Παραλίες Πηλίου: Η... άλλη πλευρά του βουνού

της Ηρώς Κουνάδη

Όσο και αν επιμένουμε να το λέμε «παντός καιρού», οι περισσότεροι από εμάς, που έχουμε στο μυαλό μας το στερεότυπο «καλοκαίρι ίσον νησί, τα ηπειρωτικά είναι για το χειμώνα» έχουμε γνωρίσει, και ερωτευτεί, ένα Πήλιο χιονισμένο, με τζάκια αναμμένα να φωτίζουν τα πέτρινα δωμάτιά μας και καφέ στη χόβολη να αρωματίζει παλιά αρχοντικά που έχουν μετατραπεί σε ζεστά café. Οι μυημένοι στα μυστικά του βουνού των Κενταύρων, όμως, ξέρουν ότι πέρα από γραφικά χωριουδάκια σκαρφαλωμένα σε καταπράσινες πλαγιές το Πήλιο έχει να επιδείξει και μερικές από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας.

Νερά τιρκουάζ, βαθυγάλαζα, διάφανα ή καταπράσινα, παραλίες με χρυσαφένια άμμο, με κατάλευκα βότσαλα, με επιβλητικά βράχια, κρυμμένες πίσω από πυκνή βλάστηση, που ατενίζουν το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου ή τα ήρεμα νερά του Παγασητικού. Παραλίες δημοφιλείς, που τα Σαββατοκύριακα σφύζουν από ζωή, και άλλες κρυμμένες, απάτητες, προσεγγίσιμες μόνο μέσα από δύσβατα μονοπάτια ή δια θαλάσσης –που σε κάθε περίπτωση, όμως, αξίζουν την ταλαιπωρία.

Απέραντες αμμουδιές δίπλα σε παραθαλάσσια χωριά, που δεν υστερούν σε γοητεία ούτε πλάι στα κουκλίστικα, ορεινά… ξαδέρφια τους. Τοπία ετερόκλητα, η ομορφιά των οποίων δεν αποτυπώνεται σε καμιά φωτογραφία –πρέπει να τα ζήσεις για να τα εκτιμήσεις. Κι αν δεν αντέξεις, και ξεστρατίσεις λίγο προς το βουνό για να μυρίσεις για νιοστή φορά το άρωμα της Τσαγκαράδας ή να περπατήσεις για λίγο στα λιθόκτιστα σοκάκια μέχρι την πλατεία της Ζαγοράς, κανείς δε θα σε παρεξηγήσει. Όλοι το κάνουν.

Ξεκινώντας την εξερεύνηση από τα βόρεια, ο δρόμος που ξεκινά από τη Ζαγορά και καταλήγει στο επίνειό της, το Χορευτό, περνά μέσα από πυκνή βλάστηση για να καταλήξει σε μια εκπληκτικής ομορφιάς παραλία συνολικού μήκους 2,5 χιλιομέτρων, με ανοιχτόχρωμη χρυσαφένια άμμο και νερά τόσο γαλάζια που συναγωνίζονται επάξια τις πλέον εξωτικές παραλίες που ονειρευόμαστε όλο το χειμώνα στο γραφείο. Δεν είναι τυχαίο ότι, σύμφωνα με το μύθο, κοντά σε αυτήν την παραλία, στην προσεγγίσιμη μόνο από τη θάλασσα περιοχή Παλιά Μιτζέλα, ήταν που ερωτεύτηκαν η Θέτις με τον Πηλέα.

