Lars and the Real Girl: Αισιόδοξο κοινωνικό με... ήπιους τόνους

του Λουκά Τσουκνίδα

Η μοναξιά του παλιότερου, του πρόσφατου, αλλά κυρίως του σύγχρονου ανθρώπου είναι ένα πολυειπωμένο θέμα στην τέχνη, η οποία προσπαθεί συνήθως να είναι επίκαιρη, πόσο μάλλον στον κινηματογράφο που οφείλει και να συγκινεί τους θεατές της εκάστοτε εποχής. Η μοναξιά βέβαια, που βλέπουμε στη μεγάλη οθόνη συχνά οδηγεί στην εσωστρέφεια και στην αντικοινωνική συμπεριφορά, γεγονός που πολύ βολεύει τους σεναριογράφους, αφού ανοίγει πολλούς αφηγηματικούς δρόμους είτε προς την πλευρά του τρόμου είτε προς εκείνη του δράματος.

Η σεναριογράφος Νάνσι Όλιβερ (“6 Feet Under”) μας δίνει έναν ήρωα που ψάχνει και βρίσκει μόνος του το δρόμο προς την εξωστρέφεια και την κοινωνικότητα, μέσω μιας παράξενης (άρρωστης καλύτερα) σχέσης. Στο “Lars and the Real Girl” του Κρεγκ Γκιλέσπι, η τοπική κοινωνία δεν καταγγέλεται για τα δεινά του ατόμου. Αντίθετα, συμβάλλει σημαντικά στην ανάρρωσή του κι έτσι γλιτώνει κάποια αιματηρή εκδίκηση ή βιβλική τιμωρία.

Ο Λαρς (Ράιαν Γκόσλινγκ) ζει σε μια μικρή χιονισμένη κωμόπολη του αμερικανικού βορρά. Έχοντας χάσει πρόσφατα τον πατέρα του, ο οποίος τον μεγάλωσε από μωρό μετά τον πρόωρο χαμό της μητέρας, περνάει από μια μόνιμη φάση αναβολής της ενηλικίωσής του. Ο αδερφός του Γκας (Πολ Σνάιντερ) επιστρέφει στο σπίτι μαζί με την έγκυο γυναίκα του Κάριν (Έμιλι Μόρτιμερ), αλλά ο Λαρς παραμένει απόμακρος και μαζεμένος. Μια μέρα φέρνει στο σπίτι μια κούκλα σε μέγεθος ανθρώπου, από αυτές που είναι ιδιαίτερα αληθοφανείς και χρησιμεύουν ως σεξουαλικά βοηθήματα (όχι τις φουσκωτές). Τη συστήνει σε όλους ως Μπιάνκα, την παραπληγική ιεραπόστολο βραζιλιανο-δανικής καταγωγής που γνώρισε στο ίντερνετ, την μεταφέρει παντού με ένα καροτσάκι και κάνει μαζί της φανταστικές συζητήσεις χτίζοντας μια σχέση σοβαρή μεν, πλατωνική δε.

Ο Γκας κι η Κάριν ανησυχούν (φυσικά) και ζητούν τη βοήθεια της γιατρού Ντάγκμαρ (Πατρίσια Κλάρκσον) η οποία διακρίνει ότι ο Λαρς προσπαθεί μ' αυτή τη φανταστική σχέση να ξεπεράσει τη δική του φοβία για τους ανθρώπους και το άγγιγμά τους. Αρχίζει να τον παρακολουθεί και ζητά τη συμβολή όλων των κατοίκων στο να διατηρηθεί ζωντανή αυτή η πλαστή πραγματικότητα μέχρι εκείνος ν' αποφασίσει να προχωρήσει. Ο Λαρς είναι ιδιαίτερα αγαπητός κι έτσι η άψυχη Μπιάνκα αποκτά ζωή και κερδίζει μια θέση στη καρδιά όλων...

