Eurovision: Τι απέγιναν οι νικητές;

Κάποιοι κατέκτησαν το παγκόσμιο μουσικό στερέωμα, άλλοι εξαφανίστηκαν από προσώπου γης και άλλοι... ανταμείφθηκαν με βουλευτικά (!) έδρανα. Πού είναι σήμερα οι νικητές της Eurovision;
Eurovision: Τι απέγιναν οι νικητές;
της Φιλουμένας Ζλατάνου

H Eurovision είναι ένας χαρούμενος διαγωνισμός ή αλλιώς ένα «πανηγυράκι» που όσο και να το σνομπάρουμε, όλο και κάποια γνώση έχουμε επ’ αυτού. Από το 1956 μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει στη δομή, την αίγλη και τον τρόπο προώθησης του συγκεκριμένου Ευρωπαϊκού Διαγωνισμού Τραγουδιού. Οι μεγάλες ορχήστρες και η επιμονή στην ωραία σύνθεση και ερμηνεία έχουν αντικατασταθεί την τελευταία δεκαετία με το θέαμα και το playback. Πολλά παρατράγουδα και πολλές «ιδιαίτερες» ας πούμε συμμετοχές έχουν καταμετρηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Τα στατιστικά μας ενημερώνουν ότι η χώρα που έχει κερδίσει περισσότερες φορές το διαγωνισμό είναι η Ιρλανδία με επτά νίκες, ενώ η Πορτογαλία κατέχει το αρνητικό ρεκόρ των μηδέν νικών στις 42 φορές που συμμετείχε. Συνολικά εικοσιπέντε διαφορετικές χώρες έχουν κερδίσει το διαγωνισμό και η Ελλάδα είναι μία εξ’ αυτών με τη νίκη της Έλενας Παπαρίζου με το τραγούδι “Number One”.

Η Eurovision προσφέρει το πλεονέκτημα στους νικητές να βρεθούν για ένα διάστημα στα φώτα της δημοσιότητας. Άλλων η καριέρα έφτασε στα ύψη, άλλων έσκασε σαν πυροτέχνημα και άλλων ούτε που άλλαξε στο ελάχιστο. Θα αναφερθούμε σε μερικούς από αυτούς που έκαναν αίσθηση με τη νίκη τους και θα δούμε πώς εξελίχθηκε η μετέπειτα πορεία τους. 

Το 1956 εγκαινιάζεται ο διαγωνισμός, με την Lys Assia να είναι η πρώτη νικήτρια με το τραγούδι Refrain για την Ελβετία. Υπήρξε στη δεκαετία του 1950 μία από τις πιο γνωστές φωνές στις Γερμανόφωνες χώρες με μεγάλες επιτυχίες όπως το "O mein Papa", το "Mi casa su casa" και το "Wenn die Glocken hell erklingen". Στη συνέχεια μάλλον κατάλαβε ότι το real estate έχει τη «γλύκα» και μετακινείται στις Κάννες, τη Γαλλία και την Ελβετία όπου ζει με τον άνδρα της, Oscar Pederson, ένα Δανό διπλωμάτη από καλή οικογένεια, ιδιοκτήτη ξενοδοχείων στην Ιαπωνία, την Ευρώπη και την Νότια Αμερική.


Το 1974 οι Σουηδοί ABBA ανεβαίνουν στη σκηνή με το Waterloo προκαλώντας αίσθηση και δημιουργώντας σχολή ντυσίματος και στυλ. Το ποπ συγκρότημα που αποτελούνταν από την Anni-Frid "Frida" Lyngstad, τον Björn Ulvaeus, τον Benny Andersson και την Agnetha Fältskog, είχε πρωτοσυσταθεί δύο χρόνια νωρίτερα και για χρόνια γνώρισε παγκόσμια επιτυχία. Πριν λίγα χρόνια εμπνεύστηκε από τα τραγούδια τους και το Χόλιγουντ με την ταινία “Mamma mia”, με πρωταγωνιστές την Meryl Strip και τον Pierce Brosnan. Το 1981 και το 1982 έκαναν τις τελευταίες εμφανίσεις τους και έβγαλαν τον τελευταίο τους δίσκο. Ένα συγκρότημα που έχει μείνει στην ιστορία, έχει γίνει παρωδία, gay icon και δε θα σταματήσει ποτέ να συγκινεί.


