Νύχτες Πρεμιέρας: Η επέλαση των Βίκινγκς!

Οι ”Νύχτες Πρεμιέρας” έφτασαν στο τέλος τους με θριαμβευτές του Σκανδιναβούς. Η ”Χρυσή Αθηνά” στο ”Αντίο Φάλκενμπεργκ” του Σουηδού Γιέσπερ Γκάνσλαντ, το βραβείο σκηνοθεσίας στο Νορβηγό Γιενς Λίεν για το ”Ένας Διαφορετικός Άνθρωπος” και το βραβείο σεναρίου στους Δανούς Περνίλε Φίσερ Κρίστενσεν και Κιμ Φουπζ Άακεσον για τη ”Σαπουνόπερα”.
Νύχτες Πρεμιέρας: Η επέλαση των Βίκινγκς!

Οι ”Νύχτες Πρεμιέρας” έφτασαν στο τέλος τους κι ο δικός μου επίλογος ήταν το πολύ καλό ντοκιμαντέρ του Κίρμπι Ντικ ”This Film is not yet Rated”, ένα ξεμπρόστιασμα κανονικό στο σύστημα ”χαρακτηρισμού” των αμερικάνικων ταινιών.

Ο Ντικ δεν αρκείται σε μαρτυρίες, παράπονα και συνεντεύξεις σχετικών προσώπων αλλά επιλέγει να τραβήξει λίγο το σχοινί. Προσλαμβάνει ιδιωτική ντετέκτιβ και ανακαλύπτει ποια είναι τα πρόσωπα που αποτελούν την επιτροπή η οποία είναι το πιο καλά κρυμμένο μυστικό της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας. Στο τέλος, στέλνει την ταινία του για ”έλεγχο” στους ενδιαφερόμενους και παίρνει το χειρότερο δυνατό χαρακτηρισμό με την αιτιολογία των υπερβολικών σκηνών σεξ!

Με αυτή την ιδέα, το ντοκιμαντέρ γίνεται εκτός από αποκαλυπτικό και εξαιρετικά αστείο, αφού οι προσπάθειες των υπευθύνων να καλύψουν τ’ ακάλυπτα καταλήγουν σε γραφικότητες και παραλογισμούς. Επιπλέον, η ταινία επιχειρηματολογεί αρκετά καλά κατά της αυτονόητα ύποπτης επιτροπής και της τελευταίας σκοτεινής, συγκαλυμμένης μορφής λογοκρισίας στον αμερικανικό κινηματογράφο. Λες και χρειάζονται επιχειρήματα.

Πολύ ενδιαφέρον και προκλητικό αλλά όχι τόσο, όσο οι δραστηριότητες των ”θυμάτων” του.

Κλείνοντας αυτό το δεκαήμερο θα μου μείνει μια διαπίστωση. Όντας η πρώτη φορά που παρακολούθησα ένα φεστιβάλ κινηματογράφου με τέτοιο ρυθμό - στη Θεσσαλονίκη εδώ και 12 χρόνια έβλεπα συνήθως μία ταινία την ημέρα – ανακάλυψα το φαινόμενο του... φεστιβαλισμού.

Κάποιες στιγμές το μόνο που θυμόμουνα από τις προηγούμενες μέρες ήταν σκηνές από ταινίες και κάθε φιλμ που έβλεπα άρχιζα να το συνδέω με όσα είχα δει μέχρι τότε. Σιγά- σιγά δηλαδή, η πραγματικότητά μου άρχισε να περιστρέφεται γύρω από τα του φεστιβάλ, ήγουν τις ταινίες.

Κατάλαβα πια ότι 10 ημέρες είναι αρκετές και σοφά καθιερώθηκε ως η συνήθης διάρκεια.

Χτες το βράδυ έγινε και η απονομή των βραβείων που σηματοδοτεί και τυπικά τη λήξη του φεστιβάλ. Δεν είχα πάρει εισιτήριο για την ταινία λήξης ”Paris je t’ aime” αφού θεώρησα ότι όσοι είναι παρόντες στο χώρο για επαγγελματικούς λόγους θα μπορούσαν να δουν τουλάχιστον την απονομή μετά το φιλμ για να πάρουν τις απαραίτητες πληροφορίες.

Ζήτησα να μπω αλλά δεν με άφησαν. Μικρό το κακό αφού οι πληροφορίες είναι πλέον διαθέσιμες σε όλους εύκολα και γρήγορα. Τα βραβεία άλλωστε δεν είναι η ουσία ενός κινηματογραφικού φεστιβάλ. Σημαίνουν πολλά και τίποτε. Πολλά για το δημιουργό και το μάρκετινγκ της δουλειάς του, τίποτε για το θεατή που έχει ήδη επιλέξει τα δικά του βραβεία. Κι εγώ, είμαι θεατής.

Η ουσία του φεστιβάλ είναι οι ταινίες και καλές ταινίες είδα αρκετές. Αυτή που με άφησε ενθουσιασμένο ήταν το ανεξάρτητο αμερικάνικο φιλμ νουάρ ”Brick”. Από το διαγωνιστικό, μου έμειναν το ”Half Nelson” και το ”Chalk”. Δεν έχω κόλλημα με τους Αμερικάνους (ή μήπως έχω;) αλλά τα ανεξάρτητά τους περνούν μια άνθηση και αυτό είναι ευχάριστο νέο για το σινεμά.

Ως φίλος του ασιατικού μοντέλου, απόλαυσα και το αφιέρωμα στον Τοσιάκι Τογιόντα. Περιμένω πολλά καλά στο μέλλον από τον Ιάπωνα.

Τέλος, έτσι για την ιστορία ας μνημονεύσω το Σκανδιναβικό θρίαμβο:

Η ”Χρυσή Αθηνά” στο ”Αντίο Φάλκενμπεργκ” του Σουηδού Γιέσπερ Γκάνσλαντ, το βραβείο σκηνοθεσίας στο Νορβηγό Γιενς Λίεν για το ”Ένας Διαφορετικός Άνθρωπος” και το βραβείο σεναρίου στους Δανούς Περνίλε Φίσερ Κρίστενσεν και Κιμ Φουπζ Άακεσον για τη ”Σαπουνόπερα”.

Η ταινία του διαγωνιστικού τμήματος που γοήτευσε το κοινό, μπορεί να είναι αμερικάνικη αλλά ο τίτλος μας κάνει ν’ αναρωτιόμαστε τι άστρο έχουν φέτος οι βόρειοι: ”Σουηδικό Αυτοκίνητο”.

Η επέλαση των Βίκινγκς σταμάτησε τελικά στο προκλητικό ”Shortbus” του Τζον Κάμερον Μίτσελ, που επιλέχθηκε από τους θεατές μέσα από τις εκτός συναγωνισμού ”πρεμιέρες”.

Υπομονή λίγες μέρες, το Πανόραμα της Ελευθεροτυπίας είναι το επόμενο φεστιβαλικό ραντεβού. Τα λέμε εκεί...

Λουκάς Τσουκνίδας

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v