Τα «θεάματα» στη Βουλή δείχνουν ένδεια πολιτικής
Σφοδρές αντιπαραθέσεις στη Βουλή καλύπτουν τα ανύπαρκτα περιθώρια διαφοροποίησης της πολιτικής που μπορούν να ακολουθήσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Ουδεμία εντύπωση μου προκαλεί η ένταση στη Βουλή τη Δευτέρα. Θεωρώ ότι, ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνει, είναι ο τρόπος του συστήματος να επιβιώσει και να ξεπεράσει την κριτική του «όλοι ίδιοι είναι».
Όσο πιο πολύ ο πολιτικός ορίζοντας φτωχαίνει και γίνεται σαφές ότι οι πολιτικές επιλογές της όποιας εγχώριας ηγεσίας είναι φτωχές, τόσο και η ένταση θα ανεβαίνει και η πολιτική αντιπαράθεση θα γίνεται πιο... θεαματική.
Και όταν λέω θεαματική, εννοώ ξεκατίνιασμα. Ένα ξεκατίνιασμα που έχει τακτικούς- επικοινωνιακούς σκοπούς. Οι προσωπικές επιθέσεις για το οικογενειακό παρελθόν του ενός και του άλλου, οι ειρωνείες και οι προστακτικές- όλα φτιάχνουν μια εικόνα «αρένας», η οποία δε είναι το αναγκαίο κακό στην ανάπτυξη των επιχειρημάτων, αλλά ο ίδιος ο σκοπός.
Το χαμηλό επίπεδο στον πολιτικό στίβο είναι κάτι στο οποίο φαίνεται να συνηθίζει εύκολα η αριστερά του Σύριζα, ελπίζω σε αντίθεση με τα όσα ήλπιζαν οι παλαιοί φίλοι της, οι προερχόμενοι από το ΚΚΕ Εσωτερικού και τον ΣΥΝασπισμό. Το καρότο όμως που κρέμεται μπροστά στα μάτια των ηθικών είναι η παραμονή στην εξουσία. Αγιάζει άραγε τα μέσα; Ο καθένας μπορεί να δώσει την δική του απάντηση.
Τέλος πάντων, το να κάνει κανείς πλάκα σε ένα κυβερνητικό κόμμα για τις αβαρίες που αναγκάζεται να κάνει στην αλλοτινή ηθική του είναι πιο εύκολο και από το να κάνεις τον Αμβρόσιο να λέει τρέλες.
Θέλω να κρατήσω μια προσωπική αγαπημένη στιγμή από την εν λόγω συνεδρίαση της Βουλής. Είναι η στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψέγει τον Πρωθυπουργό για αμάθεια, καθώς υποθέτει- χωρίς να χρειάζεται καθόλου στην συζήτηση- ότι δεν έχει ιδέα τι είχε πει «ο Ρουσσώ για την διάκριση των εξουσιών». Κάποιος φαντάζομαι ότι το σφύριξε στον Τσίπρα ότι πρόκειται περί μητσοτακικής γκάφας και ο ίδιος απάντησε ότι για τη διάκριση έχει μιλήσει ο Μοντεσκιέ και όχι ο Ρουσώ.
Το περιστατικό αυτό πιθανότατα θα είναι αιτία που η χθεσινή αντιπαράθεση θα εγγραφεί ως νίκη της πλευράς Τσίπρα. Ας αντισταθούμε σε αυτή την επικοινωνιακή διελκυστίνδα. Ας γελάσουμε με τη γκάφα και ας έχουμε στο μυαλό μας που είναι το πραγματικό πεδίο της πολιτικής και ποιοι (θα πρέπει να) είναι οι όροι της.
Όσο πιο πολύ ο πολιτικός ορίζοντας φτωχαίνει και γίνεται σαφές ότι οι πολιτικές επιλογές της όποιας εγχώριας ηγεσίας είναι φτωχές, τόσο και η ένταση θα ανεβαίνει και η πολιτική αντιπαράθεση θα γίνεται πιο... θεαματική.
Και όταν λέω θεαματική, εννοώ ξεκατίνιασμα. Ένα ξεκατίνιασμα που έχει τακτικούς- επικοινωνιακούς σκοπούς. Οι προσωπικές επιθέσεις για το οικογενειακό παρελθόν του ενός και του άλλου, οι ειρωνείες και οι προστακτικές- όλα φτιάχνουν μια εικόνα «αρένας», η οποία δε είναι το αναγκαίο κακό στην ανάπτυξη των επιχειρημάτων, αλλά ο ίδιος ο σκοπός.
Το χαμηλό επίπεδο στον πολιτικό στίβο είναι κάτι στο οποίο φαίνεται να συνηθίζει εύκολα η αριστερά του Σύριζα, ελπίζω σε αντίθεση με τα όσα ήλπιζαν οι παλαιοί φίλοι της, οι προερχόμενοι από το ΚΚΕ Εσωτερικού και τον ΣΥΝασπισμό. Το καρότο όμως που κρέμεται μπροστά στα μάτια των ηθικών είναι η παραμονή στην εξουσία. Αγιάζει άραγε τα μέσα; Ο καθένας μπορεί να δώσει την δική του απάντηση.
Τέλος πάντων, το να κάνει κανείς πλάκα σε ένα κυβερνητικό κόμμα για τις αβαρίες που αναγκάζεται να κάνει στην αλλοτινή ηθική του είναι πιο εύκολο και από το να κάνεις τον Αμβρόσιο να λέει τρέλες.
Θέλω να κρατήσω μια προσωπική αγαπημένη στιγμή από την εν λόγω συνεδρίαση της Βουλής. Είναι η στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ψέγει τον Πρωθυπουργό για αμάθεια, καθώς υποθέτει- χωρίς να χρειάζεται καθόλου στην συζήτηση- ότι δεν έχει ιδέα τι είχε πει «ο Ρουσσώ για την διάκριση των εξουσιών». Κάποιος φαντάζομαι ότι το σφύριξε στον Τσίπρα ότι πρόκειται περί μητσοτακικής γκάφας και ο ίδιος απάντησε ότι για τη διάκριση έχει μιλήσει ο Μοντεσκιέ και όχι ο Ρουσώ.
Το περιστατικό αυτό πιθανότατα θα είναι αιτία που η χθεσινή αντιπαράθεση θα εγγραφεί ως νίκη της πλευράς Τσίπρα. Ας αντισταθούμε σε αυτή την επικοινωνιακή διελκυστίνδα. Ας γελάσουμε με τη γκάφα και ας έχουμε στο μυαλό μας που είναι το πραγματικό πεδίο της πολιτικής και ποιοι (θα πρέπει να) είναι οι όροι της.