Η Ιρλανδία έβγαλε τον Johnny Logan και ο συνθέτης - ερμηνευτής την έβγαλε ασπροπρόσωπη τρεις φορές. Έφερε δύο φορές τον τίτλο, ως συνθέτης και ερμηνευτής των τραγουδιών "What's Another Year?" (1980) και "Hold Me Now" (1987), ενώ το 1992 η Linda Martin τραγούδησε σύνθεσή του και σάρωσε στο διαγωνισμό. Στη σχεδόν σαραντάχρονη καριέρα του έχει βγάλει 19 δίσκους και 40 singles, έχει ασχοληθεί με το μιούζικαλ, έχει συμμετάσχει σε τηλεοπτική εκπομπή (Never Mind The Buzzcocks), σε ροκ όπερα και σε διαφημιστικά. Ένας ευτυχισμένος από τη ζωή και την καριέρα του άνθρωπος που σίγουρα αγάπησε το διαγωνισμό.


To 1981 δημιουργήθηκαν στην Αγγλία οι Bucks Fizz, με μοναδικό σκοπό να εκπροσωπήσουν τη χώρα τους στον φοβερό και τρομερό θεσμό. Και τα κατάφεραν, καθώς έφεραν τη νίκη στην Αγγλία με το "Making Your Mind Up". Το βασικό χαρακτηριστικό τους ήταν ότι και οι τέσσερις ήταν ξανθοί. Οι τραγουδιστές Bobby G, Cheryl Baker, Mike Nolan and Jay Aston ήταν τα αρχικά μέλη του γκρουπ. Ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία τους η οποία σηματοδότησε μια καριέρα χρόνων, με πολλά σκαμπανεβάσματα, αλλαγές στη σύνθεση και έκτροπα. Η αρχική τετράδα ξανασυναντήθηκε το 2004 , ενώ αναμένεται στις 24 Μαΐου 2010 να βγάλουν και νέο άλμπουμ.


To 1984 τρεις Μορμόνοι χαρούμενοι και ξανθοί ανέβηκαν στην σκηνή της Eurovision και κέρδισαν για την Σουηδία το πρώτο βραβείο με το ευφάνταστο "Diggi-Loo Diggi-Ley", ένα χορευτικό κομμάτι στο στυλ της δεκαετίας του 1980. Τα αδέλφια Per Herrey, Richard Herrey και Louis Herrey με ρυθμό και χορευτική διάθεση ξεσήκωσαν τα πλήθη, όμως η επιτυχία δε συνεχίστηκε, καθώς τα τραγούδια που ηχογράφησαν δε συνάντησαν την ίδια ανταπόκριση από το κοινό. Έτσι η καριέρα τους έληξε άδοξα. Ο Louis μάλιστα για δύο χρόνια υπηρέτησε ως «ιερέας» στην Church of Jesus Christ of Latter-day Saints.


«Μη φεύγετε χωρίς εμένα» τραγούδησε η Céline Marie Claudette Dion για την Ελβετία το 1988 και η μικροκαμωμένη Καναδή άφησε έκπληκτους κοινό και επιτροπές με την φωνή της που έμοιαζε με αηδόνι. Κατέκτησε με ευκολία την πρώτη θέση στα 20 της χρόνια και έκτοτε, ακόμα κι αν δεν μπορούμε να συνδέσουμε με σιγουριά τα γεγονότα, η καριέρα της εκτοξεύτηκε στα ύψη. Το "Ne partez pas sans moi" ακολούθησαν περιοδείες παγκόσμιες, 23 δίσκοι, πάρα πολλά singles, κινηματογραφικά τραγούδια που αγαπήθηκαν όσο λίγα και μια ζωή σαν παραμύθι για το ασχημόπαπο από μια μεγάλη φτωχή οικογένεια του Καναδά που έγινε κύκνος και ξεχώρισε για το ήθος και τη σοβαρότητά της ως καλλιτέχνης.


