Road trips: Ταξίδια στα (χιλιο)μέτρα σας

της Ηρώς Κουνάδη

«Road trip εκεί που έχει φτάσει η βενζίνη;», σαν να ακούμε ήδη τον αντίλογο. Κι όμως. Σε πολλές περιπτώσεις, το κόστος ενός road trip είναι το ίδιο ή και χαμηλότερο με εκείνο ενός ταξιδιού με πλοίο ή αεροπλάνο. Αρκεί η παρέα να αριθμεί 4-5 άτομα πρόθυμα να μοιραστούν το κόστος βενζίνης και διοδίων, και οι διαδρομές σας να μην περιλαμβάνουν στάσεις σε ξενοδοχεία τεσσάρων αστέρων. Αυτό που θα κερδίσετε είναι, όπως θα το έθετε κι ο ποιητής, το ωραίο ταξίδι. Τη χαρά της ανακάλυψης, την περιπέτεια της διαδρομής και τις εκπλήξεις –που δεν είναι πάντα ευχάριστες, αλλά αυτό ακριβώς είναι που κάνει και τα road trips γοητευτικά.

Χάρτες που αποδεικνύονται αναξιόπιστοι, ή ακόμα χειρότερα συνοδηγοί που δεν ξέρουν να τους διαβάζουν, εστιατόρια στη μέση του πουθενά που το μόνο φαγητό που σερβίρουν είναι και το μοναδικό που δεν τρώτε, σκασμένα λάστιχα, κινητά που δεν πιάνουν και ξενοδοχεία που κλείνουν γιατί δεν ήξεραν ότι θα φτάσετε στις 4.00 τα ξημερώματα, είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα. Το ίδιο και οι δρόμοι που ανοίγονται γεμάτοι υποσχέσεις μπροστά σας, το ημι-εγκαταλελειμμένο χωριό που αισθάνεστε πως ανακαλύψατε μόνο εσείς και η αίσθηση παντοδυναμίας που σας δίνει η επιλογή να χαράξετε πορεία και μετά να την αλλάξετε γιατί είδατε μια ταμπέλα που έγραφε ένα ωραίο όνομα και κάτι σας λέει να πάτε προς τα εκεί.

Σίγουρα, τα road trips δεν είναι για όλους. Είναι, όμως, από εκείνα τα πράγματα που πρέπει να δοκιμάσετε τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σας. Αν μη τι άλλο, για να έχετε να διηγείστε ιστορίες που θα κάνουν τους άλλους να γελάνε μέχρι να γεράσετε. Με τον καιρό, με αυτές θα γελάτε κι εσείς.

Διαδρομή #1: Στα χωριά (και τα παράλια) της Ηπείρου

Είναι (κι ας μας συγχωρεθεί η υποκειμενικότητα) μακράν το ωραιότερο μέρος της Ελλάδας, κι έχει (αντικειμενικά τώρα) όσες εναλλαγές θα μπορούσε να επιθυμήσει κάθε road tripper –και μερικές ακόμη. Σταματημένα στον χρόνο χωριουδάκια με πεντέμισι κατοίκους (ο ένας έρχεται μόνο τα καλοκαίρια), χωριά-καρτποστάλ με διακριτικά πολυτελείς ξενώνες, δαντελωτές παραλίες με Ιόνια νερά, δάση που δεν έχετε δει πουθενά αλλού στην Ελλάδα, βουνά με περίεργα σχήματα, φαράγγια βγαλμένα από εικονογράφηση παιδικού βιβλίου, ποτάμια με διάφανα νερά, κι άλλα δάση που δεν έχετε δει πουθενά αλλού στην Ελλάδα… Και όλα αυτά ενώνονται μεταξύ τους με φαντασμαγορικές διαδρομές για… δυνατούς λύτες. Αν δεν αντέχετε τις στροφές, προχωρήστε στην επόμενη διαδρομή.

