Ζάκυνθος: Πέρα απ’ το Ναυάγιο

του Γιώργου Κόκουβα

Χειμώνας του 1982. Το πλοίο «Παναγιώτης» φεύγει από την Τουρκία με εκατοντάδες λαθραίες κούτες τσιγάρων και ταξιδεύει προς ένα σημείο συνάντησης για να τις προωθήσει στην Ευρώπη. Ο καιρός όμως δεν βοηθάει και όταν η μηχανή χαλάει, το πλοίο ναυαγεί, καταλήγοντας σε έναν βορειοανατολικό κόλπο της Ζακύνθου, στην παραλία του Αγίου Γεωργίου.

Τα επόμενα είκοσι χρόνια, αυτή η παραλία αλλάζει όνομα, γίνεται γνωστή ως Ναυάγιο και πιάνει μόνιμη θέση στην καρτποσταλική συνείδηση Ελλήνων και ξένων ταξιδιωτών ως το απαύγασμα της ελληνικής καλοκαιρινής μοναδικότητας. Το Ναυάγιο είναι το ένα από τα δύο στοιχεία που γνωρίζει κανείς για τη Ζάκυνθο πριν την επισκεφθεί. Το άλλο είναι η εικόνα των μεθυσμένων τουριστών που τρεκλίζουν ημίγυμνοι στα πιο-“πνιγμένα”-δε-γίνεται δρομάκια του Λαγανά.

Κι όμως, ανάμεσα στο Ναυάγιο και στους μεθυσμένους Ευρωπαίους υπάρχουν πολύ περισσότερα που θέλει να μας συστήσει το Φιόρο του Λεβάντε. Υπάρχουν ενετικά κάστρα και στοές, ανθισμένοι λόφοι και προστατευμένοι κόλποι. Υπάρχουν αμμουδιές-καταφύγια για σπάνια προστατευμένα είδη και ηλιοβασιλέματα από απόκρημνα βράχια που καταλήγουν στα καταγάλανα νερά-σήμα κατατεθέν του Ιονίου. Ακολουθούν τα αγαπημένα μας από το ζακυνθινό «παράλληλο καλοκαιρινό σύμπαν», σε περίπτωση που φέτος το πλατσούρισμά μας, μας φέρει μέχρι το Ιόνιο. Άλλωστε ακόμα και η καρέτα-καρέτα επιλέγει τη Ζάκυνθο κάθε χρόνο για να «ξεκαλοκαιριάσει», εμείς θα πούμε όχι;

*Ζακυνθινές βόλτες

- Η πόλη της Ζακύνθου: Ξεκινάμε παραδοσιακά από την «χώρα» του νησιού, για να γνωρίσουμε το ενετικό της ταμπεραμέντο, να τριγυρίσουμε ανάμεσα στις στοές –τις «λότζιες» όπως ονομάζονται, να περάσουμε από την πλατεία του Διονύσιου Σολομού και την Strata Marina μέχρι την πλατεία του Αγίου Μάρκου, όπου κάποτε οι ποπολάροι φύτεψαν το «δέντρο της ελευθερίας» και τη Ρούγα, κάτω από τις καμάρες της οποίας βρίσκεται συγκεντρωμένη η εμπορική ζωή της πόλης.

Λίγο πιο ψηλά, κρεμασμένο πάνω από την χώρα, βρίσκεται το ενετικό κάστρο, απομεινάρι της εποχής από τον 16ο μέχρι τον 19ο περίπου αιώνα, που το νησί βρισκόταν σε βενετσιάνικα χέρια, τα οποία της είχαν δώσει το προσωνύμιο Φιόρο του Λεβάντε. Λουλούδι της Ανατολής δηλαδή, και δεν είναι να απορεί κανείς καθώς ανάμεσα στους κατάφυτους λόφους και στην ανεξερεύνητη ενδοχώρα ανθούν 7.000 είδη λουλουδιών. Στα πόδια του Κάστρου, η πιο όμορφη «γειτονιά» του νησιού, η Μπόχαλη, προσφέρεται για μποέμ βόλτες ανάμεσα στα πεύκα και, μόλις βραδιάσει, για ρεμβασμό με φόντο το φωταγωγημένο λιμάνι.

Δύο χιλιόμετρα μακριά, ο λόφος του Στράνη στέκεται έτοιμος να φιλοξενήσει την… ανάσα σας που θα κοπεί, αντικρίζοντας την ίδια θέα, που ενέπνευσε τον Διονύσιο Σολομό να γράψει τον Ύμνο εις την Ελευθερία, παρακολουθώντας από εκεί την έξοδο του Μεσολογγίου.