Το 1998, ο Yaron Cohen τραντάζει τα θεμέλια της ηθικοπλαστικής εικόνας της Eurovision με το τραγούδι Diva. Το αντιφατικό στην προηγούμενη πρόταση; Ο εκπρόσωπος του Ισραήλ είχε πάψει να ονομάζεται και να είναι ο Yaron εδώ και χρόνια, και τη θέση του είχε πάρει η εκρηκτική Sharon με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Dana International η οποία με το τραγούδι της έγινε η πιο γνωστή τρανσέξουαλ ερμηνεύτρια και κέρδισε τη συμπάθεια του κόσμου, όπως και την ψήφο του, φέρνοντας το Ισραήλ στην πρώτη θέση. Η πορεία της είχε όμως πολλά σκαμπανεβάσματα. Από το 1999 μέχρι το 2001 οι δίσκοι της δεν είχαν την αναμενόμενη επιτυχία, ενώ τα cover album της με τραγούδια της Barbra Streisand δεν εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα. Το 2002 ακυρώθηκε η υπογραφή με τη Sony, και η ίδια αποσύρθηκε από το προσκήνιο για να επιστρέψει το 2007 με νέο δίσκο και εμφανίσεις. Είναι δύσκολο να είσαι τρανσέξουαλ στο drug show της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.


Το 2003 η Τουρκία σαρώνει το διαγωνισμό με έντονο ανατολίτικο στοιχείο στην performance και στο τραγούδι, καθώς η Sertab Erener με τις χανούμισες χορεύτριες ξεσηκώνει το κοινό με το "Everyway That I Can", συγκεντρώνοντας 167 βαθμούς. Η Sertab κυκλοφόρησε το album της Every Way That I Can σε όλη την Ευρώπη με μεγάλη επιτυχία. Συνέχισε να ηχογραφεί τραγούδια στα Αγγλικά και στα Τουρκικά και το επόμενο της single «Here I Am» έγινε επιτυχία και έξω από τα σύνορα της Τουρκίας. Έκτοτε έχει κυκλοφορήσει αρκετά άλμπουμ και έχει κάνει ντουέτα με πολλούς καλλιτέχνες όπως τον Ricky Martin, την Ruslana και την Έλληνιδα τραγουδίστρια Μαντώ. Στην Τουρκία θεωρείται μία από τις πιο αγαπημένες και ταλαντούχες φωνές.


Το 2004 η Ruslana Stepanivna Lyzhychko ξεσηκώνει τη σκηνή και με τους «Άγριους Χορούς» της φέρνει το τρόπαιο στην Ουκρανία. Ήρθαν οι άγριοι και σάρωσαν, θα αναφερθούν την επομένη τα ελληνικά πρωτοσέλιδα στην πανέμορφη Ουκρανή και τη νίκη της. Η καριέρα της ακολουθεί διαφορετικούς και ποικίλους δρόμους, εκτός από τους δίσκους και τις εμφανίσεις της καθώς, από την άνοιξη του 2006 μέχρι το φθινόπωρο του 2007 υπήρξε βουλευτής του Ουκρανικού Κοινοβουλίου. Οι κοινωνικές της ανησυχίες φάνηκαν και με τους αγώνες της κατά του human trafficking ενώ εκλέχτηκε Πρέσβειρα Καλής Θέλησης της Ουκρανίας από τη UNICEF. Μέσα σε όλα ήταν το πρόσωπο της διαφημιστικής καμπάνιας της Garnier και της L’ Oreal.


Μετά τους Άγριους, τα Τέρατα ρόκαραν στη σκηνή της Eurovision ωθώντας ακόμα και όσους σνομπάρουν το θεσμό να ψηφίσουν υπέρ των Φιλανδών Lordi, ενός heavy metal συγκροτήματος με χαρακτηριστικό τις αποκρουστικές μάσκες που καλύπτουν τα πρόσωπά τους και τις εξίσου φρικτές στολές που δεν αφήνουν κανέναν να καταλάβει ποιοι κρύβονται από πίσω. "Hard Rock Hallelujah" μας τραγούδησαν. Με πέντε δίσκους στο ενεργητικό τους, οι ροκάδες από τη Φιλανδία συνέχισαν την πορεία τους στο στυλ που είχαν προ-επιλέξει χωρίς να επηρεαστούν ιδιαίτερα από τη νίκη τους στο διαγωνισμό.


Το 2008, η Ρωσία κερδίζει το διαγωνισμό με τον Dima Bilan και το τραγούδι "Believe" αφήνοντας μια πιο χλιαρή γεύση και φημολογία για έντονο παρασκήνιο στο τέλος. Το ενδιαφέρον είναι η εμμονή του καλλιτέχνη με τη Eurovision καθώς η μόνη ενασχόλησή του μέχρι και σήμερα είναι ο διαγωνισμός. Προσπάθησε να ξανασυμμετάσχει αλλά απορρίφθηκε καθώς κρίθηκε ότι ήταν πολύ νωρίς.


Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v