Οι μόδες των 90’s

Μπορεί με τον όρο «μόδα» στο μυαλό των περισσότερων να γίνεται άμεση συσχέτιση με το «ρούχο», όμως στα 90’s υπήρχαν πάρα πολλές μόδες που καμία σχέση δεν είχαν με τον τρόπο ένδυσης. Μόδες στο φαγητό, στο clubbing, ακόμα και στις… τσίχλες. Φυσικά και τα ρούχα είχαν την τιμητική τους, όμως ας ξεκινήσουμε από αυτά που πραγματικά έκαναν θραύση στα 90s.

Φαγητό – Παγωτά - Τσίχλες

Wendy’s και πάλι Wendy’s. Ωραία τα McDonalds, ωραία και τα Goody’s, αλλά αίσθηση που έκανε η εν λόγω αλυσίδα fast food σε μικρούς και μεγάλους δεν είχε προηγούμενο και, δυστυχώς δεν έχει επόμενο μιας και τα Wendy’s απλά… εξαφανίστηκαν ξαφνικά. Τεράστια απογοήτευση. Για τις γενιές που συνωστίζονταν στα τραπέζια τους, τα Wendy's αποτελούσαν σημείο αναφοράς και έσβηναν την δίψα τους καλοκαιρινούς μήνες με ένα μεγάλο ποτήρι frosty. Αν πάλι κάθονταν να φάνε ή έπαιρναν κάτι στο χέρι, τότε αυτό θα ήταν είτε double cheeseburger είτε το θρυλικό Bacon Mushroom Melt είτε οι καταπληκτικές πατάτες με λιωμένο τσένταρ και bacon.



Επίσης, το παγωτό «πατούσα» από την Algida με γεύση φράουλα, τα αγαπημένα των παιδιών Captain Iglo fish sticks, οι τσίχλες Stimorol που κοσμούσαν σχεδόν καλλιτεχνικά τα δέντρα της Κηφισιάς στον δρόμο προς Κεφαλάρι και οι τσίχλες – τσιγάρα Αστερίξ με δώρο αυτοκόλλητο. 


Η «απίθανη φρουτοσταγόνα» των Bubbaloo, οι θρυλικές τσίχλες Juicy Fruit της Wrigley’s (και η αντίστοιχη φάρσα με την… δαχτυλοπαγίδα), οι καραμέλες PEZ, το γλειφιτζούρι – σφυρίχτρα και φυσικά τα εκπληκτικά βραχιολάκια με καραμέλες.

Δύσχρηστα (ακόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε το concept της δημιουργίας τους), αλλά σε κάθε περίπτωση μοδάτα.



Ειδική μνεία αξίζουν επίσης οι ατομικές τσίχλες System Shock (πιο ξινές πεθαίνεις), οι οποίες αποτελούσαν ένδειξη αντοχής στην… ξινίλα για τους λίγους που τολμούσαν να τις δοκιμάσουν, όπως επίσης και οι Big Babol οι οποίες στα 90’s έκαναν την επίσημη πρεμιέρα τους στην Ελλάδα.

Clubbing

Στα 60s ήταν οι χίπηδες, στα 70’s η γενιά της ντίσκο, στα 80’s η ποπ και στα 90’s (στην Ελλάδα τουλάχιστον) το rave. Το κύμα ξέσπασε κάπου στα μέσα των 90’s και η rave κατέκτησε με συνοπτικές διαδικασίες την νεολαία. Τι και αν τα δελτία ειδήσεων αφιέρωναν τον μεγαλύτερο όγκο της ειδησεογραφίας για να καταγγείλουν την μουσική αυτή, τι και αν γυρίζονταν ολόκληρες εκπομπές με αποκλειστικό θέμα «Το ρέιβ και τα ναρκωτικά καταστρέφουν την νεολαία μας», τι και αν ο Ευαγγελάτος φιλοξενούσε στα παράθυρα της εκπομπής του "μάνες ρέιβερ" και παιδιά ρέιβερ, η νεολαία δεν καταλάβαινε τίποτα και συνέχιζε να κατακλύζει τα ρέιβ πάρτυ τα οποία μέχρι να πεις «ecstasy» είχαν κυριαρχήσει σε όλη την Ελλάδα. Βαρυμπόμπη, Αλεποχώρι και Οινόφυτα είχαν το «όνομα» μιας και εκεί γίνονταν κατά κύριο λόγο τα ρέιβ πάρτυ της Αθήνας, ενώ στην κατηγορία των club την πρωτοκαθεδρία είχε το θρυλικό «Faz», η μητρόπολη των ρέιβ κλαμπ στην πλατεία Μαβίλη.

