Στη Γερμανία ένα καλοκαίρι...
Είναι Αύγουστος του 1976 και στο Νίρμπουργκρινγκ της Γερμανίας όλα είναι έτοιμα για το Γκραν-Πρι της Φόρμουλα-1. Ή σχεδόν όλα.
Είναι Αύγουστος του 1976 και στο Νίρμπουργκρινγκ της Γερμανίας όλα είναι έτοιμα για το Γκραν-Πρι της Φόρμουλα-1. Ή σχεδόν όλα.
Ο καιρός είναι κακός και η γερμανική πίστα είναι έντονα αμφιλεγόμενη λόγω των χαμηλών προδιαγραφών ασφαλείας που διατηρεί με την ανοχή των υπευθύνων. Στο πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς, πριν απ' το γερμανικό Γκραν-Πρι, ο στρυφνός συνάδελφος και αυστηρός επαγγελματίας Νίκι Λάουντα προηγείται κατά πολύ κι ο κύριος αντίπαλός του, ο γλεντζές ομορφονιός, μα και ταλαντούχος πιλότος, Τζέιμς Χαντ δε μοιάζει να έχει πολλές ελπίδες να τον φτάσει και να τον ξεπεράσει για τον τίτλο μέχρι το τέλος της σεζόν.
Σκεπτικός μπροστά στο μέγεθος του ρίσκου που εμπεριέχει η οδήγηση σε μια τέτοια πίστα με τέτοιον καιρό και διαισθανόμενος θαρρείς το σχεδόν θανατηφόρο ατύχημα που θα είχε κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Λάουντα μαζεύει όλους τους οδηγούς ενώπιον των υπευθύνων και ζητά να ψηφίσουν την πρότασή του για αποχή και συνεπώς την αναγκαστική ματαίωση του αγώνα.
Στο “Rush” του Ρον Χάουαρντ η αντίστοιχη σκηνή εκτυλίσσεται ως εξής:
Οι οδηγοί αμφιταλαντεύονται μπροστά στην σιγουριά με την οποία ο Λάουντα τους ζητά να ματαιώσουν τον αγώνα για τον οποίο θα πληρωνόταν αδρά ανεξαρτήτως θέσης. Επιπλέον, έτσι θα έχαναν όλοι τους βαθμούς τους και οι πιθανότητες να πλησιάσει κάποιος τις πιο πάνω θέσεις, αλλά και τον ίδιο τον Λάουντα, θα λιγόστευαν. Ο Τζέιμς Χαντ τότε, βασικός του ανταγωνιστής, παίρνει τον λόγο για να τονίσει αυτήν ακριβώς τη λεπτομέρεια προκαλώντας έκρηξη στο ακροατήριο των “δεύτερων” και κραυγές τύπου “...πρόκειται περί τακτικής!”
Στην ψηφοφορία που ακολουθεί η πρόταση του Λάουντα κατακεραυνώνεται και καθώς η ομήγυρη διαλύεται ησύχως ο Χαντ πλησιάζει τον Λάουντα και του λέει: “Είδες; Καμιά φορά δε βλάπτει καθόλου να σε συμπαθούν οι άλλοι.”
Κι αυτό... λέγεται πολιτική.
ΥΓ: Ο Λάουντα είχε δίκιο. Μετά το ατύχημά του, εκείνη η πίστα δε χρησιμοποιήθηκε ξανά.
Ο καιρός είναι κακός και η γερμανική πίστα είναι έντονα αμφιλεγόμενη λόγω των χαμηλών προδιαγραφών ασφαλείας που διατηρεί με την ανοχή των υπευθύνων. Στο πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς, πριν απ' το γερμανικό Γκραν-Πρι, ο στρυφνός συνάδελφος και αυστηρός επαγγελματίας Νίκι Λάουντα προηγείται κατά πολύ κι ο κύριος αντίπαλός του, ο γλεντζές ομορφονιός, μα και ταλαντούχος πιλότος, Τζέιμς Χαντ δε μοιάζει να έχει πολλές ελπίδες να τον φτάσει και να τον ξεπεράσει για τον τίτλο μέχρι το τέλος της σεζόν.
Σκεπτικός μπροστά στο μέγεθος του ρίσκου που εμπεριέχει η οδήγηση σε μια τέτοια πίστα με τέτοιον καιρό και διαισθανόμενος θαρρείς το σχεδόν θανατηφόρο ατύχημα που θα είχε κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Λάουντα μαζεύει όλους τους οδηγούς ενώπιον των υπευθύνων και ζητά να ψηφίσουν την πρότασή του για αποχή και συνεπώς την αναγκαστική ματαίωση του αγώνα.
Στο “Rush” του Ρον Χάουαρντ η αντίστοιχη σκηνή εκτυλίσσεται ως εξής:
Οι οδηγοί αμφιταλαντεύονται μπροστά στην σιγουριά με την οποία ο Λάουντα τους ζητά να ματαιώσουν τον αγώνα για τον οποίο θα πληρωνόταν αδρά ανεξαρτήτως θέσης. Επιπλέον, έτσι θα έχαναν όλοι τους βαθμούς τους και οι πιθανότητες να πλησιάσει κάποιος τις πιο πάνω θέσεις, αλλά και τον ίδιο τον Λάουντα, θα λιγόστευαν. Ο Τζέιμς Χαντ τότε, βασικός του ανταγωνιστής, παίρνει τον λόγο για να τονίσει αυτήν ακριβώς τη λεπτομέρεια προκαλώντας έκρηξη στο ακροατήριο των “δεύτερων” και κραυγές τύπου “...πρόκειται περί τακτικής!”
Στην ψηφοφορία που ακολουθεί η πρόταση του Λάουντα κατακεραυνώνεται και καθώς η ομήγυρη διαλύεται ησύχως ο Χαντ πλησιάζει τον Λάουντα και του λέει: “Είδες; Καμιά φορά δε βλάπτει καθόλου να σε συμπαθούν οι άλλοι.”
Κι αυτό... λέγεται πολιτική.
ΥΓ: Ο Λάουντα είχε δίκιο. Μετά το ατύχημά του, εκείνη η πίστα δε χρησιμοποιήθηκε ξανά.
