνιορ). Και οι δύο έχουν έρθει με σκοπό να επαναφέρουν τα πράγματα στην πρότερη κατάσταση. Όμως η ζωή δεν δουλεύει μ’ αυτόν τον τρόπο…

[Δείτε το trailer της ταινίας]

Απ’ την αρχή κιόλας της ταινίας αποδέκτες του κηρύγματος του Μπόρις δεν είναι μόνο οι φίλοι του που, καταφανέστατα, τον ανέχονται χωρίς να του δίνουν πολύ σημασία, αλλά κι εμείς. Σε μια στιγμή ο ήρωας γυρνά και μιλά στο κοινό, ένα κοινό που βλέπει μόνο αυτός και κανείς άλλος και χλευάζεται γι’ αυτό. Η μοναξιά της ιδιοφυΐας; Ίσως. Αλλά αυτή η μοναξιά σπάει πολύ εύκολα μόλις η όμορφη κοπέλα αποδεικνύεται, εκτός από πιθανό ερωτικό αντικείμενο του αποκοιμισμένου πόθου του Μπόρις, και πολύ έξυπνη παρά την ωμότητα των νότιων τρόπων και αντιλήψεών της. Ρουφά σα σφουγγάρι τις νουθεσίες του νέου της μέντορα, μόνο που όταν τις ξεστομίζει εκείνη δε μοιάζουν και τόσο σοφές, ενώ του νοικοκυρεύει παράλληλα το σπίτι, το ντύσιμο και την ερωτική ζωή.

Η εισβολή όλης της οικογένειάς της στη ζωή του Μπόρις και του περίγυρού της, είναι το αναπάντεχο που μετατρέπει την ιστορία σε ενός είδους αισιόδοξη φάρσα, όπου οι χαρακτήρες αλλάζουν τρόπο ζωής σαν τα πουκάμισα με σκανδαλωδώς ευτυχή αποτελέσματα και χωρίς συνέπειες. Διαψεύδεται λοιπόν ή επαληθεύεται η θεωρία του Μπόρις ότι τελικά οι άνθρωποι ακολουθούν οτιδήποτε λειτουργεί; Σε μας κομπάζει δικαιωμένος, αλλά δεν είναι απαραιτήτως έτσι κι η όλη επιχειρηματολογία του Άλεν προς αυτήν την κατεύθυνση φαντάζει άτσαλα κατασκευασμένη όσο κι οι χαρακτήρες, πλην ίσως, της ανεπιτήδευτης Μέλοντι. Ο νεανικός της ενθουσιασμός την οδηγεί μακριά απ’ το… «αρκετό» που υποδεικνύει ο τίτλος, προς το επιθυμητό και το καλύτερο δυνατό (γι’ αυτό άλλωστε δεν το ‘σκασε απ’ τη βολή του σπιτιού της;) υπονομεύοντας το μήνυμα που βλέπουμε στην επιφάνεια.

Η νέα ταινία του Γούντι Άλεν, λόγω ίσως και των 70’s καταβολών της, είναι μια επιστροφή στη γνώριμη θεματολογία και φιλολογία του με τον Λάρι Ντέιβιντ να είναι απολαυστικός, αλλά και κάπως άβολα στριμωγμένος στο κοστούμι του δημιουργού. Μέχρι την επόμενη…

Βγαίνουν ακόμη:
- Το γαλλικό δράμα «Welcome», το δανέζικο φιλμ πολεμικών τεχνών «Fighter», το «The Twilight Saga: New Moon» και το ελληνικό ντοκιμαντέρ «Η Ζωή στους Βράχους».


Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v