Το Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη στην Αδριανή της Δράμας είναι από μόνο του ένα κεφάλαιο στην νεότερη ιστορία του Ελληνικού κρασιού. Ιδρύθηκε το 1992, έχει έκταση 15.000 τετραγωνικά και η ετήσια παραγωγή του ανέρχεται στο 1 εκατομμύριο φιάλες. Και παρά τα μεγάλα αυτά μεγέθη, παράγει με εντυπωσιακά σταθερή ποιότητα δύο από τις πιο δημοφιλείς οικογένειες κρασιών, τις ετικέτες Αμέθυστος και Château Julia.
Η περιήγηση στο Κτήμα είναι πολύ ευχάριστη και έχει ενδιαφέρουσα και όμορφη ροή. Ξεκινάει από τη μονάδα απόσταξης των αποσταγμάτων Ηδωνικό και Μέθεξις, καθώς και το χώρο παραγωγής και παλαίωσης των εξαιρετικών βοτανικών (η Ελληνική απάντηση στο προστατευόμενο "balsamico" των Ιταλών) ξυδιών του Κτήματος. Η ξενάγηση συνεχίζεται στον χώρο της οινοποίησης, όπου ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από το μέγεθος, αλλά και από την υψηλή τεχνολογία που χρησιμοποιείται σε κάθε στάδιο και ελέγχει την ποιότητα του κρασιού ως την τελευταία λεπτομέρεια.
Εκεί όμως που η ατμόσφαιρα αλλάζει πραγματικά είναι στην υπόγεια κάβα όπου τα κρασιά παλαιώνουν τόσο στα βαρέλια, όσο και στις φιάλες. Ήπιος φωτισμός, ελεγχόμενη θερμοκρασία και υγρασία, ατέλειωτες συστάδες Γαλλικών δρύινων βαρελιών και κελιά παλαίωσης των συλλεκτικών magnum συνθέτουν μία πολύ ιδιαίτερη εικόνα. Η αλήθεια είναι ότι αντίστοιχους χώρους, διαρύθμιση και αισθητική συναντάμε και στο "Αττικό" κτήμα του Κώστα Λαζαρίδη, την Οινότρια Γη. Κι έτσι καταλαβαίνουμε ότι έχει συγκεκριμένη άποψη όχι μόνο για την ποιότητα του κρασιού που περιέχεται στις φιάλες που φέρουν το όνομά του, αλλά και για όλη την εικόνα που το περιβάλει και πρέπει να συνάδει απόλυτα με το όραμα και τη φιλοσοφία του.
Κάτι που βρίσκεται παντού, στο συγκεκριμένο κτήμα, είναι η τέχνη. Πίνακες, γλυπτά, μαρμάρινα αντίγραφα αρχαίων ευρημάτων και καλαίσθητες, μοντέρνες κατασκευές, "ντύνουν" το οινικό στοιχείο με μία απαράμιλλη κουλτούρα, που τόσο του ταιριάζει. Ειλικρινά, οινοποιεία σαν το Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη (και κάποια ακόμα στην Ελλάδα) όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν, αλλά σας διαβεβαιώ είναι πολύ πιο μπροστά από επώνυμα οινοποιεία σε οινικές υπερδυνάμεις όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία.
|ig:all|
Στα κρασιά τώρα. Δοκιμάσαμε όλη την τρέχουσα σειρά της ετικέτας Αμέθυστος, δηλαδή το Λευκό 09, το πολύ ποιοτικό Sauvignon Blanc Βαρέλι 09 (και αρκετοί ξέρετε ότι δεν εκθειάζω εύκολα ένα βαρελάτο λευκό από Sauvignon Blanc), το Μπορντωλέζικο (καθότι από Cabernet Sauvignon και Merlot) Ροζέ 09, και τον Ερυθρό 05, το πρώτο κρασί στο οποίο συμμετείχε ο διάσημος σύμβουλος-οινολόγος του Κτήματος, που δεν είναι άλλος από τον μεγάλο Michel Rolland. Δοκιμάσαμε επίσης την πολύ ιδιαίτερη (αν και δεν μπορώ να σας αποκαλύψω το γιατί) ετικέτα Cava Αμέθυστος 04. Αμέσως μετά δοκιμάσαμε και μία ετικέτα που διατίθεται μόνο από το οινοποιείο στη Δράμα, το αρωματικό και ιδιαίτερα κομψό Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη Μοσχάτο-Μαλαγουζιά 09, το οποίο είναι πραγματικά κρίμα που δεν μπορεί κανείς να βρει στο ευρύτερο εμπόριο, λόγω πολύ περιορισμένης παραγωγής. Για το τέλος αφήσαμε το Château Julia Refosco-Αγιωργίτικο 2005, ένα από τα πιο εντυπωσιακά ερυθρά κρασιά της αγοράς, που προορίζεται για σαρκοφάγους (σαν κι εμένα) που αγαπούν τις τανίνες που μπορεί κανείς να μασήσει, μαζί με το κρέας του!