Μία από τις ωραιότερες –και μεγαλύτερες– διαδρομές που μπορείτε να κάνετε είναι εκείνη που ξεκινά από τα εξωτικά Σύβοτα, περνά από την Ηγουμενίτσα και εν συνεχεία (είτε ακολουθώντας την Εγνατία, αν θέλετε να κερδίσετε χρόνο, είτε περνώντας μέσα από τον Παραπόταμο και την Βροσίνα) ανηφορίζει από τα Ιωάννινα προς την Κόνιτσα, για να καταλήξει στα Μαστοροχώρια. Το συνολικό μήκος της διαδρομής αγγίζει τα διακόσια χιλιόμετρα, ενώ αν προσθέσετε τις επιβεβλημένες παρακάμψεις προς τα Ζαγόρια, ο χρόνος και τα χιλιόμετρα αυξάνονται ανάλογα.

Διαβάστε εδώ περισσότερα για τις διαδρομές και τις βόλτες σας στην Κόνιτσα, τα Μαστοροχώρια, το Δυτικό Ζαγόρι και τα Τζουμέρκα –τα οποία ίσως δυσκολευτείτε να προσθέσετε στο road trip σας, λόγω της θέσης τους αλλά θα αποζημιωθείτε αν τα καταφέρετε.

Διαδρομή #2: Η Εγνατία (ή ένα τμήμα της)

Εξακόσια ογδόντα χιλιόμετρα ολόισιου, εντυπωσιακού, σωστά φωτισμένου και απαλλαγμένου από λακκούβες δρόμου διαψεύδουν πανηγυρικά τον μύθο που θέλει τους αυτοκινητόδρομους να μην προσφέρονται για road trips, λόγω των εκατοντάδων χιλιομέτρων συνεχούς ευθείας και της απουσίας εντυπωσιακής θέας. Αν δεν έχετε περάσει μια δεκαετία της ζωής σας στην Γερμανία, ώστε να έχετε βαρεθεί τον autobahn, και είστε κανονικός Έλληνας, που θεωρεί «αυτοκινητόδρομο» την Αθηνών-Λαμίας, θα καταλάβετε τι εννοούμε.

Τούνελ μετά το τούνελ, και γέφυρα μετά τη γέφυρα, το μακράν καλύτερο κομμάτι του ελληνικού οδικού δικτύου ενώνει το δυτικότερο με το ανατολικότερο κομμάτι της Βορείου Ελλάδας, ήτοι την Ηγουμενίτσα με τον Έβρο, σε έξι ώρες και τριάντα λεπτά –χρονομετρημένα. Σε πολλά σημεία, μάλιστα, ιδιαίτερα στο τμήμα που διασχίζει την Ήπειρο, το βασικό μειονέκτημα των αυτοκινητόδρομων, η έλλειψη θέας, αναιρείται: όταν δεν είναι σκεπασμένη από τούνελ, η Εγνατία περνά πάνω από καταγάλανα ποτάμια και δίπλα στις ελατοσκέπαστες πλαγιές της Πίνδου, αγναντεύοντας στο βάθος πέτρινα γεφύρια και όμορφα χωριουδάκια.

Διόδια προς το παρόν υπάρχουν μόνο σε πέντε σημεία (δείτε τα εδώ αναλυτικά) και η τιμή τους ανέρχεται στα 2€ για τα ΙΧ αυτοκίνητα. Το όριο ταχύτητας ανέρχεται στο σύγχρονο 130 χιλιόμετρα την ώρα, και οι στάσεις στη διαδρομή είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένες. Δείτε εδώ οκτώ από τις καλύτερες και… κανονίστε την πορεία σας.

Διαδρομή #3: Δυτική vs. Ανατολική Ακτή (Πελοποννήσου)

Αν κάτι δεν στερείται η Πελοπόννησος, αυτό είναι σίγουρα φαντασμαγορικές διαδρομές. Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο, και από τις ανατολικές ακτές του Μυρτώου μέχρι τις συγκλονιστικές παραλίες του Ιονίου στα δυτικά, όσο και αν έχουν πληγωθεί τα τελευταία χρόνια από τις φωτιές, τα καταπράσινα τοπία της εγγυώνται ονειρεμένα road trips… γεμάτα στάσεις σε γραφικά χωριουδάκια, σε ειδυλλιακά φυσικά τοπία και σε αρχαιολογικούς χώρους με Ιστορία που μετριέται σε χιλιετίες.

