Η κεντρική εξουσία στο πρόσωπο του Μόζερ επισκέπτεται τον εκτός κόσμου και εκτός δασμών άχρονο τόπο της Πρέσπας. Αδιάλειπτες βροχές τον έχουν μετατρέψει σε ένα λασπώδες κοίλωμα, μουντό, βουρκώδες, κατηφές. Εκεί κατοικεί ο Κάτοικος, ο θρυλικός δράκος της Πρέσπας, που στα είκοσι χρόνια ή είκοσι αιώνες παρουσίας του έχει επιτεθεί σε τρεις τέσσερις γυναίκες. Ο δράκος είναι εντέλει ένα “γλωσσικό αφήγημα”, όπως λένε οι δρακολόγοι που παρακολουθούν τις κινήσεις του ή μάλλον τα ίχνη των κινήσεών του. Μια αόρατη παρουσία, μια ασαφής μυθοπλαστική συνθήκη. Ο Μόζερ όμως είναι τόσο υπαρκτός, όσο και αλαζονικός, επιβλητικός, αυταρχικός, θεός επί της γης. Είναι φορέας εξουσίας και ενσάρκωση της πολιτικής δύναμης που χειραγωγεί τους πάντες. Η τυφλότητά του υποδεικνύει μια αλόγιστη δύναμη που δεν σηκώνει αντιρρήσεις, που δεν δέχεται το οποιοδήποτε “όχι”. 