Κακώς είπα "τέλος", βέβαια, γιατί η δοκιμή δεν τελείωσε εκεί. Στο σημείο αυτό μας περίμεναν δύο μοναδικά highlights, βγαλμένα κατευθείαν από τα έγκατα του οινικού αρχείο του Κτήματος. Ήταν δύο κρασιά 13ετούς παλαίωσης που άνοιξαν για χάρη μας: το πρώτο ήταν το Château Julia Chardonnay 1997, του οποίου η εξέλιξη και η ωριμότητα ήταν αξιοθαύμαστες, και σε καμία περίπτωση δεν το άφηναν να "δείξει την ηλικία του". Ήταν όμορφα μελάτο, διατηρούσε την οξύτητά του, ενώ η παραμονή του στο βαρέλι του έδινε μία μοναδικά πικάντικη νότα, που το έκανε απίστευτα απολαυστικό. Το δεύτερο ήταν ο Αμέθυστος Ερυθρός 1997, του οποίου η μύτη ήταν πεντακάθαρη με πολύ καλή ένταση, ενώ διατηρούσε εξαιρετική ισορροπία οξύτητας και τανινών, που μαρτυρούσαν σημαντικές δυνατότητες περαιτέρω παλαίωσης.
Πίνω, όπως όλοι μας, τα κρασιά του Κτήματος Κώστα Λαζαρίδη επί πολλά χρόνια - η επίσκεψη αυτή όμως μου έδωσε μία ακόμα πιο ολοκληρωμένη εικόνα της προσέγγισης του Κτήματος και των ανθρώπων του. Και δεν σας κρύβω ότι περισσότερο από τους όμορφους χώρους και τα έργα τέχνης με εντυπωσίασε το αρχείο που το Κτήμα διατηρεί, για να ελέγχει σε τακτά (και έκτακτα, όπως στην περίπτωσή μας) χρονικά διαστήματα την εξέλιξη των κρασιών του. Γι αυτό μη διστάσετε να κανονίσετε μία επίσκεψη στην Αδριανή και στο Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη το συντόμότερο. Ποιος ξέρει με τι θησαυρούς θα σας ανταμείψει...
Η περιήγηση στο Κτήμα είναι πολύ ευχάριστη και έχει ενδιαφέρουσα και όμορφη ροή. Ξεκινάει από τη μονάδα απόσταξης των αποσταγμάτων Ηδωνικό και Μέθεξις, καθώς και το χώρο παραγωγής και παλαίωσης των εξαιρετικών βοτανικών (η Ελληνική απάντηση στο προστατευόμενο "balsamico" των Ιταλών) ξυδιών του Κτήματος. Η ξενάγηση συνεχίζεται στον χώρο της οινοποίησης, όπου ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από το μέγεθος, αλλά και από την υψηλή τεχνολογία που χρησιμοποιείται σε κάθε στάδιο και ελέγχει την ποιότητα του κρασιού ως την τελευταία λεπτομέρεια.
Εκεί όμως που η ατμόσφαιρα αλλάζει πραγματικά είναι στην υπόγεια κάβα όπου τα κρασιά παλαιώνουν τόσο στα βαρέλια, όσο και στις φιάλες. Ήπιος φωτισμός, ελεγχόμενη θερμοκρασία και υγρασία, ατέλειωτες συστάδες Γαλλικών δρύινων βαρελιών και κελιά παλαίωσης των συλλεκτικών magnum συνθέτουν μία πολύ ιδιαίτερη εικόνα. Η αλήθεια είναι ότι αντίστοιχους χώρους, διαρύθμιση και αισθητική συναντάμε και στο "Αττικό" κτήμα του Κώστα Λαζαρίδη, την Οινότρια Γη. Κι έτσι καταλαβαίνουμε ότι έχει συγκεκριμένη άποψη όχι μόνο για την ποιότητα του κρασιού που περιέχεται στις φιάλες που φέρουν το όνομά του, αλλά και για όλη την εικόνα που το περιβάλει και πρέπει να συνάδει απόλυτα με το όραμα και τη φιλοσοφία του.
