Από καταβολής κόσμου, μεγάλη μερίδα των ανθρώπων της επικοινωνίας πιστεύει ότι "κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα". Έχοντας συμπληρώσει 17 χρόνια στο χώρο, εγώ εξακολουθώ να μη συμμερίζομαι αυτή την θεώρηση, δεν μπορώ όμως να μην παραδεχτώ ότι ενίοτε ισχύει. Να, καλή ώρα, με την Ελλάδα και το Ελληνικό κρασί. Όλος αυτός ο θόρυβος γύρω από τη χώρα μας, τα οικονομικά της και τις προοπτικές της στην Ευρώπη έχουν συμβάλει σημαντικά στο να ακούγεται το κρασί μας όλο και περισσότερο εκτός συνόρων. Όχι ότι αυτός είναι ο μόνος λόγος, βέβαια. Η εξωστρέφειά μας αυτό τον καιρό βρίσκεται στο απόλυτο ζενίθ, και αυτό πλέον αποδίδει καρπούς...
Την πρώτη μέρα του ταξιδιού μου στο Bordeaux είχα κανονίσει να συναντήσω τη φίλη και συνάδελφό μου Suzanne Mustacich, ανταποκρίτρια του Αμερικάνικου περιοδικού Wine Spectator. Αν και το αρχικό πλάνο ήταν να φάμε (και να πιούμε) στο château της οικογένειάς της, στο Saint-Émilion, τελικά προτιμήσαμε να μείνουμε στο κέντρο της πόλης και να πάρουμε "σβάρνα" τα wine bars (στο μοντέλο καρτούλα-ποτήρι-μηχάνημα σερβιρίσματος-δοκιμή κρασιών από άγνωστα ψαγμένα châteaux, ως και Grand Cru Classé). Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε για φαγητό σε μία από τις πιο δημοφιλείς brasserie της πόλης, για να συναντήσουμε την υπόλοιπη παρέα, που ήταν επίσης δημοσιογραφική. Επρόκειτο για την Jane Anson, ανταποκρίτρια του Αγγλικού περιοδικού Decanter στο Bordeaux και τον σύζυγό της, καθώς και την Sophie Kevany, ρεπόρτερ του πρακτορείου Dow Jones. "Ετοιμάσου να σε βομβαρδίσουν με ερωτήσεις για την κατάσταση στην Ελλάδα", με προειδοποίησε η Suzanne, αν και δεν χρειαζόταν. Σε κάθε μου ταξίδι όλο αυτό το διάστημα, το πρώτο πράγμα που θα με ρωτήσουν παλιοί αλλά και καινούριοι φίλοι και γνωστοί, είναι ακριβώς αυτό: Πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα, πώς επιβιώνουμε, αν θα βγούμε από την Ευρώπη, τι μέλλει γενέσθαι, κλπ.
Μεταξύ φουα-γκρα, σπαραγγιών, ψητής πάπιας και steak tartare, λοιπόν, το προσεγγίσαμε το θέμα από κάθε πλευρά. Η παρέα έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το Ελληνικό κρασί στα χρόνια της κρίσης, κι εγώ τους ανέλυσα την μακροπρόθεσμα αισιόδοξη θεωρία μου για το μέλλον του Ελληνικού κρασιού. Όλοι είχαν δοκιμάσει Ελληνικά κρασιά πρόσφατα, και είχαν μόνο καλά λόγια να πουν γι αυτά, κι έτσι δεν εξεπλάγησαν όταν τους είπα πόσο καλά εξελίσσονται οι εξαγωγές μας στις μεγάλες αγορές του εξωτερικού. Η Jane Anson ήταν εκείνη που μου έκανε τις περισσότερες ερωτήσεις, γι αυτό και, όταν χωρίσαμε το βράδυ, συμφωνήσαμε ότι θα μέναμε σε επαφή, ειδικά αν παρουσιαζόταν κάποια ευκαιρία να γράψει ένα άρθρο στο Decanter για το Ελληνικό κρασί αυτή την περίοδο.
Η ευκαιρία ήρθε νωρίτερα απ' ότι περιμέναμε και οι δύο. Τέσσερις μέρες μετά, την ημέρα που θα έφευγα από το Bordeaux, ανακοινώθηκαν τα βραβεία του ετήσιου διαγωνισμού του Decanter, στα οποία τα Ελληνικά κρασιά πραγματικά διέπρεψαν. Η ομάδα του decanter.com, της ηλεκτρονικής έκδοσης του περιοδικού, υπό την αρχισυνταξία του Adam Lechmere, με τον οποίο είμαστε μαζί στον διαγωνισμό Concours Mondial de Bruxelles στην Πορτογαλία πριν από 2 εβδομάδες, είχε εντυπωσιαστεί από τα νέα για τις διακρίσεις των κρασιών μας και ήθελε να δώσει δημοσιότητα στο θέμα. Η αποστολή ανατέθηκε στη Jane, με την οποία ήμασταν στο τηλέφωνο σχεδόν όλο εκείνο το πρωί - εκείνη από το γραφείο της κι εγώ από το δωμάτιο του ξενοδοχείου, φτιάχνοντας ταυτόχρονα τη βαλίτσα μου. Ξαναμιλήσαμε για το Ελληνικό κρασί και τις εξαγωγικές του προοπτικές, την ενημέρωσα για το Στρατηγικό Σχέδιο προώθησής του στο εξωτερικό και την έφερα σε επαφή με τον Βαγγέλη Γεροβασιλείου, που μόλις είχε ενημερωθεί για τις διακρίσεις των κρασιών του στον διαγωνισμό του Decanter, αλλά και με τον Σωτήρη Ιωάννου της ΕΔΟΑΟ, καθ' ύλην αρμόδιο για τα θέματα της εξωστρέφειας του κλάδου. Η Jane είχε ήδη μιλήσει με τον Γιάννη Παρασκευόπουλο του Κτήματος Γαία, που είχε σαρώσει τα βραβεία στον ίδιο διαγωνισμό. Τον Ματθαίο Αργυρό, του φερώνυμου κτήματος στη Σαντορίνη που επίσης βραβεύτηκε, προσπαθήσαμε να τον βρούμε, δυστυχώς όμως αυτό δεν κατέστη δυνατό.