Μία από τις δικές μας αγαπημένες διαδρομές είναι εκείνη που ξεκινά από τα παράλια της Αρκαδίας και σκαρφαλώνει τις κατάφυτες πλαγιές του Μαινάλου για να καταλήξει, μέσα από ζιγκ-ζαγκ σε επαρχιακά δρομάκια που περικυκλώνονται από φουντωτά δάση, στην Αρχαία Ολυμπία. Οι στάσεις, και εδώ, είναι πολλές, οι παρακάμψεις ακόμη περισσότερες, κι οι εναλλακτικές διαδρομές εγγυώνται ότι μπορείτε να το επιχειρήσετε πολλές φορές, ανακαλύπτοντας πάντα μια νέα έκπληξη στη διαδρομή: Ένα ακόμη χωριό της Γορτυνίας που δεν έχετε περπατήσει (δείτε εδώ μερικά από τα ωραιότερα «μυστικά» χωριά), μια ακόμα πηγή που αναβλύζει γάργαρο νερό, ένα ακόμη ταβερνάκι που απέξω φαίνεται συμπαθητικό –και μέσα είναι ακόμα καλύτερο.



Μετά την Μεγαλόπολη, θα ακολουθήσετε τις πινακίδες για Καρύταινα, και εν συνεχεία θα περάσετε από την Ανδρίτσαινα και τα Κρέσταινα, πριν καταλήξετε στην Αρχαία Ολυμπία. Δύο παρακάμψεις που αξίζει να κάνετε είναι στην Ανδρίτσαινα, για να επισκεφθείτε τον εντυπωσιακό Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βασσές, περί τα δώδεκα χιλιόμετρα έξω από το χωριό, και στην Τρυπητή, για να οδηγήσετε τα οκτώ περίπου χιλιόμετρα μέχρι τα μυστηριώδη ερείπια του Μοναστηριού της Ίσοβας. Αν θέλετε να συνεχίσετε για λίγο ακόμη την διαδρομή μετά το τέλος της (κι αφού αφιερώσετε αρκετό από τον χρόνο σας στην Αρχαία Ολυμπία, που τον αξίζει με το παραπάνω) μπορείτε να ξεστρατίσετε προς το υπέροχο Δάσος της Φολόης.

Για τους καλοφαγάδες –ή απλά όσους πεινάσουν στην διαδρομή– οι στάσεις που επιβάλλονται είναι δύο: η πρώτη στην Καρύταινα, για να δοκιμάσετε καλοψημένα, ντόπια κρέατα στη σχάρα και σπιτική κουζίνα στο αγρόκτημα που λέγεται Τα Παπάκια, και η δεύτερη στα Κρέσταινα, για λαχταριστά γλυκά, ζεστή σοκολάτα ή κοκτέιλ αν σας πιάσει το βράδυ, στο Liquid, στη διασταύρωση Κρεστένων – Ζαχάρως.

Το συνολικό μήκος της διαδρομής είναι 80 χιλιόμετρα –φυσικά χωρίς διόδια– ο δρόμος, όμως, δεν είναι αυτό που θα λέγαμε συνεχής ευθεία. Αυτή, όμως, δεν είναι και η γοητεία του road trip;

Διαδρομή #4: Από την Πόλη έρχομαι

Ή εκεί καταλήγω –όπως το προτιμάτε, δεν θα τα χαλάσουμε στην κατεύθυνση. Πιάνουμε την Εγνατία από ένα οποιοδήποτε σημείο της Βορείου Ελλάδας, και πριν το καταλάβουμε έχουμε περάσει τα σύνορα, κι έχουμε φτάσει στα μισά του κλασικότερου των κλασσικών road trips που ξεκινούν από την Ελλάδα. Η Καβάλα είναι μια καλή αφετηρία, η Θεσσαλονίκη επίσης, τουλάχιστον για τους πραγματικούς λάτρεις της οδήγησης που δεν θα φοβηθούν τα 620 χιλιόμετρα της διαδρομής, ενώ από την Ξάνθη ως τα σύνορα δεν θα σας χωρίζουν παρά δύο μόλις ωρίτσες. Από τα σύνορα και μετά, το πράσινο του τοπίου μειώνεται αισθητά, αλλά οι καινούριες εικόνες και η γοητευτική ακινησία των χωριών της τουρκικής υπαίθρου αναπληρώνουν την έλλειψή του.



