Σκανδαλιάρικα δημοσιεύματα

Στο βάθρο της εξουσίας τα φώτα είναι έντονα και καμιά φορά τυφλώνουν όσους δεν τα έχουν συνηθίσει. Το θέμα που δημιούργησε το Βήμα της Κυριακής για τον υπουργό διοικητικής μεταρρύθμισης, Γιώργο Κατρούγκαλο, έχει αρκετές σημασίες.

Η πρώτη είναι αυτή που υποστήριξε η εφημερίδα αντιπολιτευόμενη: Υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα σε υπουργικές κινήσεις του κ. Κατρούγκαλου και στα οφέλη η πρώην επιχείρησή του. Ακόμη και ενεργός νομικός να ήταν ο ίδιος, ακόμη και να ήθελε να κάνει τη λοβιτούρα του, προφανώς δεν θα την έκανε για να κερδίσει το 12% από κάποια αύξηση που θα έπαιρνε μια ομάδα δημοσίων υπαλλήλων. Το ποσό θα ήταν γελοίο για να ρισκάρει ακόμη και ο πιο διεφθαρμένος και πεινασμένος υπουργός.

Ωστόσο, από την όλη ιστορία προκύπτει ως σημαντικό κάτι γνωστό. Το ότι οι συγκρούσεις συμφερόντων υπουργικών και επαγγελματικών καθηκόντων διέπονται από ανεπαρκέστατο νομικό πλαίσιο που σπρώχνει τους εμπλεκόμενους (αθώους ή ενόχους) αποκλειστικά σε επικοινωνιακή διαχείριση του θέματος (εγώ δεν…, δεν καταλάβατε καλά…., κλπ κλπ). Αυτό είναι απαράδεκτο για ένα κράτος που θέλει να επιβάλει όρους διαφάνειας.

Βέβαια η πρόθεση της εφημερίδας δεν ήταν ακριβώς ο εκσυγχρονισμός του πλαισίου, αλλά ευκαιρίας δοθείσης…

Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι κατά τη γνώμη μου η μιντιακή παραβολή της υπόθεσης με άλλη σχετική, στην οποία είχε αναμιχθεί ο κ. Βορίδης. Ο «συμψηφισμός» που παραπέμπει σε παιδάκια δημοτικού («γιατί μαλώνετε μόνο εμένα, κυρίααααα;») δεν στέκει λογικά ούτε για εκείνες τις ηλικίες και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αποτελεί πολιτικό επιχείρημα.

Ένα ακόμη σημείο που δεν έχει μεγάλη σημασία αλλά αξίζει να αναφερθεί είναι αυτό στην προ ημερών ομιλία του κ. Βορίδη στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων όπου ακούγεται να προσπαθεί να ηρεμήσει τον Άδωνη Γεωργιάδη που δεν κρατιέται και αρχίζει να μαρτυράει τα προβλήματα που θα έχει ο κ. Κατρούγκαλος. «Σιγά σιγά» και «όχι ακόμη Άδωνη» ακούγεται να λέει προς τον έτερο βουλευτή της ΝΔ την Πέμπτη, πριν την Κυριακάτικη δημοσίευση του Βήματος.




Αυτό φανερώνει τουλάχιστον μια συνεργασία ανάμεσα στους βουλευτές και τους δημοσιογράφους που είναι μεν εντός των ορίων της νομιμότητας, όπως και οι φερόμενες ως πράξεις Κατρούγκαλου, αλλά εγείρουν ζητήματα ηθικής φύσης. Το λέω για όσου ασχολούνται- που δε νομίζω να είναι και πολλοί.