Όπως εξήγησα ο ίδιος στη Jane, πιστεύω ότι η κρίση έχει και τις θετικές της πλευρές όσον αφορά στο κρασί, καθώς έδωσε στον κλάδο την έξτρα ώθηση που χρειαζόταν για να αρχίσει να κινείται ενεργά εκτός συνόρων. Για μένα όμως ισχύει και κάτι ακόμα, το οποίο είναι εξίσου, αν όχι πιο σημαντικό: πιστεύω ακράδαντα ότι όταν περάσει η κρίση (γιατί θα περάσει, δεν γίνεται να υπάρχει επ' αόριστον), οι Έλληνες θα έχουμε πολύ πιο ανεπτυγμένη οινική κουλτούρα. Κι αν αυτό σας ακούγεται αφελές ή ρομαντικό, σκεφτείτε απλά πόσα wine bars έχουν κάνει την εμφάνισή τους στην Αθήνα αλλά και τις άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας τον τελευταίο καιρό (και το φαινόμενο συνεχίζεται με αυξανόμενους ρυθμούς), πόσες περισσότερες επιλογές σε ποτήρι προσφέρουν σήμερα τα εστιατόρια και τα μπαρ στα οποία πηγαίνετε, πόσα εστιατόρια επιτρέπουν πλέον στον πελάτη να φέρνει το κρασί του από το σπίτι (ΒΥΟΒ), πόσο πιο συχνά προτιμάμε να μαζευτούμε σε κάποιο σπίτι για να απολαύσουμε ένα καλό μπουκάλι κρασί από το να βγούμε έξω, αλλά και πόσο πιο δημοφιλές γίνεται συνεχώς το κρασί στη νυχτερινή διασκέδαση, σε σύγκριση με το σκληρό αλκοόλ. Για να μη μιλήσω και για φαινόμενα που τώρα αρχίζουν και γίνονται mainstream στην Ελληνική οινική πραγματικότητα, όπως η επίσκεψη σε ένα οινοποιείο για να αγοράσουμε κρασί απευθείας από τον παραγωγό σε καλύτερη τιμή, η αγορά κρασιού από το internet, μέχρι και οι δημοπρασίες κρασιών. Μπορεί όλα αυτά να αποτελούν συνηθισμένες έννοιες σε οινικά ώριμες αγορές που εμφανίστηκαν σε αυτές σταδιακά και λόγω επιλογής και οινικού πολιτισμού, ενώ σε εμάς να ήρθαν (σχεδόν) μαζεμένα, κυρίως για οικονομικούς λόγους. Για μένα όμως μετράει το αποτέλεσμα, και η παρακαταθήκη που θα αφήσουμε (ελπίζω) στην επόμενη γενιά οινόφιλων τελικά.
Ίσως είναι δύσκολο να χαμογελάσουμε με όλα αυτά, μέσα στη μαυρίλα και την αβεβαιότητα των ημερών μας. Πρέπει όμως να είμαστε αισιόδοξοι, και να περνάμε θετικά μηνύματα για το παρόν και το μέλλον του Ελληνικού κρασιού, τόσο στην εγχώρια αγορά, όσο και στο εξωτερικό. Με ντοκουμέντα, πλέον, τα κρασιά μας αναγνωρίζονται και προτιμώνται σε όλα τα μήκη και πλάτη του παγκόσμιου οινικού άτλαντα - και το αξίζουν.
Όποιος θέλει να διαβάσει το άρθρο της Jane Anson στο Decanter με τίτλο "Greek exports rise despite crisis" (Οι Ελληνικές εξαγωγές αυξάνονται σε πείσμα της κρίσης), θα το βρει κάνοντας κλικ εδώ.
Για τις πρόσφατες διακρίσεις των κρασιών μας στο εξωτερικό μπορείτε επίσης να διαβάσετε το άρθρο της Ιωάννας Φωτιάδη "Το ελληνικό κρασί σαρώνει σε διεθνείς διαγωνισμούς" στην Καθημερινή του Σαββάτου που μας πέρασε, κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link.
