Μην κάνεις σκηνή

Αυτό δεν είναι άλλο ένα μανιφέστο υπέρ του ελεύθερου κάμπινγκ.

Το θέμα έχει ξεφύγει πια και από τη σφαίρα της επανάληψης, κι έχει περάσει τα σύνορα του αυτονόητου.

Αυτό το κείμενο αναρωτιέται γιατί, ενώ ξενοδοχεία και κάμπινγκ σε όλη σχεδόν την χώρα ξεπερνούν φέτος το 90% της πληρότητάς τους –με πολλά μέρη να αγγίζουν ακόμα και το 100%– οι άνθρωποι της Πανελλήνιας Ένωσης Κάμπινγκ εξακολουθούν να διαμαρτύρονται για το ελεύθερο κάμπινγκ που βρίσκεται «σε έξαρση» λες και πρόκειται για καμιά θανατηφόρα νόσο, όπως διαβάζω στην Καθημερινή.

Πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουμε ότι, εκτός από έναν εξαιρετικό τρόπο να βγάζουμε λεφτά, οι διακοπές και τα ταξίδια γενικότερα είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Προφανώς και ο άνθρωπος που έχει λεφτά θα έρθει να δει το 5άστερό σου και να απολαύσει τις premium exclusive high υπηρεσίες του, ακριβώς όπως θα πάει και στο γκουρμέ εστιατόριο, αν η τσέπη του το αντέχει. Κανείς δεν απέρριψε το δωμάτιο με θέα στην Καλντέρα από άποψη.

Δεν μπορείς, όμως, να απαγορεύεις τις διακοπές στον κόσμο που δεν του φτάνουν τα λεφτά να κάνει διακοπές. Και η σκόνη από τα παπούτσια του πελάτη, κέρδος είναι. Κάτι θα αφήσει ο ταλαίπωρος σκηνίτης σε ένα σούπερ μάρκετ, σε ένα σουβλατζίδικο, σε ένα καφενείο του χωριού, ρε αδερφέ. Μεγάλο πράγμα η λαϊκή θυμοσοφία.