Gin & Tonic: το ποτό μου για το καλοκαίρι...

Θυμάμαι που ήμουν παιδάκι και το απολάμβαναν οι γονείς μου. Στην Ισπανία τείνει να γίνει το εθνικό τους ποτό. Η ιστορία του πάει πίσω στις αρχές του 19ου αιώνα, στην αποικιακή Ινδία. Και, τόσα χρόνια μετά, το διαχρονικό Gin & Tonic έγινε το ποτό μου του φετινού καλοκαιριού!...

Το gin, λοιπόν, επινοήθηκε στην Ολλανδία κυρίως για τις θεραπευτικές ιδιότητες του βασικού του συστατικού, του μυρωδικού άρκευθος (Αγγλιστί "juniper"). Αντίστοιχα, το tonic δημιουργήθηκε για να είναι πιο εύληπτο το κύριο του συστατικό, το κινίνο (βασικό για την καταπολέμηση της ελονοσίας) στις χώρες, κυρίως, της Ασίας. Σήμερα, βέβαια, και τα δύο έχουν εξελιχθεί φοβερά. Το μεν London Dry Gin (η βασική κατηγορία στην αγορά) περιέχει εκχύλισμα από ένα περίτεχνο μπουκέτο από βότανα, μυρωδικά και αιθέρια έλαια επιπλέον του άρκευθου, όπως ο βασιλικός, η λεβάντα, η γλυκόριζα, το φασκόμηλο και πάει λέγοντας. Όσο για το tonic, αυτό περιέχει ελάχιστο πλέον κινίνο, ενώ έχει εμπλουτιστεί με φυσικά γλυκαντικά όπως η ακατέργαστη ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο, αλλά και με αρώματα από πικάντικα μπαχαρικά.

Να πούμε, βέβαια, ότι αυτό που εμείς ξέρουμε και απολαμβάνουμε ως "gin & tonic", το χρωστάμε στους Βρετανούς στρατιώτες στην Ινδία, στις αρχές του 19ου αιώνα, οι οποίοι ήθελαν μεν να παίρνουν το "φαρμακάκι" τους για την ελονοσία, όχι όμως χωρίς να έρχονται σε κέφι κιόλας...

Κι ερχόμαστε στο σήμερα. Δεν ξέρω ποια ήταν η συγκυρία που με έκανε να "κολλήσω" με το gin & tonic φέτος, με το που άνοιξε ο καιρός. Μάλλον θα "ευθύνεται" η γευσιγνωσία των 25 διαφορετικών ετικετών gin (ναι, υπάρχουν τόσες και ακόμα περισσότερες στην αγορά) για λογαριασμό του περιοδικού %vol drinks, στην οποία συμμετείχα. Εκεί ομολογώ ότι "μου άνοιξαν τα μάτια" γύρω από τις διαφορές σε αρώματα και γεύσεις ανάμεσα στις ετικέτες, ενώ καταστάλαξα σε αυτές που ξεχωρίζω και προτιμώ.

Έτσι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα περισσότερα τζιν της αγοράς - από τα πιο μαζικά μέχρι τα πιο premium - δεν μπορούν να δώσουν μια χαρά αποτελέσματα σε απλά long drinks ή και σύνθετα cocktails, στην προσωπική μου κάβα ξεχωρίζουν τα εξής: το διαχρονικά αγαπημένο (και τρελλούτσικο) Hendrick's, το σπάνιο (Γερμανικής προέλευσης και χρονολογημένο) Black Gin και η "Rolls Royce" των premium gin, το μοναδικής πολυπλοκότητας Berkeley Square (επόμενη προσθήκη το - εξωτικό αν και Γερμανικό - Monkey 47). 

Όσο για tonic, με χαρά θα χρησιμοποιήσω κάποιο από αυτά που βρίσκουμε στο σούπερ μάρκετ ή ακόμα και στο περίπτερο (Tuborg, Schweppes ή - καλύτερα - Britvic), ωστόσο θα προτιμήσω, αν βρω, μία από τις πιο σπάνιες premium μάρκες, όπως τα Fentimans ή τα Fever Tree. Α, και εννοείται ότι υπάρχει η κλασική συνταγή για gin & tonic, ο καθένας όμως συχνά διαμορφώνει την προσωπική του παραλλαγή. Η δική μου είναι:

1. Γεμίζουμε ένα ψηλό ποτήρι τύπου "σωλήνας" με παγάκια
2. Προσθέτουμε μερικές σταγόνες Orange Bitters και μία φέτα φρεσκοκομένο λεμόνι
3. Γεμίζουμε με 3 μέρη gin και 4 μέρη tonic (αν έχω όρεξη να κάνω το ποτό μου ακόμα πιο έντονα "ξινόπικρο", θα χρησιμοποιήσω μισό-μισό tonic και bitter lemon)
4. Ανακατεύουμε και απολαμβάνουμε

Στην υγειά σας!...

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v