Αν δεν υπάρχουν, τότε ποιος κλείδωσε τη φωνή του Καζαντζίδη;

Ένας δημοσιογράφος της μαχόμενης συνωμοταξίας ιδρύει τις δικές του εκδόσεις. Και τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς πέρα από βιβλία που καταπιάνονται από μια ερευνητική σκοπιά με τα καίρια ζητήματα των καιρών μας, όσα δηλαδή απασχολούν το ελληνικό κοινό, γνωστό για τη φιλαναγνωσία και τη ροπή του προς κάθε είδους περιπέτεια στα δύσκολα μονοπάτια της ακαδημαϊκής γνώσης. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.

Ένα απ' αυτά τα ζητήματα φυσικά, είναι και η πολύπαθη εβραϊκή ταυτότητα. Οι εβραίοι απασχολούν καθημερινά χιλιάδες συμπολίτες μας είτε ανήκουν στην πολυπληθή ελληνική εβραϊκή κοινότητα είτε όχι, αφού ο εβραϊκός πολιτισμός έχει επηρεάσει βαθιά τη σύγχρονη ελληνική πολιτική σκέψη, αριστερή, δεξιά και κεντρώα κι έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια του πάνω στον τρόπο που συνδιαλεγόμαστε και στην πάγια μέθοδο με την οποία συνδέουμε κάθε είδους αίτιο και αιτιατό μ' αυτόν.

Ήταν λοιπόν αναπόφευκτο να κατουρηθώ απ' τη χαρά μου όταν είδα πως απ' τις εκδόσεις Pandora Books κυκλοφόρησε προ λίγων μηνών ένα βιβλίο που έλειπε απ' τις βιβλιοθήκες των ελλήνων. Η γνωστή σε όσους ασχολούνται με τα καυτά εβραϊκά ζητήματα πραγματεία του Σλόμο Σαντ, “The Invention of the Jewish People”, κυκλοφορεί πλέον και στη γλώσσα μας με τον τίτλο “Η Επινόηση των Εβραίων” και αναμένεται να ρίξει άπλετο φως στο κατά πόσο υπήρξε ή δεν υπήρξε εβραϊκή φυλετική ταυτότητα, αφήνοντας μας επιτέλους να ξεκολλήσουμε απ' αυτό το πρόβλημα που χρόνια ταλανίζει τα οικογενειακά τραπέζια και τα καφενειακά πηγαδάκια μας.

Τώρα, αν ήμουν κανένας λεπτολόγος παπάρας, θα έλεγα ότι είναι κλασικός καιροσκοπισμός. Όχι βέβαια, όπως είναι η σωρεία απίθανων ψευτομελετών για την οικονομική κρίση, τα αίτια που τη δημιούργησαν και τις διεξόδους απ' αυτήν, που εδώ και 5 χρόνια έχουν κατακλύσει τις όλο και πιο θλιβερές βιτρίνες των βιβλιοπωλείων. Καμία, μα καμία σχέση.

Η ακαδημαϊκή έρευνα του Σαντ είναι ευγνωσμένης αξίας, παρ' ότι βέβαια, στο πλαίσιο του διαρκούς διαλόγου που συνεπάγεται ο χώρος στον οποίο διεξήχθη δεν αποτελεί κανενός είδους θέσφατο. Κι έτσι να είναι όμως, πλασάρεται τη δεδομένη στιγμή σ' ένα αγοραστικό κοινό που δεν έχει τα απαραίτητα εργαλεία για να καταναλώσει υπεύθυνα μια ακαδημαϊκή έρευνα, ενώ διψά για φταίχτες και για αποδείξεις ότι είναι εκείνοι που πάντα πίστευε κι αυτό δε μπορεί να μη μου γαργαλήσει επαρκώς την καρωτίδα για ροχάλα.

Εντωμεταξύ... Ποιος στο διάολο νοιάζεται για τις απόψεις ενός ισραηλινού ακαδημαϊκού, πρώην ενεργού αντισιωνιστή, περί εβραϊκής ταυτότητας, γιατί περί αυτού πρόκειται αν θέλουμε ν' ακριβολογούμε κι όχι περί αυτού που λέει ο ελληνικός τίτλος. Ο οποίος φυσικά παίζει με τη φωτιά, αφού αν δεν υπάρχουν Εβραίοι... τι άλλο δεν υπάρχει; Χαχα... ενδιαφέρον αν μη τι άλλο! Και τη φωνή του Καζαντζίδη; Ποιος κλείδωσε τη φωνή του Καζαντζίδη;

Κι όλα αυτά εν μέσω χούντας, την οποία βιώνουμε αναμφισβήτητα σύμφωνα με τα λεγόμενα του εκδότη στον Guardian, λίγους μήνες μετά τη βιντεοσκοπούμενη σύλληψη και την πανηγυρική αθώωσή του.