Στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη έλαβε χώρα το European Wine Bloggers' Conference 2012, το ετήσιο συνέδριο των Ευρωπαίων Wine Bloggers. Φιλοξενήθηκε στη Σμύρνη, καθώς ο Οργανισμός Wines of Turkey είχε την ισχυρότερη υποψηφιότητα κατά τη διαδικασία της διεκδίκησης του πολύ σημαντικού αυτού event. Το μεγάλο αυτό ραντεβού μιας από τις πιο ενεργές κοινότητες στην οινική επικοινωνία ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία και με ρεκόρ συμμετοχών, τόσο στις εργασίες του συνεδρίου, όσο και στα καθιερωμένα ταξίδια στις οινοπαραγωγικές ζώνες της διοργανώτριας χώρας, που ακολούθησαν.
Από πολύ νωρίς συνειδητοποίησα με τρόμο ότι, λόγο μιας από καιρό προγραμματισμένης και πολύ σοβαρής (εξω-οινικής) επαγγελματικής υποχρέωσης εκτός Ελλάδος, αυτή τη χρονιά δεν θα μπορούσα να δώσω το παρών. Και η στενοχώρια μου ήταν διπλή - και όχι μόνο για τη θα έχανα την ευκαιρία να συμμετάσχω στα ενδιαφέροντα δρώμενα και να δω τους φίλους και συναδέλφους μου από όλο τον κόσμο. Το χειρότερο ήταν ότι δεν θα υπήρχε καμία εκπροσώπηση της Ελλάδας σε ένα τόσο σημαντικό event που γινόταν "στη γειτονιά της", ούτε σε επίπεδο συμμετεχόντων, αλλά ούτε και σε επίπεδο χωρών και κρασιών που θα λάμβαναν μέρος στα διάφορα tastings.
Ευτυχώς όμως η Ελλάδα δεν ήταν τελείως ανύπαρκτη στο EWBC2012. Μπορεί να μην καταφέραμε να συνεννοηθούμε (ή να βρούμε το budget) να στείλουμε κρασιά, ωστόσο είχαμε μία σύνεδρο, η οποία μάλιστα μας εκπροσώπησε κάτι παραπάνω από επάξια! Η Λίλυ Δημητρίου, Διευθύντρια Επικοινωνίας της εταιρείας TSANTALI, δήλωσε συμμετοχή, πήγε, και πέρασε καταπληκτικά! Οπότε, ποιος καλύτερος για να αφηγηθεί σε όλους μας τις εντυπώσεις της; Την ευχαριστώ πολύ γι αυτό το guest post και σας προσκαλώ να απολαύσουμε τη διήγησή της παρακάτω:
Οι φωτογραφίες είναι δανεισμένες από διάφορους συμμετέχοντες, όπως οι Mariëlla Beukers, Brett Jones, Ryan Opaz, Luciana Braz. Τους ευχαριστώ!
EWBC 2012: Ελληνίδα μόνη, ψάχνει. Και τελικά βρίσκει…
Ήταν το πιο αυθόρμητο και ειλικρινές «ναι» που είχα πει στη ζωή μου: η απάντησή μου όταν με ρώτησαν από τα κεντρικά της TSANTALI στη Θεσσαλονίκη αν θέλω να πάω στη Σμύρνη, στο European Wine Bloggers Conference.
Όσο πλησίαζαν οι μέρες για το ταξίδι, η αγωνία μου μεγάλωνε: ξέρω πολύ καλά ότι δεν είμαι wine geek, για την ακρίβεια πιθανόν να έχω τις απολύτως βασικές γνώσεις για το κρασί. Τι θα έκανα σε ένα συνέδριο γεμάτο με wine bloggers; Το σωσίβιό μου, η επικοινωνία, θα ήταν αρκετό; Γέμισα τη βαλίτσα μου με αισιοδοξία, λίγο άγχος και πολύ ελληνικό κρασί και απλά πήγα.
|ig:1-5|
Το πρώτο βράδυ βρέθηκα σε ένα BYOB (Bring Your Own Bottle) welcome party. Με φρίκη ανακάλυψα ότι η μόνη εκπρόσωπος από την Ελλάδα είμαι εγώ (αν και μισή Γαλλίδα – ειρωνεία) σε όλο το συνέδριο! Φυσικά οι άλλοι το ήξεραν πριν από μένα και έτσι έγινα η μασκότ. Το αρχικό μου μούδιασμα δεν κράτησε πολύ, καθώς ανακάλυπτα μια υπέροχη «παρέα» ανθρώπων από όλο τον κόσμο (το European μάλλον ήταν απλά ένας τίτλος) που είχαν ένα κοινό: την ακομπλεξάριστη αγάπη για το κρασί. Ήταν εκεί όλοι: από τα μεγάλα ονόματα και τους Masters of Wine (Joel Buttler, Tim Atkin, Julia Sevenich κλπ), ανθρώπους που απλά διάβαζα και θαύμαζα (Andrew Jefford, Christian “Documentaly” Payne, Brett Jones), έως οινοποιούς (Randal Graham, Virgilie Jolie) και εκπροσώπους των μεγαλύτερων εμπορικών δικτύων του κόσμου. Και φυσικά πολλοί, πολλοί wine lovers και bloggers. Όλοι απλοί, ενθουσιώδεις, απίστευτα προσιτοί. Καμία «δηθενιά», κανένας σνομπισμός. Να μιλούν για το κρασί απλά και μαζί να παραδέχονται ότι ο παραδοσιακός οινοδημοσιογράφος με τα ακαταλαβίστικα για τον πολύ κόσμο σχόλια έχει… πεθάνει.
