Συγχαρητήρια, έγινες ό,τι μισούσες

Σαν να προσπαθείς να σβήσεις τη φωτιά ρίχνοντάς της βενζίνη, που ‘λεγε και ο αείμνηστος David Bowie. Αυτό κάνει αυτή τη στιγμή η Γαλλία –και σίγουρα κι άλλες χώρες, σύντομα στις οθόνες του υπολογιστή σας– με την περιλάλητη απαγόρευση του burkini, και την επιβολή της από αστυνομικές δυνάμεις στις παραλίες.

Το είχε ξανακάνει, με την απαγόρευση της μαντίλας στα σχολεία. Και αν εκεί η συζήτηση ήταν πιο μεγάλη και πιο σύνθετη, γιατί ένα 8χρονο κοριτσάκι δεν μπορείς να ξέρεις (ούτε αυτό καλά καλά δεν μπορεί να ξέρει) αν πιστεύει στη μαντήλα του και σε όσα αυτή συμβολίζει, ή απλώς υποχρεώνεται να την φορά από την οικογένειά της, εδώ το θέμα είναι πολύ απλούστερο. Κανείς δεν μπορεί να πει σε μια ενήλικη γυναίκα τι μπορεί και τι δεν μπορεί να φορά. Τουλάχιστον κανείς που να ευαγγελίζεται αξίες όπως η ελευθερία, η ισότητα και η αδελφότητα.

Η απαγόρευση μιας οποιασδήποτε ενδυμασίας, επιφορτισμένης ή όχι με θρησκευτικούς ή όποιους άλλους συμβολισμούς, είναι η υιοθέτηση των ίδιων ακριβώς πρακτικών τις οποίες προσπαθείς λυσσαλέα να κρατήσεις έξω από τα σύνορά σου. «Υποχρεωτικά μαντήλα/ τσαντόρ/ μπούρκα μέσα στα σύνορα αυτής της χώρας» λένε τα θεοκρατικά καθεστώτα του Ιράν, του Αφγανιστάν και της Σαουδικής Αραβίας που τόσο αποστρέφεσαι, «υποχρεωτικά χωρίς αυτά, κι άμα δε σ’ αρέσει πίσω στη χώρα σου» απαντάς εσύ. Βλέπουμε όλοι την αναλογία, έτσι;

Κι όποιος σκέφτηκε να απαντήσει πως «εδώ είναι Ευρώπη κι αν θέλουν να ζήσουν μαζί μας πρέπει να σεβαστούν τον δικό μας τρόπο ζωής και τις δικές μας παραδόσεις», ας πάει λίγο στο χωριό να πει στη γιαγιά του να βγάλει τη μαντήλα και να μπει στη θάλασσα χωρίς την μακριά μπλε ρόμπα με τα λουλουδάκια που κουμπώνει μπροστά με μια μεγάλη σειρά κουμπιά.

Ευρωπαίοι, όλοι σας.