Η δεύτερη μέρα του ταξιδιού ξεκίνησε με πρώτο προορισμό την Καστοριά. Οδηγώντας "κόστα-κόστα" στη λίμνη, λίγο πριν φτάσουμε στην πόλη, σταματήσαμε στο χωριό Δισπηλιό. Εκεί έχουν βρεθεί πολύ σημαντικά ευρήματα ενός προϊστορικού λιμναίου οικισμού, όπως όπλα, καθημερινά αντικείμενα, καθώς και μία στήλη στην οποία είναι χαραγμένο κάτι που ενδέχεται να είναι η πρώτη γραφή στην ιστορία του κόσμου! Σύμφωνα με τα ευρήματα των αρχαιολόγων, οι κάτοικοι του συγκεκριμένου οικισμού είχαν φτιάξει τα σπίτια τους σε πασσάλους μέσα στη λίμνη για να προστατεύονται από ζώα και άλλους εισβολείς. Μία ιδέα του πώς ήταν οι κατοικίες αυτές μπορεί να πάρει κανείς στον χώρο αναπαράστασης του οικισμού που βρίσκεται λίγο πιο πέρα, και είναι προσβάσιμος στους επισκέπτες, με υπηρεσία ξενάγησης.
Δεύτερος σταθμός χωρίς (ακόμα) να σταματήσουμε στην πόλη της Καστοριάς ήταν το Σπήλαιο του Δράκου. Πρόκειται για ένα σπήλαιο ηλικίας περίπου 6 εκατομμυρίων ετών, γεμάτο εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες, καθώς και υπόγειες λίμνες. Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε κατά λάθος την δεκαετία του 50 όταν κάποια παιδάκια της περιοχής που έπαιζαν στο συγκεκριμένο σημείο είδαν ένα άνοιγμα στο βράχο και αποφάσισαν να το εξερευνήσουν. Εδώ και δύο χρόνια το σπήλαιο είναι επισκέψιμο και απόλυτα οργανωμένο. Με ειδικό φωτισμό, ατμοσφαιρική μουσική και ξενάγηση από ανθρώπους που το γνωρίζουν "πιθαμή προς πιθαμή", η επίσκεψη στο σπήλαιο επιβάλλεται για τον τουρίστα που θα βρεθεί στην Καστοριά.
Η ίδια η πόλη, τώρα, έχει μία όμορφη ζωντάνια, και κάμποσα πραγματικά ενδιαφέροντα σημεία. Η Καστοριά μεσουράνησε στο (σχετικά) πρόσφατο παρελθόν ως "μητρόπολη" του κλάδου της γούνας, ο οποίος όμως σήμερα παραπαίει (απ' ότι καταλαβαίνω, οι ντόπιοι κατηγορούν τους Κινέζους για αυτό). Για το λόγο αυτό η πόλη προσπαθεί να ξαναβρεί τον εαυτό της και να αξιοποιήσει τουριστικά τις χάρες της. Αυτές περιλαμβάνουν τα γραφικά σοκάκια της παλιάς πόλης, την απίστευτη θέα στη λίμνη από τις υπερυψωμένες γειτονιές, καθώς και τις ασυνήθιστα πολλές Βυζαντινές εκκλησίες. Για εμάς η επίσκεψη στην Καστοριά ολοκληρώθηκε με μία στάση για τσίπουρο, ούζο και μεζέ πάνω στην όχθη της λίμνης. Το μεσημέρι ήταν υπέροχα ηλιόλουστο και η όλη περίσταση άκρως απολαυστική.
|ig:1-7|
Μετά την Καστοριά, πήραμε πορεία προς τις Πρέσπες. Εκεί ήταν σαν να μπήκαμε ξαφνικά σε σκηνικό από ταινία του συγχωρεμένου του Αγγελόπουλου. Η χέρσα φύση και το υγρό στοιχείο συνέθεταν ένα τοπίο απόλυτης ηρεμίας, ενώ τα χιονισμένα βουνά γύρω μας καθρεφτίζονταν όμορφα στα νερά των λιμνών. Χαρακτηριστικό στοιχείο των Πρεσπών είναι το νησάκι του Αγίου Αχιλλείου, στη Μικρή Πρέσπα, το οποίο φιλοξενεί τον ομώνυμο οικισμό, δηλαδή μία ομάδα από 11 σπίτια (ο τοπικός θρύλος λέει ότι δεν πρέπει ποτέ να είναι παραπάνω από 11). Το νησάκι εδώ και λίγα χρόνια είναι προσβάσιμο από τη στεριά μέσω μίας πρότυπης πλωτής πεζογέφυρας. Όπως είναι αναμενόμενο (και έκδηλο ολόγυρα), οι Πρέσπες είναι ένας πολύ σημαντικός βιότοπος για πολλά και σπάνια είδη πουλιών, που έχουν βρει καταφύγιο εκεί. Φεύγοντας από τις Πρέσπες, σταματήσαμε στο χωριό Άγιος Γερμανός, λίγα μόλις χιλιόμετρα πιο πέρα, για φαγητό στην Ταβέρνα Το Τζάκι. Για όποιον βρεθεί στην ευρύτερη περιοχή συνιστώ Το Τζάκι ανεπιφύλακτα για τις νόστιμες τοπικές γεύσεις που προσφέρει (δοκιμάσαμε τσουκνιδόπιττα με φέτα, φασολάδα με λουκάνικο, πιπεριές Φλωρίνης και πολλά ντόπια τουρσιά) και για το όμορφο περιβάλλον του. Η οικογένεια που το έχει, απ' όσο γνωρίζω, διατηρεί και έναν ξενώνα στο χωριό, ο οποίος έχω μάθει ότι είναι εξαιρετικά καλαίσθητος. Πριν αφήσει κανείς τις Πρέσπες, πρέπει οπωσδήποτε να περάσει από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό "Πελεκάνος" (ως Λέλεκας οφείλω να τον στηρίξω...), όπου θα προμηθευτεί τα φασόλια ("γίγαντες ελέφαντες" αλλά και πλακέ) για τα οποία η περιοχή φημίζεται - χωρίς υπερβολή - παγκοσμίως!
|ig:8-12|
Τελευταίος σταθμός της ημέρας, το Κτήμα Άλφα στο Αμύνταιο. Το συγκεκριμένο Κτήμα το γνωρίζω καλά, το επισκέπτομαι τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, ενώ δοκιμάζω τα κρασιά του πολύ τακτικά. Έτσι, δεν έχω πολλά να πω για την επίσκεψη αυτή. Δεν μπορώ, ωστόσο, να μην σχολιάσω τον επαγγελματισμό με τον οποίο οι άνθρωποι του Κτήματος Άλφα πάντοτε υποδέχονται τους επισκέπτες τους, όποια ώρα και μέρα κι αν είναι αυτό (ακόμα και Σάββατο βράδυ, όπως στην περίπτωσή μας σήμερα), σε συνδυασμό με την ζεστή φιλοξενία τους, η οποία κερδίζει πάντα τον επισκέπτη. Και βέβαια, χαίρομαι πάντα να βλέπω ανθρώπους που δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη γνώση στο κρασί, να εντυπωσιάζονται από τις πραγματικά εξαιρετικές εγκαταστάσεις του Κτήματος, αλλά και από τα πολύ καλά κρασιά που δοκιμάζουν στο τέλος της επίσκεψης.
Η 3η μέρα στη Δυτική Μακεδονία έχει πολύ κρασί, καθώς ένα μεγάλο μέρος της θα είναι αφιερωμένο στα οινοποιεία της περιοχής του Βελβεντού. Μείνετε συντονισμένοι!...
