Το ημερολόγιο ενός δαίμονα: Αριστουργηματικός δαιμονικός εφιάλτης

Αντιστρέφοντας τέλεια δεδομένα και καταστάσεις, ο μετρ του είδους Clive Barker αποδίδει αριστοτεχνικά έναν εντελώς αντεστραμμένο κόσμο, εκείνο των δαιμόνων, σε ένα ακόμα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί.
«Hellraiser», «Υφαντόκοσμος», «Ο κλέφτης του πάντοτε»: αυτά τα βιβλία είναι μόνο μερικές από τις διαπιστεύσεις για τον κύριο Clive Barker, ο οποίος συγκαταλέγεται στους πλέον διάσημους συγγραφείς τρόμου (ή φαντασίας, κατ’ άλλους). Κι αν αυτό είναι το «εύκολο» μέρος της… περιγραφής ενός συγγραφέα (καλλιτέχνη εν γένει), το ιδιαίτερα δύσκολο σε σχέση με τον Barker είναι να επιχειρήσει κανείς να περιγράψει τους κόσμους που δημιουργεί, τα αλλεπάλληλα παιχνίδια υπαρκτού και φανταστικού, τις ιδεολογικές ακροβασίες, την ίντριγκα με τον αναγνώστη.

Αφορμή για την αναφορά στον Clive Barke, η κυκλοφορία του βιβλίου του «Το ημερολόγιο ενός δαίμονα» και στα ελληνικά. Ο εν λόγω δαίμων, με το όνομα Τζάκαμποκ Μποτς, αποφασίζει να διηγηθεί την ιστορία της ζωής του, τα γεγονότα που τον οδήγησαν στο σημείο που βρίσκεται. Αλλά δεν θέλει να τη διαβάσει κανείς. Δεν θέλει να μάθει κανείς για τον κόσμο των δαιμόνων, για τις φωτιές που τον σημάδεψαν, τα σουλάτσα του στη Γη, την καταλυτική για την ύπαρξή του γνωριμία με τον δαίμονα Κιτούν, την εφεύρεση που άλλαξε τον κόσμο, τη μεγάλη συνωμοσία που σφράγισε το στόμα του.

Γι’ αυτό εκλιπαρεί συνέχεια τον αναγνώστη του: «Κάψε αυτό το βιβλίο». Εκλιπαρεί συνέχεια, παρακαλεί να μηδενίσει κάποιος την αιτία της ύπαρξής του, απειλεί με πρωτόγνωρες τιμωρίες τον αναγνώστη που θα παρακούσει. Αλλά συνεχίζει να διηγείται, σφιχτοδεμένος στα ίδια δεσμά με τον αναγνώστη.

Δεν έχει νόημα (για την ακρίβεια, θα ήταν άδικο) να περιγράψει κανείς λεπτομερέστερα το βιβλίο: να αναφερθούμε μόνο ξανά στην απύθμενη φαντασία του συγγραφέα, στην τέλεια αντιστροφή δεδομένων και καταστάσεων, στην κομψοτεχνική απόδοση ενός τελείως αντεστραμμένου (και ως εκ τούτου, διεστραμμένου) κόσμου. Κι ότι «Το ημερολόγιο ενός δαίμονα» διαβάζεται απνευστί.

ΥΓ. 1: Ας το πούμε λίγο συνωμοτικά: μην ακούσετε την παράκληση του δαίμονα…
ΥΓ. 2: Κεφαλαιώδες ερώτημα: Gaiman ή Barker; Και οι δύο φυσικότατα! Αλλά ο γράφων θα δώσει ένα 0,00000001% περισσότερο στον κύριο Gaiman για το «σουρεάλ» μαύρο (και όχι απελπισμένο και διαβρωτικό, όπως του Barker) χιούμορ του…

Χ. Ζαρίφης

Clive Barker, «Το ημερολόγιο ενός δαίμονα», εκδόσεις «Οξύ», σελίδες 220, τιμή 18,50 ευρώ
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v