Δύο βηματάκια από τη συμφωνία

Το 59% των ερωτηθέντων ζητά από την Κυβέρνηση να μην υπαναχωρήσει στις απαιτήσεις των δανειστών (δημοσκόπηση της Public Issue για την Αυγή), και αυτό λίγες εβδομάδες αφότου το 85%, αν θυμάμαι καλά, τασσόταν δημοσκοπικά «υπέρ μιας συμφωνίας πάση θυσία».

Υπεράνω αμφιβολίας νομίζω είναι το ότι η διπλή εντολή προς την κυβέρνησης είναι να μην γίνει καμιά γκέλα με Ευρώπη, και να μην πληρώσουμε παραπάνω έμμεσους φόρους. Επίσης, υπεράνω αμφιβολίας είναι και το ότι η Κυβέρνηση τα ξέρει αυτά και κινείται αναλόγως.

Σήμερα το σύστημα ισορροπίας στην διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τους δανειστές της είναι εξαιρετικά περίπλοκο. Η πολυπλοκότητα της κατάστασης προκύπτει σαφέστερα μέσα από τρία ερωτήματα.

Ένα εύκολο ερώτημα με δύσκολη απάντηση είναι το κατά πόσον οι Ευρωπαίοι κόπτονται να μείνει πάση θυσία η Ελλάδα στο ευρώ. Το πάση θυσία δεν το βλέπω, αλλά αν ήταν να μην τους ένοιαζε θα την είχαν πετάξει έξω να μην τρώνε και τον χρόνο τους στις συσκέψεις.

Ένα άλλο κομβικό ερώτημα έχει να κάνει με το κατά πόσον η εσωκομματική αντιπολίτευση του Σύριζα θέλει να τραβήξει το σκοινί και να ρίξει την κυβέρνηση με ένα αριστερό ταρατατζούμ ή όντως επιθυμεί να κάνει μια διαχείριση της εξουσίας και των προβλημάτων της επιχειρώντας να φέρει τα πράγματα όσο αριστερότερα είναι δυνατόν.

Το τρίτο σημαντικό ερώτημα που διαμορφώνει την ισορροπία των ημερών και συμπλέκει τα προηγούμενα δύο ερωτήματα με τρόπο καθοριστικό κατά τη γνώμη μου, είναι πόσο πραγματικά νοιάζονται οι ευρωπαίοι να μην πέσει εκ των έσω η κυβέρνηση Σύριζα. Θεωρώ αρκετά. Καθώς τα προσχήματα εξακολουθούν και έχουν σημασία στην διεθνή πολιτική, η ΕΕ δεν θέλει να της χρεώνεται ότι πιέζει δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις στην έξοδο και χειραγωγεί τις βουλήσεις των λαών.

Από την άποψη αυτή, η ισχνή πλειοψηφία με την οποία πέρασαν οι απόψεις Τσίπρα και το αποτέλεσμα της συνδιάσκεψης το περασμένο Σαββατοκύριακο είναι ένα χρήσιμο όπλο στα χέρια των κυβερνητικών μήπως και προσπεράσουν τον σκόπελο που ακούει στο όνομα «ΔΝΤ».

Σήμερα η συμφωνία φαίνεται το πιθανότερο σενάριο. Τι συμφωνία όμως; Κατά τη γνώμη μου θα πρόκειται για μια συμφωνία, από την οποία κανείς δεν θα είναι πλήρως ευχαριστημένος- όπως δηλαδή συμβαίνει στις περιπτώσεις των εντίμων συμβιβασμών. Η Κυβέρνηση θα δώσει πιθανότητα τον ΦΠΑ και μία ακόμη «έκτακτη εισφορά»- κυρίως όμως θα προσφέρει στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη το «τσαλάκωμα» της λαϊκής βούλησης, όπως προέκυψε από τις εκλογές. Για τα προσχήματα που λέγαμε μάλιστα, οι δανειστές ζητούν αυτό να το κάνει μόνη της η ελληνική κυβέρνηση.

Η συμφωνία θα επιτευχθεί και θα είναι η απόδειξη ότι και μια καλύτερη διαπραγμάτευση ήταν δυνατή και ότι δεν ήταν δυνατόν να «αλλάξουν όλα» και να «ξεκινήσει η αλλαγή στην Ευρώπη για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς».