Τι δεν πρέπει να πείτε σε μια συνέντευξη για δουλειά

Μπορεί να διαθέτετε τα προσόντα, να έχετε ένα πάμπλουτο βιογραφικό σημείωμα και μια ντουζίνα πτυχία κρεμασμένα στους τοίχους σας, αλλά οι συνεντεύξεις για δουλειά γίνονται για κάποιο λόγο – διαφορετικά οι προσλήψεις θα πραγματοποιούνταν παντού απλώς και μόνο καταμετρώντας διπλώματα και μόρια.

Αυτός ο λόγος δεν είναι άλλος από το να δουν από κοντά οι υποψήφιοι εργοδότες σας τον τρόπο που επικοινωνείτε, να ζητήσουν διευκρινίσεις επί των ικανοτήτων ή των εργασιακών εμπειριών σας, να πάρουν μια «γεύση» από την προσωπικότητά σας και, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, να διαπιστώσουν ότι δεν έχουν να κάνουν με κάποιον τρελό. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως η εντύπωση που θα δώσετε σε μια συνέντευξη θα καθορίσει το αν θα πάρετε τη θέση. Και επειδή μία λάθος κουβέντα μπορεί να σας την στερήσει, συγκεντρώνουμε παρακάτω τον δεκάλογο των απαγορευμένων φράσεων που θεωρούνται… «αυτοκτονικές» όταν συζητάτε με το πιθανό αφεντικό σας.

*«Με συγχωρείτε για την καθυστέρηση»
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και αν η πρώτη εντύπωση που θα δώσετε είναι αυτή ενός ασυνεπή συνεργάτη που δεν μπορεί σε μια περίσταση από την οποία κρίνονται πολλά να είναι εκεί στην ώρα του, τότε έχετε χάσει το μισό παιχνίδι. Είτε βρέχει, είτε χιονίζει, είτε χάλασε το αυτοκίνητο, είτε… ήρθαν εξωγήινοι και ήθελαν να σας μιλήσουν για τον καιρό στον πλανήτη τους, σε ένα επαγγελματικό ραντεβού θα πρέπει να είστε εγκαίρως στον τόπο της συνάντησης.

*«Πόση είναι η ετήσια άδεια;»
Αν η κύρια απορία σας για την θέση που σας προσφέρεται είναι το πόσο συχνά μπορείτε να λείπετε, πότε θα πάρετε άδεια σε μια δουλειά όπου ακόμα δεν έχετε ξεκινήσει να εργάζεστε και αν υπάρχει καντίνα στο κτίριο ή μηχανή του εσπρέσο για το διάλειμμά σας, σίγουρα δεν θα δώσετε στους ανθρώπους απέναντί σας την εντύπωση ενός επαγγελματία που ενδιαφέρεται να εργαστεί σοβαρά και συγκροτημένα, αλλά μάλλον να… λουφάρει προκαταβολικά.

*«Μισό λεπτάκι, έχω ένα τηλεφώνημα»
Είστε στη μέση της συνέντευξης και το κινητό σας αρχίζει να χτυπά. Τι κάνετε; Ακόμη κι αν είναι επείγον, καλό θα είναι να μην απαντήσετε. Για την ακρίβεια, για να μην μπείτε καν στον πειρασμό να το σηκώσετε, απενεργοποιήστε το πριν ξεκινήσει η συνάντηση. Το να απαντήσετε θα δώσει την εντύπωση κάποιου που δεν αξιολογεί ως σημαντική την συνέντευξη, ή τουλάχιστον τόσο σημαντική ώστε να αγνοήσετε την κλήση της μαμάς σας που θέλει να σας ρωτήσει αν θέλετε το κοτόπουλο με πατατούλες ή ρυζάκι.

*«Ο προηγούμενος εργοδότης μου ήταν φριχτός»
Φαίνεται ιδιαίτερα αντιεπαγγελματικό το να κακολογείτε την προηγούμενη δουλειά και το τέως αφεντικό σας, όχι απλώς γιατί ο υποψήφιος εργοδότης θα σκεφτεί πως σε περίπτωση που λήξει πιθανή συνεργασία σας, θα κακολογείτε και τον ίδιο, αλλά κυρίως επειδή η προηγούμενη δουλειά σας είναι ενδεικτική των ικανοτήτων συνεννόησής σας – άλλωστε δεν είναι λίγες οι πιθανότητες ο νέος σας εργοδότης να επικοινωνήσει με τον παλιό σας για συστάσεις.

*«Α, ασχολείστε και με αυτό;»
Απαγορεύεται η παραπάνω φράση ή οποιαδήποτε πρόταση υποδεικνύει ότι δεν έχετε την παραμικρή ιδέα για την εταιρία από την οποία ζητάτε εργασία. Αν για παράδειγμα διεκδικείτε θέση σε μια ιστοσελίδα και δεν την έχετε εξερευνήσει διεξοδικά πριν την συνέντευξη, αν ενδιαφέρεστε για θέση σε διαφημιστική εταιρία και δεν γνωρίζετε παλιότερες δουλειές της, αν πρόκειται για αλυσίδα ρούχων και δεν ξέρετε πως πρόκειται για αλυσίδα ή ότι πουλά και παπούτσια, τότε είστε σε μεγάλο βαθμό απροετοίμαστοι και, εδώ που τα λέμε, αδιάφοροι απέναντι στην δουλειά αυτή.