Κάτι που βρίσκεται παντού, στο συγκεκριμένο κτήμα, είναι η τέχνη. Πίνακες, γλυπτά, μαρμάρινα αντίγραφα αρχαίων ευρημάτων και καλαίσθητες, μοντέρνες κατασκευές, "ντύνουν" το οινικό στοιχείο με μία απαράμιλλη κουλτούρα, που τόσο του ταιριάζει. Ειλικρινά, οινοποιεία σαν το Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη (και κάποια ακόμα στην Ελλάδα) όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν, αλλά σας διαβεβαιώ είναι πολύ πιο μπροστά από επώνυμα οινοποιεία σε οινικές υπερδυνάμεις όπως η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία.
|ig:all|
Στα κρασιά τώρα. Δοκιμάσαμε όλη την τρέχουσα σειρά της ετικέτας Αμέθυστος, δηλαδή το Λευκό 09, το πολύ ποιοτικό Sauvignon Blanc Βαρέλι 09 (και αρκετοί ξέρετε ότι δεν εκθειάζω εύκολα ένα βαρελάτο λευκό από Sauvignon Blanc), το Μπορντωλέζικο (καθότι από Cabernet Sauvignon και Merlot) Ροζέ 09, και τον Ερυθρό 05, το πρώτο κρασί στο οποίο συμμετείχε ο διάσημος σύμβουλος-οινολόγος του Κτήματος, που δεν είναι άλλος από τον μεγάλο Michel Rolland. Δοκιμάσαμε επίσης την πολύ ιδιαίτερη (αν και δεν μπορώ να σας αποκαλύψω το γιατί) ετικέτα Cava Αμέθυστος 04. Αμέσως μετά δοκιμάσαμε και μία ετικέτα που διατίθεται μόνο από το οινοποιείο στη Δράμα, το αρωματικό και ιδιαίτερα κομψό Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη Μοσχάτο-Μαλαγουζιά 09, το οποίο είναι πραγματικά κρίμα που δεν μπορεί κανείς να βρει στο ευρύτερο εμπόριο, λόγω πολύ περιορισμένης παραγωγής. Για το τέλος αφήσαμε το Château Julia Refosco-Αγιωργίτικο 2005, ένα από τα πιο εντυπωσιακά ερυθρά κρασιά της αγοράς, που προορίζεται για σαρκοφάγους (σαν κι εμένα) που αγαπούν τις τανίνες που μπορεί κανείς να μασήσει, μαζί με το κρέας του!
Κακώς είπα "τέλος", βέβαια, γιατί η δοκιμή δεν τελείωσε εκεί. Στο σημείο αυτό μας περίμεναν δύο μοναδικά highlights, βγαλμένα κατευθείαν από τα έγκατα του οινικού αρχείο του Κτήματος. Ήταν δύο κρασιά 13ετούς παλαίωσης που άνοιξαν για χάρη μας: το πρώτο ήταν το Château Julia Chardonnay 1997, του οποίου η εξέλιξη και η ωριμότητα ήταν αξιοθαύμαστες, και σε καμία περίπτωση δεν το άφηναν να "δείξει την ηλικία του". Ήταν όμορφα μελάτο, διατηρούσε την οξύτητά του, ενώ η παραμονή του στο βαρέλι του έδινε μία μοναδικά πικάντικη νότα, που το έκανε απίστευτα απολαυστικό. Το δεύτερο ήταν ο Αμέθυστος Ερυθρός 1997, του οποίου η μύτη ήταν πεντακάθαρη με πολύ καλή ένταση, ενώ διατηρούσε εξαιρετική ισορροπία οξύτητας και τανινών, που μαρτυρούσαν σημαντικές δυνατότητες περαιτέρω παλαίωσης.
Πίνω, όπως όλοι μας, τα κρασιά του Κτήματος Κώστα Λαζαρίδη επί πολλά χρόνια - η επίσκεψη αυτή όμως μου έδωσε μία ακόμα πιο ολοκληρωμένη εικόνα της προσέγγισης του Κτήματος και των ανθρώπων του. Και δεν σας κρύβω ότι περισσότερο από τους όμορφους χώρους και τα έργα τέχνης με εντυπωσίασε το αρχείο που το Κτήμα διατηρεί, για να ελέγχει σε τακτά (και έκτακτα, όπως στην περίπτωσή μας) χρονικά διαστήματα την εξέλιξη των κρασιών του. Γι αυτό μη διστάσετε να κανονίσετε μία επίσκεψη στην Αδριανή και στο Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη το συντόμότερο. Ποιος ξέρει με τι θησαυρούς θα σας ανταμείψει...