Οργιώδης βλάστηση που μοιάζει να ακουμπά στο νερό και κύματα που «χορεύουν» από το άγγιγμα των ανέμων του Αιγαίου –εξ ου και το όνομα της παραλίας– συνθέτουν ένα τοπίο εξωτικό, που θα σας μαγνητίσει για ώρες. Οι πιο… ψαγμένοι θα ακολουθήσουν το καταπράσινο μονοπάτι που οδηγεί από τα βόρεια του χωριού στις –τόσο καλά κρυμμένες, που μοιάζουν σχεδόν απάτητες– παραλίες Παρίσαινα και Ανάληψη. Εξακόσια μόλις μέτρα από την παραλία του Χορευτού, μια άλλη αντιστάρ, οι Άγιοι Σαράντα, διαθέτουν εξίσου διάφανα, βαθυγάλαζα νερά, συνδυασμένα με ένα τοπίο σαφώς πιο απάτητο, με τη γοητεία του αυθεντικού που δίνει η απομόνωση από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Λίγο νοτιότερα, η έτερη παραλία – σταρ του Πηλίου, ο Μυλοπόταμος, με τα πολυφωτογραφημένα τιρκουάζ νερά του, χρωστά μεγάλο μέρος της φήμης του στην άγρια ομορφιά που προσδίδουν στο τοπίο οι επιβλητικοί βράχοι, οι σμιλεμένοι από τα κύματα του Αιγαίου, που τη χωρίζουν στα δύο. Ο χείμαρρος που καταλήγει στη μικρότερη εκ των δύο παραλιών, τα απότομα κομμένα βράχια που μοιάζουν να προστατεύουν την αμμουδιά, η πηλιορείτικη φύση που οργιάζει και αναπτύσσεται ακόμη και πάνω σε αυτά, δίνοντάς τους το χαρακτηριστικό πράσινο χρώμα που τόσο λείπει από την πλειοψηφία των ελληνικών παραλιών, τα απότομα σκαλάκια που κατεβαίνουν από το σημείο όπου αφήνουμε το αυτοκίνητο και συνεχίζουμε πεζοί, όλα συνθέτουν ένα τοπίο που μοιάζει ανέγγιχτο, αναλλοίωτο στο χρόνο και κάθε ανθρώπινη παρέμβαση –και για το λόγο αυτό είναι, ακριβώς, ονειρικό.

Πολύ κοντά στο Μυλοπόταμο, η Νταμούχαρη είναι ένας μικρός οικισμός μοιρασμένος σε δύο κολπίσκους, τα γαλάζια νερά των οποίων φλερτάρουν επικίνδυνα με το πράσινο των κωνοφόρων που μοιάζουν να ξεφυτρώνουν μέσα από τα βράχια. Οι αθλητικοί τύποι που θα επιχειρήσουν την πεζοπορία στα λιθόκτιστα μονοπάτια που τη συνδέουν, εδώ και δεκαετίες, με την Τσαγκαράδα και το Μούρεσι θα διασχίσουν δάση από καστανιές, θα περπατήσουν πλάι σε απόκρημνα φαράγγια και θα θαυμάσουν την πανοραμική θέα της από τα Καγκιόλια, το σημείο όπου το μονοπάτι έχει περίτεχνα λαξευτεί στην άκρη του βράχου.

Λίγο βορειότερα, ο κοσμοπολίτικος Άγιος Ιωάννης, από τους δημοφιλέστερους καλοκαιρινούς προορισμούς του Πηλίου, με τις κόκκινες στέγες των παραδοσιακών πηλιορείτικων σπιτιών να φτάνουν μέχρι την παραλία με τα κατάλευκα βότσαλα, συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό επισκεπτών και επιλογών νυχτερινής διασκέδασης. Από τα παλαιότερα θέρετρα της περιοχής, ο Αηγιάννης, για τους ντόπιους, χρωστά το μεγαλύτερο μέρος της φήμης του στις δύο εκπληκτικής ομορφιάς παραλίες που τον περιστοιχίζουν: την Πλάκα και το Παπά Νερό, με τα κρυστάλλινα, άλλοτε πράσινα και άλλοτε γαλανά, νερά του, που θεωρείται –και όχι άδικα– μία από τις καλύτερες παραλίες της Ελλάδας. Μη φύγετε από αυτό το χωριό αν δε δείτε ανατολή από την παραλία του –πόσες φορές έχετε την ευκαιρία να θαυμάσετε τον ήλιο να αναδύεται απευθείας μέσα από τη θάλασσα;

Λίγο πριν ξεκινήσουμε για το Νοτιοδυτικό Πήλιο, κάνουμε μια στάση στο Μουρτιά, για μια βουτιά στα βαθυγάλανα νερά του, και από εκεί κατεβαίνουμε στο φημισμένο για τις ψαροταβέρνες του, που σερβίρουν φρέσκο ψάρι και νοστιμότατους θαλασσινούς μεζέδες πλάι στο κύμα, Πλατανιά. Από εδώ ακολουθούμε το μονοπάτι που περνά δίπλα από τη θάλασσα, για να καταλήξουμε, μετά από 10 περίπου λεπτά, στο μυστικό της περιοχής που ακούει στο όνομα… Μικρό. Κρυστάλλινα νερά και χρυσαφένια άμμος συνθέτουν μια παραλία η οποία προσφέρει, πριν απ’ όλα, την αίσθηση ιδιωτικότητας που λείπει από τις… υπερπαραγωγές της περιοχής.