*Διάφορα… «γαλλικά»
Μπορεί να σας έρθει να πείτε ένα αυθόρμητο «γαμώτο» ή να χρησιμοποείται συχνά εκφράσεις τύπου «μαλακία» κ.ο.κ., και όπως ορθά φαντάζεστε, και οι άνθρωποι απέναντί σας θα χρησιμοποιούν τέτοιες εκφράσεις σε τακτική βάση. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως «νομιμοποιείστε» να τις… εκσφενδονίσετε σε μια επαγγελματική συνέντευξη – πολύ απλά επειδή αυτό κάνει την συμπεριφορά σας αυτόματα μη επαγγελματική.

*«Δεν ξέρω»
Αναπόσπαστο κομμάτι μιας συνέντευξης είναι οι ερωτήσεις «κρίσεως» - ήτοι τα υποψήφια αφεντικά σας ζητούν την γνώμη σας για κάποιο ζήτημα, για να δουν τον τρόπο που σκέφτεστε. Το να πείτε «δεν το γνωρίζω» λοιπόν, σε μια ερώτηση γνώσεως δεν είναι κατακριτέο – κανείς δεν ξέρει τα πάντα. Το να το πείτε, όμως, όταν σας ζητούν την άποψή σας, είναι εγκληματικό.

*«Πόσα θα παίρνω;»
Είναι πιθανότατα η σημαντικότερη πληροφορία που μπορείτε να εκμαιεύσετε σε μια συνέντευξη για δουλειά, σε περίπτωση που δεν σας έχουν ήδη ενημερώσει σχετικά. Ωστόσο, ο άτυπος κανόνας θέλει τον υποψήφιο να αποφεύγει να φέρει πρώτος την κουβέντα στο φλέγον ζήτημα. Είθισται προς το τέλος της συνέντευξης ο πιθανός εργοδότης να θίξει το οικονομικό θέμα και να σας αναφέρει εκείνος όσα θέλετε να μάθετε. Αν δεν το κάνει μέχρι το πέρας της συνάντησης, τότε είτε είναι υπερβολικά ξεχασιάρης – οπότε θα πρέπει να κάνετε εσείς το βήμα – είτε θα πρέπει να υποψιαστείτε πως ψάχνουν για εθελοντές και όχι για εργαζομένους.

*Η ώρα των… μειονεκτημάτων
Συχνά σε μια συνέντευξη, προκύπτει κάποια στιγμή η άχαρη ερώτηση «ποιο θεωρείς πως είναι το αδύνατο σημείο σου;» ή κάτι αντίστοιχο. Σε αυτό το κλισέ ερώτημα, ενέχεται μίνι-παγίδα: Δεν θα πρέπει να δείξετε τόση έπαρση ώστε να πείτε «είμαι τέλειος, δεν έχω κανένα ελάττωμα», αλλά ούτε και να αναφέρετε κάποιο μειονέκτημα που καθιστά δυσχερή την θέση σας και μειώνει τις πιθανότητες να πάρετε την θέση. Η «χρυσή τομή» είναι να αναφέρετε κάποιο, όχι άμεσα συσχετισμένο με τις εργασιακές σας ικανότητες, αδύναμο χαρακτηριστικό, συνοδευμένο όμως με μια αναιρετική εξήγηση. Για παράδειγμα, μπορείτε να πείτε πως θεωρείτε ιδιαίτερα βεβαρυμένες τις οικογενειακές σας υποχρεώσεις, αλλά (τονίζοντάς το) ποτέ δεν έχετε επιτρέψει να επηρεάσουν την επαγγελματική σας απόδοση.

*«Δεν έχω να κάνω καμία ερώτηση»
Χρήσιμο θα ήταν να έχετε προετοιμάσει κάποιες ερωτήσεις για τους συνομιλητές σας στην συνέντευξη, στην περίπτωση που ερωτηθείτε σχετικά. Το να απαντήσετε «δεν έχω καμία ερώτηση» δείχνει πως δεν ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα για τη δουλειά ή την εταιρία. Από την άλλη, οι ερωτήσεις σας θα πρέπει να είναι ενδιαφέρουσες αλλά όχι αδιάκριτες ή μη πολιτικά ορθές. Μια ασφαλής προσέγγιση είναι να ρωτήσετε κάτι ως «επέκταση» της συζήτησης για το τι γνωρίζετε για την εταιρία. Για παράδειγμα «διάβασα στην ιστοσελίδα σας αυτό, αλλά είχα την απορία αν…». Μια τέτοια διευκρινιστική απορία δείχνει αφενός ότι έχετε κάνει την «μελέτη» σας πριν έρθετε, αλλά και ότι ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα θέτοντας καίρια ερωτήματα.