Η ζωή είναι ένα σύνολο από… 25 μικρές ιστορίες

Ένα τόσο δα βιβλιαράκι. Ένα λιπόσαρκο τευχίδιο 79 σελίδων και 25 μικρών ιστοριών. Κάθε ιστορία μια δισέλιδη κατά μέσο όρο μαχαιριά. Μια μαχαιριά όχι τόσο επειδή είναι οξεία και κοφτερή, όσο επειδή σε ελάχιστες παραγράφους ορθώνει το θέμα και το ρίχνει ορθόπλωρο πάνω στον αναγνώστη.

Σε γενικές γραμμές ο Βουνισέας προτείνει να δούμε τη ζωή σαν ένα πεδίο αντιθέσεων και αντιφάσεων, μια τραμπάλα ισορροπιών που ποτέ δεν μένει οριζόντια, ένα σκληρό πόκερ μπλοφών και εκπλήξεων. Η κοπέλα που τρέμει ξεπαγιάζοντας, καθώς τουρτούριζε μια ζωή, βρίσκεται νεκρή από το κρύο καταμεσής του καλοκαιριού. Ή ο αφηγητής ζηλεύει τη γυναίκα του, ενώ ο ίδιος απιστεί σαν κάτι καθημερινό και απόλυτα φυσικό. Ή…

Οι μικρές ιστορίες είναι γραμμένες με τη ρητορική της ποίησης: Η γλώσσα που αντιφάσκει με τον εαυτό της στην προσπάθειά της να αποδώσει την αντιφατικότητα της πραγματικότητας. Η ζωή φαίνεται κάπως αλλά είναι αλλιώς. Η επιφάνεια μοιάζει με την καθημερινότητα, αλλά το βάθος αναδεικνύει μια κρυμμένη τραγικότητα. Κάθε ενέργεια μπορεί να φαίνεται ομαλή και κοινωνικά αποδεκτή, αλλά κατά βάθος ίσως κρύβει μια ιδιαίτερη ανωμαλία, μια προσωπική εμμονή και ακρότητα.

Θα σταθώ ιδιαίτερα στο διήγημα με αριθμό 21. Νομίζω και θα προσπαθήσω να δείξω ότι είναι το πιο καλό, το πιο ενδεικτικό κείμενο για να καταλάβει κανείς την τεχνική του Βουνισέα και να αναγνωρίσει σπουδαία αφηγηματικά χαρίσματα. Πρόκειται για δύο ρωγμές που κάποια στιγμή, όταν μετακινήθηκε ο καναπές που ήταν μπροστά τους, πρωτοειδώθηκαν. Έτσι η μία από αυτές ερωτεύθηκε την άλλη και αποφάσισε να μεγαλώσει ώστε να συναντήσει προεκτεινόμενη την αγαπημένη της. Ευφυής σκέψη που δεν περιορίζεται στην έξυπνη ιδέα, αλλά επεκτείνεται και σε άλλες πλευρές. Οι ρωγμές αντανακλούν τον έρωτα του ζευγαριού που ζούσε στο παλιό σπίτι, ένας έρωτας που αποτυπώνεται στη ραγισμένη φωτογραφία, πάνω στης οποίας το γυαλί δύο άλλες μικρές ρωγμές συναντώνται αρμονικά. Ο τοίχος και η φωτογραφία αλληλοαντανακλώνται για να αποδώσουν έναν έρωτα δυο ανθρώπων που είναι πλέον πεθαμένοι, αφού αγαπήθηκαν πολύ. Και τώρα οι γιοι τους έρχονται να μπαλώσουν όπως-όπως τις ρωγμές, των οποίων όμως η δύναμη είναι τεράστια και τελικά ρίχνουν το σπίτι.

Ο Βουνισέας αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη. Άγνωστο όνομα, φωτογραφία εστιασμένη στο τατουάζ του σβέρκου, μικρό βιβλιαράκι που δεν σου γεμίζει το μάτι. Κι όμως, κάθε κείμενο συσπειρώνει μέσα στην πυκνότητα της περιορισμένης έκτασής του μια ορμή, βγαλμένη από την αντιφατικότητα της ζωής. Κι αυτή η ορμή δεν είναι απλώς έξυπνη αλλά τυλίγει τρυφερά και σκληρά μαζί μια συγκίνηση, μια οργή, μια ευαισθησία και μια αγανάκτηση.

Ο blogger Πατριάρχης Φώτιος