Κλάψαμε με το «Δωμάτιο». Μείναμε με ανοιχτό το στόμα παρακολουθώντας την «Άφιξη». Χαμογελάσαμε ξαναβλέποντας την Ντόρι και σιγοτραγουδήσαμε απολαμβάνοντας το «La La Land». Πολλά μπορούμε να… σούρουμε στο 2016, αλλά κινηματογραφικά, τουλάχιστον, οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε: Υπήρξε μια πλούσια χρονιά. Πλούσια σε συναισθήματα, χρώματα, ιστορίες, δράματα, περιπέτειες. Πλούσια σε ταινίες από τις οποίες με δυσκολία ξεχωρίσαμε τις δέκα αγαπημένες μας…
Room
Ένα κλειστοφοβικό δράμα στα καλύτερά του, το «Δωμάτιο» μας διηγήθηκε την πραγματική ιστορία μιας νεαρής κοπέλας που απάγεται, βιάζεται και μεγαλώνει το παιδί της κλειδωμένη σε ένα απομονωμένο δωμάτιο. Μέχρι που, αρκετά χρόνια αργότερα, καταφέρνει να το σκάσει με το γιο της, αλλά αντιμετωπίζει μία ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση: Να τα βρει με τον εαυτό της και την οικογένειά της στον έξω κόσμο, που είναι με τον τρόπο του εξίσου απειλητικός. Υπέροχη στον πρωταγωνιστικό ρόλο η βραβευμένη με Όσκαρ, Μπρι Λάρσον.
Arrival
Ένα εξαίσιο μίγμα χολιγουντιανού sci fi θεάματος και εγκεφαλικής σκηνοθεσίας, η «Άφιξη» του καναδού Ντενίς Βιλνέβ αποτελεί ένα ουμανιστικό «παραμύθι» με εξωγήινους που παίζει με τις αφηγηματικές πλοκές και δημιουργεί υπέροχη, αινιγματική ατμόσφαιρα. Εξαιρετική στον ρόλο της, η Amy Adams.
La La Land
Γίνονται ακόμα μιούζικαλ της παλιάς, καλής σχολής; Κι όμως, ο Ντάμιεν Σαζέλ (Whiplash) μας παρασύρει σε ένα μουσικό υπερθέαμα γεμάτο χρώμα και feel good ρομαντική διάθεση, μέσα από την ιστορία ενός πιανίστα και μιας σερβιτόρας που ερωτεύονται, ενόσω κυνηγούν το όνειρό τους για δόξα στο Λος Άντζελες. Εξαιρετικές οι ερμηνείες της Έμα Στόουν και του Ράιαν Γκόσλινγκ.
Rogue One: A Star Wars Story
Το saga του Πολέμου των Άστρων βάλθηκε να αποδείξει φέτος ότι ένα spin off μπορεί να ενθουσιάσει τους πολυπληθείς φαν περισσότερο και από τα «κυρίως» Επεισόδια της μυθολογίας. Το Rogue One εκτυλίσσεται λίγο πριν τον πρώτο «Πόλεμο των Άστρων» και διηγείται την περιπέτεια μιας ομάδας επαναστατών που αποπειράται να κλέψει τα σχέδια του Death Star.
I, Daniel Blake
Στα 80 του, ο Κεν Λόουτς συνεχίζει να παραδίδει κινηματογραφικά «διαμάντια», παραμένοντας πιστός στο δυνατό, πολιτικό σινεμά του, ένα δείγμα κοινωνικού ρεαλισμού που διαμαρτύρεται για την οικονομική λιτότητα και την γραφειοκρατία, μέσα από την ιστορία ενός βρετανού εργάτη ο οποίος παλεύει για να ζήσει με την κρατική σύνταξη. Με αυτή την ταινία, ο Λόουτς έφυγε με τον Χρυσό Φοίνικα από τις Κάννες.
Spotlight
Χωρίς δράματα, κλάματα, ελεγείες για το κόστος του πολέμου, χορογραφημένες μάχες και εντυπωσιακά CGI, η ταινία που κέρδισε τον περασμένο Φεβρουάριο το Όσκαρ των Όσκαρ –αυτό της καλύτερης ταινίας– ήταν σίγουρα έκπληξη για πολύ κόσμο. Πόνταρε, και σωστά, στην απλότητα και την δύναμη της ιστορίας της, εκείνης των δημοσιογράφων που ξεσκεπάζουν ένα σκάνδαλο στην Καθολική Εκκλησία, και κέρδισε το στοίχημα, χωρίς μεγαλοστομίες και διδακτισμούς.
The Revenant
Αν το internet διάλεγε μία και μοναδική είδηση για να κρατήσει από όλο το 2016, αυτή θα ήταν πως ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο πήρε, επιτέλους, Όσκαρ. Διαφωνίες υπήρξαν, για το αν το άξιζε περισσότερο αυτή την φορά από άλλες, όμως σίγουρα κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το The Revenant ήταν μια ταινία – γροθιά στο στομάχι, με την ευρηματική σκηνοθεσία του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου και τις εκπληκτικές εικόνες του διευθυντή φωτογραφίας Εμμάνουελ Λουμπέζκι να δημιουργούν υποβλητική ατμόσφαιρα και αίσθηση… παγωνιάς ακόμα και στην καρδιά του καλοκαιριού.
Οι μισητοί 8
Το πιο αγαπημένο enfant terrible του Χόλιγουντ, ο Κουέντιν Ταραντίνο επέστρεψε τον Ιανουάριο του 2016, μετά από διαρροές σεναρίων και συζητήσεις επί συζητήσεων στους ιντερνετικούς διαδρόμους, για να προκαλέσει ρίγη ανατριχίλας στον πλανήτη, με το δεύτερο γουέστερν του. Στιλιζαρισμένη αισθητική, απολαυστικές ερμηνείες από ένα all star cast και το απίθανο soundtrack στο οποίο μας έχει συνηθίσει, μας έκαναν να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η συνταγή ποτέ δεν θα παλιώσει –και, φυσικά, ποτέ δεν θα αποτύχει.
Toni Erdmann
Το διαμαντάκι-έκπληξη των φετινών Καννών, που κέρδισε το βραβείο FIPRESCI, ενώ ήταν υποψήφιο και για τον Χρυσό Φοίνικα, μας ήρθε από την Γερμανία με αγάπη. Η Maren Ade διηγείται την τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης ενός μοναχικού πατέρα και της καριερίστας κόρης του, και συγκινεί τον κόσμο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη.
Ψάχνοντας την Ντόρι
Η γλυκύτατη συμπρωταγωνίστρια του μπαμπά που έψαχνε τον Νέμο πριν από δεκατρία ολόκληρα χρόνια (ναι, κι όμως) απέκτησε επιτέλους την δική της ταινία, στο γνωστό τρυφερό, αστείο και συγκινητικό στυλ ιστορίας που μας έχει συνηθίσει η Pixar. Η φωνή της Δήμητρας Παπαδοπούλου στο ρόλο της ξεχασιάρας Ντόρι ήταν από μόνη της λόγος να δούμε την ταινία μεταγλωττισμένη.