-Νότια… και τουριστικά: Ο Λαγανάς, το Καλαμάκι, ο Άγιος Σώστης, είναι οι περιοχές που χαίρονται απέραντη αμμουδιά, την προτίμηση της καρέτα-καρέτα, αλλά και την προτίμηση χιλιάδων τουριστών, που έχουν σχηματίσει εδώ σφηκοφωλιά για τις βραδινές τους κραιπάλες στα νυχτερινά στέκια κυρίως του Λαγανά. Αν τα ξέφρενα πάρτι είναι το φόρτε σας, εδώ είναι το επίκεντρο του καλοκαιρινού σας «σεισμού». Διαφορετικά, προσπεράστε και κατευθυνθείτε προς τα πιο ήσυχα και «αμόλυντα μέρη».

Ένα τέτοιο «καταφύγιο» στα νότια του νησιού είναι το Κερί, όπου οι αμμουδιές δίνουν την θέση τους στα βότσαλα και οι ορεινοί όγκοι κρύβουν μικρά χαριτωμένα χωριουδάκια. Κατά την διάρκεια της ημέρας, αξίζει να εξερευνήσετε την «Λίμνη» του Κεριού –τα ήσυχα κρυστάλλινα νερά την βάφτισαν έτσι, αν απορείτε- όπου μικρά βαρκάκια θα σας ξεναγήσουν σε σπηλιές, τις οποίες θα εκτιμήσετε δεόντως αν είστε φαν των καταδύσεων. Αν πάλι όχι, περιμένετε μέχρι να πέσει ο ήλιος και ανηφορίστε μέχρι τον Φάρο του Κεριού, από όπου θα έχετε «αποκλειστική προβολή» ενός εκ των πλέον συγκλονιστικών ηλιοβασιλεμάτων της ζωής σας.

-Στην… Άγρια Δύση: Ενώ η ανατολική πλευρά του νησιού παινεύεται για την λεπτή άμμο και τις ρηχές «οικογενειακές» παραλίες, η δύση κλείνει το μάτι στους πιο «άγριους θαλασσόλυκους» με τις βραχώδεις παραλίες της. High lights της περιοχής –και δύο από τα ελάχιστα προσβάσιμα κομμάτια γαλάζιου- ο Λιμνιώνας με το λεπτό στρώμα πάγου να καλύπτει μέρος των νερών του και το Πόρτο Βρώμη, ένα μικρό κομμάτι παραλίας, όπου θα παρακολουθήσετε εντατικά μαθήματα ψαρέματος.

Όσο προχωράμε προς τα πάνω, άλλα τόσα μικρά χωριά ξεφυτρώνουν στις ορεινές διαδρομές του νησιού και άλλο ένα ιστορικό μοναστήρι συναντάμε σε κάθε στροφή. Μέχρι να καταλήξουμε στο πιο βόρειο σημείο του νησιού, το Σκηνάρι, ίσως το πιο αμόλυντο από τον τουρισμό κομμάτι της Ζακύνθου. Εκεί, το νησί φυλά ανάμεσα στα βράχια του καλά κρυμμένες παραδεισένιες αμμουδιές, οι οποίες κλείνουν το μάτι ατενίζοντας απέναντι την μεγάλη γειτόνισσα, την Κεφαλονιά.

Από το Σκηνάρι, στον Άγιο Νικόλαο, μην χάσετε την βαρκάδα μέχρι τις μπλε σπηλιές και, φυσικά, την διαδρομή μέχρι την παραλία-superstar του νησιού, το Ναυάγιο –προσβάσιμο και με καράβι από το Πόρτο Βρώμη.

-Ανατολικά… προς την απέραντη αμμουδιά:

Τα βράχια του Βορρά σιγά-σιγά γίνονται βότσαλα, ξαπλώνουν στον Μακρύ γιαλό και στα Ξίγκια με τα καταγάλανα νερά και εξαφανίζονται, για να δώσουν την θέση τους στην λεπτεπίλεπτη άμμο των Αλυκών και της παραλίας κοντά στο γραφικό χωριό Τραγάκι. Ο κύκλος του νησιού ολοκληρώνεται με χρυσές αμμουδιές και βοτσαλωτά «διαλείμματα» μέχρι να φτάσουμε πάλι στην πόλη της Ζακύνθου.

*Top παραλίες
Η Ζάκυνθος, χάρη στην μορφολογική ποικιλία της, έχει μια γωνιά Ιονίου για τον καθένα. Διαλέγετε και παίρνετε (φόρα και βουτάτε).

