Μπλε: Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας

Δύο δεκαετίες… Μπλε. Είκοσι χρόνια μουσικής δημιουργίας για το ροκ συγκρότημα που «πήρε φωτιά» και μας έδωσε κομμάτια που ακόμα σιγοτραγουδάμε (ή μήπως… φωνάζουμε;).

Η εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενη μπάντα γιορτάζει τα γενέθλιά της – που αλλού;- στο πάλκο, μαζί με την πρώτη τραγουδίστρια του σχήματος, Θεοδοσία Τσάτσου.

Λίγο πριν γεμίσουν το Piraeus Academy με αγαπημένες μελωδίες από την πολύχρονη καριέρα τους, οι Μπλε μίλησαν στο In2life.

20 χρόνια Μπλε, τι κρατάτε και τι πετάτε από αυτές τις δύο δεκαετίες;

Γιώργος Παπαποστόλου: Κρατάμε τους "ωραίους" ανθρώπους που γνωρίσαμε στη διαδρομή μας και δεν πετάμε τίποτα προς το παρόν... Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας.



Θεωρείτε πως έχετε αλλάξει ως καλλιτέχνες όλα αυτά τα χρόνια; Και αν ναι, σε ποιους τομείς;

Γιώργος Παπαποστόλου: Ως καλλιτέχνες θεωρώ πως δεν έχουμε αλλάξει ...Έχουμε αλλάξει ως άνθρωποι όπως αλλάζουν όλοι ανάλογα με τα προσωπικά τους βιώματα.



Ποια η διαφορά του τότε μουσικού κοινού με το μουσικό κοινό του σήμερα;

Γιώργος Παπαποστόλου: Το μουσικό κοινό σήμερα είναι πιο "ανοιχτόμυαλο" αλλά λιγότερο εκπαιδευμένο και πολύ μπερδεμένο.

Γιατί «Μπλε» και όχι ένα άλλο χρώμα;

Γιώργος Παπαποστόλου: To μαύρο είναι πολύ σκούρο... Το άσπρο πολύ ανοιχτό... Μωβ συγκρότημα υπήρχε στη Θεσσαλονίκη το 1980 που ξεκίνησα να παίζω με διάφορα συγκροτήματα. Μπλε ο ουρανός... Μπλε και η θάλασσα… Μπλε παντού!



Μουσική για εμένα είναι…. (κάθε μέλος συμπληρώνει τη φράση)

Τζώρτζια: Μουσική για εμένα είναι  ο συνδετικός ιστός ανάμεσα στο γνωστό και στο άγνωστο. Είναι το νήμα που  οδηγεί  σε μέρη που δεν επεξεργάζεται ο νους.

Νατάσα Αλεξίου: Μουσική για εμένα είναι ο πιο απλός τρόπος να εκφράσεις τα συναισθήματα σου.

Γιώργος Παρώδης: Μουσική είναι ένα αρμονικό ηχητικό τώρα, που όποτε κι αν επαναλαμβάνεται είναι πάντα κάτι το διαφορετικά ωραίο!

Θεοδοσία Τσάτσου: Μουσική. Το ελιξήριο της ζωής σε έναν αόρατο διάδρομο ελευθερίας!

Γιώργος Παπαποστόλου: Συμφωνώ με τους υπόλοιπους!

Το φετινό τοπ 10 στο ελληνικό Youtube ήταν αυτό εδώ. Σχόλια;

Τζώρτζια: Δεν έχουμε να σχολιάσουμε κάτι για τις επιλογές των άλλων. Ούτε για τον τρόπο που κάποια απομεινάρια της μουσικής βιομηχανίας ελίσσονται και προωθούνται. Σίγουρα πάντως αυτή η εικόνα δεν έχει χαρακτήρα. Δεν μας πληροφορεί τι είδους μουσική εκφράζει τους νέους ανθρώπους. Μοιάζει περισσότερο με εφηβική περιέργεια στην διαδικτυακή περιήγηση και μόδα, παρά με μουσική άποψη.

Επετειακή εμφάνιση παρέα με τη Θεοδοσία. Πώς καταφέρατε να την πείσετε να σας συντροφεύσει επί σκηνής;

Tζώρτζια: Κανείς δεν πείθεται, αν δεν είναι έτοιμος ο ίδιος να πειστεί. Μετά από τόσα χρόνια ήμασταν και τα δύο μέρη έτοιμα για αυτή την συνάντηση. Το μόνο που χρειαζόταν, ήταν να δείξουμε με αγάπη και ειλικρίνεια τις καλές μας προθέσεις.

Τι θα λέγατε σε κάποιον μη εξοικειωμένο με τη μουσική σας για να τον «ψήσετε» να έρθει στο Πειραιώς Academy;

Γιώργος Παπαποστόλου: Μετά το live κερνάμε σουβλάκια!