Κατεβαίνοντας νοτιότερα, το τοπίο αλλάζει. Η εξωτική ομορφιά του Αιγαίου δίνει τη θέση της στην ήρεμη δύναμη των νερών του Παγασητικού, οι επιβλητικές παραλίες με τα βράχια αντικαθίστανται από την οικεία γαλήνη του νησιώτικου τοπίου της Αγίας Κυριακής και του Τρικερίου. Εδώ η πηλιορείτικη αρχιτεκτονική συναντά τα αιγαιοπελαγίτικα χρώματα, επιβεβαιώνοντας για μία ακόμη φορά την πολυμορφικότητα των ακτών του Πηλίου. Στην Αγία Κυριακή θα κάνετε στάση για φρέσκο ψάρι πλάι στο κύμα, θα περιηγηθείτε στα σοκάκια της, θα επισκεφθείτε τα περίτεχνα εκκλησάκια με τους γαλάζιους τρούλους που φέρνουν στο νου κυκλαδίτικο τοπίο και θα ξεχάσετε την έννοια του χρόνου –βοηθούν σε αυτό οι εικόνες των ψαροκάικων που πλέουν αργά προς το λιμανάκι καθώς ο ήλιος πλησιάζει στη δύση του.

Στην καρδιά του Παγασητικού Κόλπου, δύο παραθαλάσσιοι οικισμοί, τα Καλά Νερά και η Κάτω Γατζέα, μπορεί να μην εντυπωσιάζουν τόσο με τις παραλίες τους –ιδιαίτερα αν έρχεστε από την πλευρά του Αιγαίου– προσφέρονται, όμως, για τσίπουρο και ψαρομεζέδες με θαλασσινή αύρα στα γραφικά ταβερνάκια τους. Στα συν, η απόσταση αναπνοής που τα χωρίζει από το ορεινό Δυτικό Πήλιο –για όσους νοσταλγήσουν τις Μηλιές και τη Βυζίτσα– αλλά και τα άρτια οργανωμένα κάμπινγκ για τους φαν των εναλλακτικών διακοπών.

Πού θα μείνετε
Οι συνηθισμένοι στους παραδοσιακούς ξενώνες και τα αρχοντικά του Πηλίου, ίσως απογοητευτείτε λίγο από τις επιλογές διαμονής στην περιοχή, οι οποίες, χωρίς να στερούνται ποιότητας, πλησιάζουν περισσότερο στη λογική των ενοικιαζόμενων δωματίων και studio πλάι στο κύμα. Αν επιμένετε στη θέα στη θάλασσα, καλές επιλογές αποτελούν οι ξενώνες Αγαπητός (τηλ.: 24260 31005, φέτος για τον Αύγουστο ισχύει η προσφορά των 5 διανυκτερεύσεων με ημιδιατροφή σε δίκλινο δωμάτιο προς 124 ευρώ την ημέρα) σε απόσταση αναπνοής από το Παπά Νερό και Αίολος (τηλ.: 24260 22910, από 105 ευρώ το studio των 2-3 ατόμων για τον Αύγουστο) στο Χορευτό. Αν είστε πρόθυμοι να… ανηφορίσετε λίγο, εξαιρετική επιλογή διαμονής αποτελεί ο Ξενώνας Εινοσίφυλλον (τηλ.: 24260 49068, από 80 ευρώ το δίκλινο δωμάτιο τον Αύγουστο με πρωινό) στο Μούρεσι, 5 χιλιόμετρα από τον Άγιο Ιωάννη.

Πού θα φάτε
Σταθερή αξία, το ταβερνάκι πάνω από τα σκαλιά του Μυλοπόταμου, απλό πλην τίμιο, με φρεσκότατους ψαρομεζέδες και την ωραιότερη θέα στα κρυστάλλινα νερά του. Στον Αϊ Γιάννη, θα δοκιμάσετε τοπικές σπεσιαλιτέ με... θέα στην Όστρια, και φρέσκο ψάρι και μαγειρευτά στον Ποσειδώνα. Αν ο δρόμος σας φέρει στο Μούρεσι, στάση οπωσδήποτε στο φημισμένο Ταβερνάκι για κρεατοφαγία μέχρις εσχάτων.

Στο Τρίκερι, φρέσκα ψάρια πλάι στο κύμα θα απολαύσετε στο ταβερνάκι του Μανώλα, ενώ ερχόμενοι από το Βόλο και πριν πιάσετε θάλασσα θα κάνετε οπωσδήποτε μια στάση για το καλύτερο σπετσοφάι που δοκιμάσατε ποτέ κάτω από τα πλατάνια της πλατείας στο Κρίτσα στην Πορταριά. Τέλος, για ντόπιο τσίπουρο και θαλασσινούς μεζέδες πιάστε θέση στα παραθαλάσσια ταβερνάκια της Κάτω Γατζέας.

Τελευταία ενημέρωση: 7 Ιουλίου 2009