Δύο παρακάμψεις-στάσεις που αξίζει να κάνετε πριν ακόμα περάσετε τα σύνορα είναι τα δύο… Δέλτα, του Νέστου και του Έβρου. Κανό, πεζοπορία, ιππασία και rafting στο μαγευτικό τοπίο των στενών του Νέστου, ή βαρκάδες και βόλτες στην ειδυλλιακή γαλήνη του Έβρου; Διαλέγετε και… υπολογίζετε μερικές έξτρα ημέρες στο road trip σας για το καθένα. Περισσότερες πληροφορίες για τον Νέστο και την περιοχή γύρω του θα βρείτε εδώ, ενώ όλα τα πρακτικά πού, πώς και πόσο για τις βόλτες σας στον Έβρο τα έχουμε συγκεντρώσει εδώ. 

Διαβάστε, σε παλαιότερο αφιέρωμα του in2life, περισσότερες πληροφορίες για τον τελικό προορισμό αυτού του road trip, την Κωνσταντινούπολη. 

Διαδρομή #5: Βαλκανιζατέρ

Εξακόσια εξήντα χιλιόμετρα χωρίζουν την Θεσσαλονίκη από το Βελιγράδι. Αυτό πρακτικά σημαίνει επτά περίπου ώρες (ίσως και κάτι λιγότερο, αναλόγως πόσες στάσεις θα κάνετε) μέσα σε καρτποσταλικά τοπία, πλάι σε κρυστάλλινα ποταμάκια, κι ανάμεσα στις καταπράσινες πλαγιές των επιβλητικών βουνών που έδωσαν στην χερσόνησό μας το όνομά της –Βαλκάνια στα τούρκικα σημαίνει, απλώς, βουνά. Σημαίνει, επίσης, τρεις περίπου ώρες οδήγησης στον δρόμο-χαρά του οδηγού που συνδέει τη Νις με το Βελιγράδι, και παρακάμψεις προς όμορφα χωριουδάκια που δεν τα βρίσκεις στον χάρτη, και τα οποία εγγυώνται την αναζωογονητική αίσθηση του αυθεντικού, βαλκανικού road trip, που ενέπνευσε τόσες ταινίες.

Για να περάσετε τα σύνορα, τόσο της ΠΓΔΜ όσο και της Σερβίας, θα χρειαστείτε το διαβατήριό σας, και τη λεγόμενη πράσινη κάρτα, την οποία προμηθεύεστε δωρεάν από την ασφαλιστική σας εταιρεία, και η οποία είναι, ουσιαστικά, η ασφάλεια του αυτοκινήτου σας μεταφρασμένη στα αγγλικά. Θεωρητικά, θα έπρεπε να έχετε μαζί σας και το Διεθνές Δίπλωμα της ΕΛΠΑ, η έκδοση του οποίου κοστίζει 45 ευρώ. Πρακτικά, στα Βαλκάνια δεν πρόκειται να σας το ζητήσει κανείς –το απλό ελληνικό δίπλωμα αρκεί, κι αναγνωρίζεται απ’ όλους.

Καλό είναι να έχετε επίσης έναν αναλυτικό χάρτη μαζί σας αν σκοπεύετε να ξεστρατίσετε προς οποιαδήποτε παράκαμψη. Αν πάλι όχι, οι πινακίδες που γράφουν “Beograd” βρίσκονται παντού κι αρκούν για να σας καθοδηγήσουν.

Δείτε εδώ μερικές από τις στάσεις και τις παρακάμψεις που αξίζει να κάνετε και εδώ περισσότερες πληροφορίες για τον τελικό προορισμό σας, το Βελιγράδι. Αν, πάλι, αυτός δεν είναι ο τελικός προορισμός σας, έχουμε πληροφορίες και για το Σαράγιεβο και για το –πιο καλοκαιρινό– Μαυροβούνιο.