Για τους νοσταλγούς της χρυσής εποχής του ελληνικού ρέιβ, ας είναι καλά το Youtube. Δείτε ολόκληρο το «ντοκιμανταίρ» του Αργύρη Ντινόπουλου με τον επικό τίτλο «Ravers: Τα κακά παιδιά ξανάρχονται»:



Και ειδική μνεία στο παλικάρι με τους «κύκλους»:



Ξεφεύγοντας από το συγκεκριμένο μουσικό κύμα, στην δεκαετία των 90’s υπήρξαν ουκ ολίγα club τα οποία συγκέντρωναν την πλειοψηφία της νεολαίας – και όχι μόνο. To Prime club στη Βουλιαγμένης, το θρυλικό Plus Soda στην Ερμού, το Kingsize, το Amfitheatro του Βασίλη Τσιλιχρήστου, ο Κούκος στο Κολωνάκι, το Follie, το Camel Club στην παραλιακή, το Privilege στο Κεφαλάρι και το Wild Rose στην στοά Ζολώτα, το Ακρωτήρι στην παραλιακή και το επιμένον ελληνικά Βαρελάδικο στον Πειραιά.

Ρούχα – Αξεσουάρ - Παπούτσια

Τα πιο cool και trendy γυαλιά της εποχής δεν ήταν άλλα από τα γυαλιά ηλίου Oakley σε δεκάδες σχέδια και χρώματα για κάθε γούστο και περίσταση (βλ. rave party). Επίσης, μπλούζες κοντομάνικες και μη, Maui and Sons ή Rietveld για τα αγόρια και κοντομάνικες με διάφορα «αστεία» και «γλυκούλια» μωρά για τα κορίτσια, κοντομάνικες No Fear με μότο που σε έκαναν να νιώθεις πολύ γαμάτος και φυσικά δεκάδες ψεύτικα τατουάζ από γαριδάκια, γλειφιτζούρια και παγωτά κυριαρχούσαν στην μόδα των 90s, μαζί με το απαραίτητο φουσκωτό μπουφάν το οποίο πιθανώς προοριζόταν για χρήση στην Ανταρκτική. Όσο πιο φουσκωτό, πιο γυαλιστερό και πιο φανταχτερό, τόσο πιο μοδάτο.



Τα ανάποδα καπέλα ήταν και αυτά must αν ήθελες να το παίξεις cool τύπος, ειδικά αν ήταν μάρκας Νo Fear, Chicago Bulls ή Maui and Sons. Επίσης κορυφαίο ανδρικό αξεσουάρ ήταν τα αδιάβροχα ρολόγια τετράγωνα ή στρογγυλά με χρονόμετρο, τα οποία φωσφόριζαν στο σκοτάδι, μετρούσαν θερμοκρασία, είχαν έξτρα χοντρό λουράκι για καλύτερη εφαρμογή (και άρα αυτός που τα φορούσε ήταν έξτρα cool) και αποτελούσαν μέτρο σύγκρισης μεταξύ των «ιδιοκτητών» τους με ατάκες του στυλ: «Το δικό μου φτάνει μέχρι εκατό μέτρα βάθος, το δικό σου;». Ειδική μνεία αξίζει επίσης και στο «ποδοσφαιράκι», το οποίο παιζόταν με το… χρονόμετρο του ρολογιού και τα δέκατα του δευτερολέπτου. Αν κατάφερνες να το σταματήσεις σε ένα προκαθορισμένο χρόνο, τότε είχε βάλει γκολ.

Στα υποδήματα θραύση έκαναν τα κίτρινα "ορειβατικά" μποτάκια – αρβύλες μάρκας με το σήμα ellesse ή Timberland (γιατί πώς αλλιώς μπορούσες να ανταπεξέλθεις στις κακοτράχαλες επιφάνειες των ασφαλτοστρωμένων δρόμων και πλακόστρωτων πεζοδρομίων της Αθήνας;), όπως επίσης και τα μαύρα αθλητικά παπούτσια με τα πολυπόθητα φωτάκια, τα οποία αναβόσβηναν κάθε φορά που περπατούσες – και καλά – για να σε προστατεύουν το βράδυ από τους οδηογύς. Επίσης, δημοφιλή ήταν τα Reebok Pump με την επική ιδιότητα του «φουσκώματος» της αερόσολας μέσω ενός ειδικού κουμπιού – τρόμπας στη γλώσσα του παπουτσιού. Ολόκληρη επιστήμη δηλαδή.

Τέλος, δεν νοείται αναφορά στα αξεσουάρ των 90’s χωρίς να συμπεριληφθούν τα θρυλικά Springers, τα ελαστικά εκείνα κορδόνια που μας γλίτωναν από την ταλαιπωρία του να χρειάζεται να δένουμε κάθε τρεις και λίγο τα κορδόνια μας. Δείτε παρακάτω και το σχετικό τηλεοπτικό σποτάκι: