Ο Μιχάλης Ρακιντζής στο In2life

Λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Gagarin με full band στις 12 Μαρτίου, ο Μιχάλης Ρακιντζής μιλάει στο In2life για τα 80s, τη μουσική βιομηχανία, το heavy metal και την… rave.
Ο Μιχάλης Ρακιντζής στο In2life
του Νικόλα Γεωργιακώδη

Τα τραγούδια του έκαναν θραύση στη νεολαία των 80s και των 90s. Ο «Πουφ» εξακολουθεί να αποτελεί ύμνο, ενώ το «Δικός σου για πάντα» παίζεται ακόμα σε μαγαζιά σαν να μην πέρασε μια μέρα από το 1992. Ο Μιχάλης Ρακιντζής είναι ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη.

Τα μουσικά στιλ που καταπιάνεται αρκετά. Από ροκ μέχρι… progressive metal, ποπ, χορευτική και προσφάτως hardstyle, η καλλιτεχνική του περσόνα φαίνεται να μην έχει αυστηρά όρια. Και αυτό το κοινό το εκτιμά δεόντως, όπως φαίνεται από τις συναυλίες του που συγκεντρώνουν κάθε φορά πλήθος κόσμου.

Το Σάββατο 12 Μαρτίου στήνει άλλο ένα τέτοιο show στο Gagarin, μαζί με full band. Λίγες ημέρες πριν ανέβει στην σκηνή, ο Μιχάλης μας μίλησε για την καλλιτεχνική του πορεία, τη μουσική βιομηχανία, τα νέα μουσικά είδη με τα οποία καταπιάνεται αλλά και την «κονσερβοποίηση» της μουσικής παραγωγής σήμερα.

- Τι σήμαινε για εσένα η ξέφρενη επιτυχία της δεκαετίας του 1980;

Η λέξη επιτυχία είναι σχετική και στους καλλιτέχνες δεν πρέπει να μετριέται
στα πρώτα τους βήματα γιατί το καινούργιο και το μοδάτο προσελκύει πάντα όλα τα βλέμματα. Την επιτυχία του κανείς πρέπει να την μετρήσει μετά από χρόνια, όταν δει τι έχει
απομείνει από όλο αυτό. Στην δική μου περίπτωση λοιπόν, θέλω να πιστεύω ότι ανήκω σε αυτούς που ακόμη εκφράζουν πολύ τον κόσμο και η μουσική μου είναι μια γλώσσα που μεταλαμπαδεύεται και την μιλάνε πολλοί.

- Δέχεσαι σήμερα τον τίτλο του «καλτ» καλλιτέχνη;

Γενικά δεν μου αρέσουν οι τίτλοι. Μου αρέσει η απλότητα στην επικοινωνία και την επιδιώκω χρόνια τώρα. Ο όρος cult σύμφωνα με το λεξικό σημαίνει λατρεία, είδος λατρείας. Αυτόν τον τίτλο μου ζητάς να σου πω αν δέχομαι;


- Τα τραγούδια σου ακούγονται μέχρι σήμερα σε δεκάδες μαγαζιά νυχτερινής διασκέδασης. Πώς νιώθεις για αυτό;

Είναι ευχάριστο ότι η μουσική μου παίζεται σε αρκετά μαγαζιά μέχρι σήμερα.
Πιθανολογώ ότι αυτό συμβαίνει γιατί κάποια κομμάτια τυγχάνει να μας στιγματίζουν βαθιά και
δεν χάνουν ποτέ την αξία τους όσες φορές και αν τα ακούσουμε. Είναι κάποια τραγούδια που έχουν περάσει βαθιά στο υποσυνείδητό μας και πάντα όταν τα ακούμε μας πηγαίνουν κάπου συγκεκριμένα.


- Τι σου αρέσει από τη σημερινή ελληνική μουσική παραγωγή;

Η αλήθεια είναι ότι δεν την παρακολουθώ καθόλου, νομίζω δε ότι και ποτέ δεν το έκανα.
Τα δικά μου standards χτίζονταν πάντα από ξένα ρεύματα, τάσεις και τεχνοτροπίες.

- Τι σε ξενερώνει από τη σημερινή μουσική βιομηχανία;

Η fast-food νοοτροπία, η νόρμα της κλωνοποίησης των καλλιτεχνών που είναι πλέον όλοι ίδιοι
και δεν θα βρεις πουθενά αυτό το κάτι το διαφορετικό που θα σου τραβήξει την προσοχή.

- Ποιες θυμάσαι να είναι οι καθοριστικές στιγμές στη μέχρι τώρα καριέρα σου;

Καθοριστικές είναι πολλές οι στιγμές στην καριέρα ενός καλλιτέχνη, αλλά αν πρέπει να
περιοριστώ σε μερικές μόνο, φυσικά και θα σου αναφέρω τη συνεργασία μου με τον Ian Gillan των Deep Purple και την Bonnie Tyler. Είναι συγκλονιστικό να βρίσκεσαι στη σκηνή μαζί με έναν θρύλο και να κάνεις ντουέτο μαζί του και αυτό το ντουέτο "Get Away" το 2012 να συγκαταλέγεται στο συλλεκτικό cd "Who Cares" των Ian Gillan και Tony Iommi.


- Σε παλαιότερη συνέντευξή σου είχες πει ότι ακούς heavy metal και rave. Ξεχωρίζεις κάποιες μπάντες από αυτά τα είδη σήμερα;

Heavy metal άκουγα σαν έφηβος και ήταν τότε που παρήχθησαν τα καλύτερα ροκ κομμάτια που αποτελούν μέχρι σήμερα κινητήρια έναρξη για πολλούς. Rave άκουγα το 1995-7.
Θέλω να σου πω ότι επιλέγω να ακούω τις μουσικές όταν αυτές είναι φρέσκιες κατά μια άποψη, πρωτογενείς. Σήμερα ακούω αποκλειστικά hardstyle, μια μουσική πολύ μακριά από την ελληνική κουλτούρα μέχρι τώρα τουλάχιστον. Και ναι, βρίσκω ξεχωριστούς αρκετούς παραγωγούς της hardstyle μουσικής σκηνής που φιλοξενεί η Qdance, με ιδιαίτερη αδυναμία στον Zatox και στον Brennan Heart.


- Θα έγραφες/τραγουδούσες τέτοια μουσική;

Τα τελευταία 4 χρόνια εισάγω την hardstyle μουσική στις εμφανίσεις μου αλλά και στη δισκογραφία μου. Προσπαθώ να την γνωστοποιήσω στο ελληνικό κοινό μέσα από την δική μου νοοτροπία και ματιά φυσικά, γιατί η original τεχνοτροπία αποτελείται από πολύ σκληρούς ήχους και δεν θα ήθελα να τρομάξει κιόλας το κοινό. Είναι ένα μουσικό ρεύμα που πιστεύω πολύ ωστόσο.

- Τι να περιμένουμε από το επερχόμενο λάιβ στο Γκαγκάριν;

Σίγουρα μια υπέροχη και υπέρ-ταλαντούχα μπάντα, με όλα τα αγαπημένα μας κομμάτια να είναι εκεί, με τους φίλους της μουσικής μου που πάντα απογειώνουν κάθε live, με video lyrics projection για να γίνουμε όλοι μια φωνή, μια ψυχή.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v