Πύργος Θήρας: Μαγεία στην Πλατεία Αμερικής

Μια μαγική βραδιά, εμπνευσμένη από τα παραμύθια του Μεσαίωνα, φιλοξένησε την περασμένη Κυριακή ο ατμοσφαιρικός Πύργος της οδού Θήρας, στην Πλατεία Αμερικής.
Πύργος Θήρας: Μαγεία στην Πλατεία Αμερικής
Μια μαγική βραδιά ζήσαμε την περασμένη Κυριακή στον ατμοσφαιρικό Πύργο της οδού Θήρας, στην Πλατεία Αμερικής. Η Monumenta και η Ένωση Πολιτών της Πλατείας Καλλιγά διοργάνωσαν μια ατμοσφαιρική βραδιά εμπνευσμένη από τα μεσαιωνικά παραμύθια.

Από πολύ νωρίς, εκατοντάδες κόσμου γέμισαν τον κήπο και τον δρόμο, άνθρωποι κάθε ηλικίας, παλαιοί και νέοι κάτοικοι, φοιτητές, καλλιτέχνες, νέα ζευγάρια, μέχρι παιδιά κάθε ηλικίας και εκκεντρικοί γκοθάδες.

Το Ωδείο Νικόλαος Μάντζαρος τόλμησε να μεταφέρει για πρώτη φορά το σπάνιο και ευπαθές αυτό τσέμπαλο σε εξωτερικό χώρο, παρά τη μόνιμη απειλή του καιρού.

Τη γιορτή ξεκίνησε η Σάντρα Βούλγαρη με το ποίημά της «Επιστροφή στην Άβαλον» και τη σπάνιας ευαισθησίας χορογραφία της «Αποχαιρετισμός σε έναν ιππότη». Στη συνέχεια, η πάντα εκφραστική Σάσα Βούλγαρη μετέφερε μικρούς και μεγάλους, με τον ξεχωριστό της τρόπο, στην Ουαλία ζωντανεύοντας έναν τοπικό μεσαιωνικό θρύλο.

Η Γιούλη Βεντούρα μύησε το κοινό στο τσέμπαλο παίζοντας δεξιοτεχνικά Φρεσκομπάλντι και Μπαχ, αλλά και ξετυλίγοντας δημιουργικά το νήμα της γιορτής. Τέλος, η Μαριάννα Τόλη μάγεψε με τη μοναδική ερμηνεία της ξεκινώντας με Χέντελ, περνώντας σε παραδοσιακές αγγλικές μπαλάντες του 16ου αιώνα, για να κλείσει τη βραδιά με το «Memory» από το μιούζικαλ Cats.

Το ξεχείλισμα ταλέντου, τα κεριά, τα δέντρα, η αρμονία και το φυσικό σκηνικό του πύργου προσέφεραν στιγμές σπάνιας συγκίνησης και ψυχική ανάταση, σε μια γειτονιά που δεν έχει πολλές ανάσες τα τελευταία χρόνια και έχει καθιερωθεί στη συνείδηση πολλών ως υποβαθμισμένη . Η καθολική ανταπόκριση δε σε ένα όχι εύκολο θέαμα διαψεύδει αυτούς που διατείνονται ότι ο κόσμος «εκεί» δεν θέλει ποιοτικά πράγματα.

Η εκδήλωση ήταν δωρεάν για το κοινό χάρη στην ευγενή προσφορά των καλλιτεχνών: για την Αθήνα, αλλά και για τον Πύργο που μπαίνει στο δεύτερο αιώνα της ζωής του. Εκτός από τη στήριξη των καλλιτεχνών, την αγάπη των Αθηναίων, την προσφορά εθελοντών και το μεράκι των ιδιοκτητών, το μνημείο αυτό έχει ανάγκη και την Πολιτεία, μέσω της ένταξης σε κάποιο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα, για την αποκατάσταση και λειτουργία του ως κέντρου καθημερινού πολιτισμού.


Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v