Τελικά το concept του Συνεδρίου, «Πηγές», δεν ήταν μόνο επειδή αφορούσε σε ένα αφιέρωμα στο Αρχαίο Terroir (που η Τουρκία τόσο στρατηγικά – και με πρωτεργάτη έναν χαρισματικό επικεφαλής του Wines Of Turkey, τον Taner Ogutoglou - κατάφερε να φέρει "στο σπίτι της"), αλλά κυρίως επειδή κάθε ένας από εμάς ήταν μια πηγή οινικής εμπειρίας, μικρότερης ή μεγαλύτερης. Ένα ζωντανός αφηγητής των δικών του ιστοριών για το κρασί, πηγή έμπνευσης για τους υπόλοιπους.
Στο τριήμερο συνέδριο, πολλές παρουσιάσεις, workshops, συζητήσεις… Και φυσικά πολύ πολύ κρασί από την Τουρκία και τις υπόλοιπες χώρες του Αρχαίου Κόσμου (είπαμε η Ελλάδα δεν ήταν παρούσα…), αλλά και μια μοναδική ευκαιρία ανάδειξης της ιστορίας, της αμπελοοινικής παράδοσης και της γαστρονομίας της περιοχής. Όλοι με ρωτούσαν «Γιατί η Ελλάδα ΔΕΝ είναι εδώ;» και ειλικρινά δεν είχα απάντηση.
Τελικά το concept του Συνεδρίου, «Πηγές», δεν ήταν μόνο επειδή αφορούσε σε ένα αφιέρωμα στο Αρχαίο Terroir (που η Τουρκία τόσο στρατηγικά – και με πρωτεργάτη έναν χαρισματικό επικεφαλής του Wines Of Turkey, τον Taner Ogutoglou - κατάφερε να φέρει "στο σπίτι της"), αλλά κυρίως επειδή κάθε ένας από εμάς ήταν μια πηγή οινικής εμπειρίας, μικρότερης ή μεγαλύτερης. Ένα ζωντανός αφηγητής των δικών του ιστοριών για το κρασί, πηγή έμπνευσης για τους υπόλοιπους.
Στο τριήμερο συνέδριο, πολλές παρουσιάσεις, workshops, συζητήσεις… Και φυσικά πολύ πολύ κρασί από την Τουρκία και τις υπόλοιπες χώρες του Αρχαίου Κόσμου (είπαμε η Ελλάδα δεν ήταν παρούσα…), αλλά και μια μοναδική ευκαιρία ανάδειξης της ιστορίας, της αμπελοοινικής παράδοσης και της γαστρονομίας της περιοχής. Όλοι με ρωτούσαν «Γιατί η Ελλάδα ΔΕΝ είναι εδώ;» και ειλικρινά δεν είχα απάντηση.
|ig:6-10|
Ένα μήνα μετά το EWBC, ακόμη δεν έχω απάντηση. Αλλά ξέρω ότι χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία για το ελληνικό κρασί. Από τα πιο μετρήσιμα αποτελέσματα, μπορώ να επισημάνω τα πάνω από 500 δημοσιεύματα για το τουρκικό κρασί σε παραδοσιακά ΜΜΕ (πχ Harpers) και blogs και τις εκατοντάδες άλλες αναφορές, φωτογραφίες, video. Επίσης τη μεγάλη εμπορική συμφωνία της Wines of Turkey με τον "κολοσσό" Direct Wines/Laithwaites. Από τα πιο ουσιαστικά αποτελέσματα, μπορώ να πω το εξής ένα: την απίστευτη αίσθηση του ΑΝΗΚΕΙΝ σε μια ξεχωριστή κοινότητα που πραγματικά αγαπά και ξέρει να μοιράζεται την αγάπη της για το κρασί. Και ήμουν τόσο χαρούμενη που την έζησα.
Τώρα... ετοιμάζω τη βαλίτσα μου για την επόμενη συνάντηση των #WineLovers, στις Βρυξέλλες.
ΥΓ: Ένα ειλικρινές ευχαριστώ στον Θόδωρο Λέλεκα που μας έδωσε την πρώτη ευκαιρία να γνωρίσουμε αυτή τη μοναδική κοινότητα, οργανώνοντας το #tsantalitrip. Από εκεί και πέρα, χαίρομαι που και εμείς είχαμε ανοικτές τις «κεραίες» μας για να κάνουμε το βήμα παραπάνω.
Τώρα... ετοιμάζω τη βαλίτσα μου για την επόμενη συνάντηση των #WineLovers, στις Βρυξέλλες.
ΥΓ: Ένα ειλικρινές ευχαριστώ στον Θόδωρο Λέλεκα που μας έδωσε την πρώτη ευκαιρία να γνωρίσουμε αυτή τη μοναδική κοινότητα, οργανώνοντας το #tsantalitrip. Από εκεί και πέρα, χαίρομαι που και εμείς είχαμε ανοικτές τις «κεραίες» μας για να κάνουμε το βήμα παραπάνω.