[Το trailer της ταινίας]

Στο επίκεντρο της ταινίας των Όλιβερ και Γκιλέσπι είναι ο Ράιαν Γκόσλινγκ που όπως πέρσι στο “Half Nelson”, έτσι κι εδώ, δε φοβάται ν' αναλάβει ένα ρόλο που απαιτεί ιδιαίτερη συναισθηματική ταύτιση. Ο ανερχόμενος ηθοποιός επιλέγει να “διανύσει” την ταινία με χαμηλούς τόνους, χωρίς εξάρσεις κι ως Λαρς, επιχειρεί μια ομαλή βύθιση στο συμφωνημένο ψέμα μέχρι ο ίδιος να βρει τη δύναμη να βγει στην επιφάνεια. Γύρω του, ένα άψογο καστ που ο ρόλος του είναι... να υποδυθεί έναν ρόλο, το οποίο δίνει στην ταινία τη ζεστασιά και την καλοσύνη που εκπέμπεται από τα παγωμένα σκηνικά της. Η γλυκύτατη Έμιλι Μόρτιμερ, ο (γνωστός από τις πρώτες ταινίες του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν) Πολ Σνάιντερ, η γιατρός Πατρίσια Κλάρκσον, η αποφασιστική γειτόνισσα Νάνσι Μπίτι, η “γήινη” θαυμάστρια του Λαρς Κέλι Γκάρνερ και η κούκλα Μπιάνκα, συμπληρώνουν άριστα τον ταλαντούχο πρωταγωνιστή.

Η σκηνοθεσία του Γκιλέσπι είναι πολύ προσεκτική με το θέμα του και δεν εκμεταλλεύεται ούτε για μια στιγμή την ευάλωτη θέση του ήρωά του, ώστε να αποσπάσει εύκολα γέλια ή δάκρυα. Όπως ακριβώς και οι κάτοικοι της πόλης, που συνωμοτούν χωρίς δεύτερη σκέψη υπέρ του.

Μια όμορφη κι αισιόδοξη ταινία, με ήπιους τόνους και υπέροχους χαρακτήρες.

Βγαίνουν ακόμα: 
- Η νέα πολύ καλή ταινία του Φατίχ Ακίν “The Edge of Heaven”. Οι μοίρες έξι ανθρώπων μπλέκονται μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας, πολιτικής και αγάπης, αλλά ο Ακίν δεν κάνει συμβατικό σινεμά κι έτσι η αφήγηση δεν προκαλεί καμία αγωνία για την τύχη τους. Απλά μας χρίζει μάρτυρες και μας προκαλεί να συζητήσουμε για τα όσα είδαμε. 
- Το “Rescue Dawn” του Βέρνερ Χέρτσογκ είναι η αληθινή ιστορία ενός αμερικανο-γερμανού πιλότου που αιχμαλωτίστηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ, πριν προσπαθήσει να δραπετεύσει μέσα απ' την αφιλόξενη ζούγκλα του Λάος... Καλογυρισμένο, με πολύ καλές ερμηνείες από τους Κρίστιαν Μπέιλ και Στιβ Ζαν. 
- Η απλοϊκή σε βαθμό ιδεολογικής αισχροκέρδειας μεταφορά στη μεγάλη οθόνη της συγκλονιστικής ιστορίας του νεαρού ιδεαλιστή Κρις ΜακΚάντλς, ο οποίος αποφάσισε πριν μερικά χρόνια ν' αφήσει πίσω του την κοινωνία όπως την ξέρουμε για να ζήσει στη φύση με μόνο όπλο τις ικανότητες του, αλλά όπως ήταν “ΦΥΣΙΚΟ” για ένα βουτυρόπαιδο των προαστίων, πέθανε από την πείνα. Το “Into the Wild” του ακτιβιστή (που δουλεύει και καμιά φορά στο Χόλιγουντ) Σον Πεν, είναι ακόμα μια “playmobil” καταγγελία του αμερικάνικου υλισμού. Χάνει έτσι πλήρως την ευκαιρία (καμία έκπληξη εδώ) για τα ρεαλιστικά διδάγματα της συγκεκριμένης ιστορίας (αν τα είδε ποτέ) γύρω απ' τους κίνδύνους που κρύβει η κάθε είδους άκριτη αγιοποίηση συγκεκριμένων lifestyle σε βαθμό θρησκευτικού δογματισμού. Α ναι, ξέχασα, η αντικαπιταλιστική θρησκεία χρειάζεται κι αυτή τους οσιομάρτυρές της κι ο Πεν γυρίζει στην ουσία τα δικά του “πάθη του Ιησού”. Καλή δουλειά Σον. 
- Το αιγυπτιακό μπλοκμπάστερ (!) “Yacoubian Building”, το δράμα με την υπερταλαντούχα Έλεν Πέιτζ “The Tracey Fragments” και η ελληνική κωμωδία “Μόλις Χώρισα” του Βασίλη Μυριανθόπουλου.