Ο Κωστής Μαραβέγιας στο Άνοδος Live Stage

Ο Κωστής Μαραβέγιας (Maraveyas Ilegal), με αφορμή τη κυκλοφορία του νέου του cd-ζωντανή ηχογράφηση από τις δυο καλοκαιρινές συναυλίες του στο Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, μας προσκαλεί και φέτος σε μια σειρά εμφανίσεων στο ανανεωμένο ΑΝΟΔΟΣ Live Stage από την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου έως και τις δυο πρώτες Παρασκευές του Ιανουαρίου (έως 10/1).

Πέντε μοναδικές βραδιές με τη γνώριμη πλέον ενέργειά του Κωστή Μαραβέγια και τον ξεσηκωτικό του χαρακτήρα. "Άλλος ένας χειμώνας, με μια εκρηκτική live παράσταση. Βραδιές με βασικά συστατικά τη μουσική, τη χαρά και την ελπίδα", αναφέρει το δελτίο τύπου της μουσικής παράστασης. 

Ο Κωστής Μαραβέγιας μας προσκαλεί σε ένα πολύχρωμο πολιτισμικό μουσικό πάρτι από αυτά που ξέρει να φτιάχνει με κάθε ευκαιρία. Θα ακούσουμε τραγούδια από το ξεκίνημά του μέχρι τις ιστορίες της “Λόλας” και όλα όσα είπε στις δυο ξεχωριστές sold out βραδιές φέτος το καλοκαίρι στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, οι οποίες ηχογραφήθηκαν και κυκλοφορούν σε διπλό live cd.

Και όχι μόνο: Ένα μουσικό σύμπαν με τραγούδια από κάθε γωνιά του πλανήτη ερμηνευμένα με το μοναδικό τρόπο του Κωστή Μαραβέγια και με τη βοήθεια των εξαιρετικών μουσικών της μπάντας του: Νίκος Αγγλούπας (κρουστά, ηλεκτρική κιθάρα, πλήκτρα, φωνή), Άγγελος Αγγελίδης (ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα), Jim Staridas (τρομπόνι, ακορντεόν), Κρίτωνας Μπελλώνιας (τύμπανα) και Μιχάλης Καλκάνης (κοντραμπάσο).

Ο Κωστής Μαραβέγιας αποδεικνύει σε κάθε του παράσταση ότι είναι από εκείνους τους περφόρμερ που χαίρονται τις συναυλίες όσο και το κοινό που τον παρακολουθεί. Μπορεί να έχει χτίσει προσεκτικά το ρεπερτόριό του μέσα στα χρόνια με τραγούδια φτιαγμένα για ένα αξέχαστο πάρτι, μπορεί να έχει κερδίσει το δικαίωμα του να τραγουδάει Χατζιδάκι και «Μια ζωή την έχουμε», αλλά και να φλερτάρει με τζαζ, βαλκανικά ηχοχρώματα, ό,τι του κάνει κέφι, και να είναι ταυτόχρονα 100% o εαυτός του. Και φυσικά, να κάνει το κοινό να νιώσει τη χαρά του, να ενστερνιστεί την αισιοδοξία του, που τη διατηρεί ακέραια σε πείσμα των καιρών, να νιώσει τις μποέμ ιστορίες που του αφηγείται μέσα, και ανάμεσα, στα τραγούδια, σαν δικές του. Να πει δηλαδή… «στην ευχή με τη γκρίνια, ας χορέψουμε».