-Παραλία για οικογενειακές βουτιές: Στον Γέρακα, στην απέραντη «αφρικανική» αμμουδιά του οποίου θα χαρείτε «ρηχές» βουτιές μέχρι το απόγευμα, οπότε και η πλαζ κλείνει για να αλλάξει η «βάρδια» των γλυκύτατων θαλάσσιων χελωνών.
-Παραλία για τουριστικές βουτιές: Στο Καλαμάκι, την πλαζ που στήθηκε μετά την τουριστική υπερ-ανάπτυξη του Λαγανά, και φιλοξενεί ολόκληρο τον κοσμοπολιτισμό του κόλπου, χωρίς όμως την υπερβολική φασαρία του τελευταίου.
-Παραλία για ιαματικές βουτιές: Στα Ξύγκια, λίγο πιο βόρεια από την πόλη της Ζακύνθου, από τα σπήλαια των οποίων εκκρίνεται θείο, το οποίο κάνει τα νερά ιαματικά.
-Παραλία για λίγους: Τα δυτικά «φιόρδ», όπως αυτά των παραλιών Πόρτο Βρώμη και Λιμνιώνα ή του απομονωμένου Μαραθιού, τα βράχια του οποίου καμουφλάρονται ιδανικά από τα πεύκα.
-Παραλία για όλους: Το Ναυάγιο, που όσο κι αν έχει «φθαρεί» από την τιρκουάζ φήμη του, δεν την απέκτησε άδικα. Λίγες φορές έχετε την ευκαιρία να βουτήξετε σε μια παραλία-προϊόν φυσικού photoshop.
-Παραλία για δύτες: Στην ήσυχη λίμνη Κεριού, όπου θα βρείτε και αρκετές σχολές καταδύσεων που θα σας προμηθεύσουν με τον κατάλληλο εξοπλισμό και τις απαραίτητες γνώσεις ώστε να δείτε τα υποβρύχια μονοπάτια των χελωνών.
-Παραλία για party animals: Στο Πόρτο Ζόρο στον καταπράσινο Βασιλικό, στα νοτιοανατολικά του νησιού, όπου τα beach bars και τα ταβερνάκια κρατούν σε εγρήγορση τους λουόμενους, όσο δεν κάνουν απλωτές γύρω από τους δύο μεγάλους βράχους, καταμεσής της θάλασσας.

*Πού να φάτε
Στην Μανταλένα, από τις πιο φιλόξενες ταβέρνες στον δρόμο των Αλυκών προς τον Αλυκανά, με γενναιόδωρες μερίδες και λαχταριστά κρεατικά – περί τα 15-20€ κατ’ άτομο.

Στον Αδελφό του Κώστα στο Βασιλικό, για αυθεντικές ζακυνθινές γεύσεις και αυξημένες πιθανότητες να βιώσετε σκηνικό ιόνιας καντάδας – περί τα 20€ κατ’ άτομο.

Στο μοναδικό ταβερνάκι πάνω από τα απόκρημνα βράχια του πανέμορφου Πόρτο Λιμνιώνα, όπου θα δοκιμάσετε νόστιμα παραδοσιακά μεζεδάκια παρακολουθώντας το ηλιοβασίλεμα – περί τα 15€ κατ’ άτομο.

Στο Cosy Corner στον Αλυκανά, αν θέλετε να αντιστρέψετε τα δεδομένα. Όσο οι Άγγλοι τουρίστες δοκιμάζουν ελληνική κουζίνα στις ταβέρνες, εσείς μπορείτε να δοκιμάσετε αγγλική κουζίνα στα καλύτερά της, σε αυτή τη σπιτική γωνιά. Αρνίσια παϊδάκια, σπιτικά burgers και στιφάδο αποτελούν τα hits του μενού, που στοιχίζει περί τα 15€ κατ’ άτομο.

Στο Κάστρο της Βαλεντίνας στο Τσιλιβί, για θαλασσινά μεζεδάκια και περιποιημένα ελληνικά πιάτα, με το κατάλληλο ελληνικό χρώμα στο ντεκόρ και την εξυπηρέτηση – περί τα 15€ κατ’ άτομο.

*Πού να μείνετε
Στο «Αρχιπέλαγος» κοντά στο Καλαμάκι, που προσφέρει άνετα, περιποιημένα δωμάτια με όμορφα μπαλκονάκια που βλέπουν στον κήπο του ξενοδοχείου – από 45€ ανά διανυκτέρευση για το δίκλινο δωμάτιο στην περίοδο Ιουλίου-Αυγούστου.

Στα όμορφα studios του Village Inn στον Λαγανά, με τη δυνατότητα επιπλέον κρεβατιού για τρίτο άτομο χωρίς επιβάρυνση, θέα στον όμορφο κήπο και πολλές ανέσεις, σε τιμές που ξεκινούν από τα 59€ ανά διανυκτέρευση για την περίοδο Ιουλίου-Αυγούστου.

Στο σχεδόν-σπιτικό Sunrise στο Τσιλιβί, τα δωμάτια του οποίου θα μπορούσαν να αποτελούν αυτά ενός οικογενειακού εξοχικού σπιτιού. Οι τιμές για κρατήσεις από εδώ ξεκινούν από τα 59€ για το δίκλινο την περίοδο Ιουλίου-Αυγούστου.

Στο Poseidon στον Λαγανά, που επίσης προσφέρει ευρύχωρα δίκλινα δωμάτια και πρόσβαση στην πισίνα και σε αρκετές ακόμα ανέσεις. Οι τιμές για την περίοδο Ιουλίου-Αυγούστου ξεκινούν από τα 80€.