Το να κυκλοφορήσει Πορτογαλέζικο κρασί με μεταλλικό βιδωτό πώμα θα μπορούσε να το θεωρήσει κανείς αντίστοιχη κίνηση με το να εμφανιστεί φίλαθλος με καταπράσινη φανέλα του Παναθηναϊκού στη θύρα των φανατικών οπαδών του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη! Να όμως που έγινε κι αυτό (μην ταράζεστε, οινική είναι η είδησή μας, όχι ποδοσφαιρική...)!
Αναφέρομαι στην πρόσφατη απόφαση της κολοσσιαίας Πορτογαλέζικης οινοποιίας Sogrape να κυκλοφορήσει την ετικέτα Quinta de Azevedo Vinho Verde 2010, μία από τις πιο σημαντικές της, με βιδωτό πώμα, αντί για φελλό. Το φρέσκο και ελαφρύ αυτό λευκό κρασί δεν είναι το πρώτο παράδειγμα Πορτογαλέζικου κρασιού που σφραγίζεται με βιδωτό πώμα, είναι όμως μάλλον το πιο ηχηρό. Το σοκ, πάντως, είναι μεγάλο, καθώς η Πορτογαλία παράγει το 50% του φυσικού φελλού στον κόσμο και ταυτόχρονα παραπάνω από το 80% των φελλών που χρησιμοποιούνται στην παγκόσμια οινοποιία. Δεν είναι τελείως αδικαιολόγητο το γεγονός, λοιπόν, ότι ο οινικός κλάδος της χώρας δεν διάκειται πολύ φιλικά απέναντι στους εναλλακτικούς τρόπους σφράγισης των φιαλών κρασιού, ενώ στην κύρια οινοπαραγωγική ζώνη του Douro η χρήση οτιδήποτε άλλου εκτός φελλού απαγορεύεται δια νόμου!
Η αλήθεια είναι ότι το μερίδιο αγοράς του φυσικού φελλού διεθνώς φαίνεται να υποχωρεί σταθερά. Σύμφωνα με το περιοδικό Decanter, το 2009 το 69% των 18 δισεκατομμυρίων πωμάτων φιαλών κρασιού του πλανήτη ήταν από φυσικό φελλό, όταν 10 χρόνια πριν το ποσοστό ξεπερνούσε το 95%! Η σημαντική αυτή μείωση, βέβαια, έχει άμεση σχέση με τις συνήθειες των οινοπαραγωγών (και των οινοφίλων) του νέου κόσμου - σκεφτείτε ότι στη Νέα Ζηλανδία, για παράδειγμα, το βιδωτό πώμα χρησιμοποιείται για τη σφράγιση του 90% των φιαλών κρασιού που παράγει η χώρα!
Είτε το θέλουμε όλοι, είτε όχι, το βιδωτό πώμα είναι ένας τρόπος σφράγισης του κρασιού που κερδίζει έδαφος καθημερινά. Προσωπικά το θεωρώ έξυπνο και χρήσιμο (αν όχι επιβεβλημένο) σε αρκετά λευκά κρασιά που θα καταναλωθούν σύντομα, αλλά και σε κάμποσα ερυθρά αντίστοιχης κατηγορίας. Ένας βασικός παράγοντας, ωστόσο, που αποτελεί τροχοπέδη για την περαιτέρω διάδοση της τεχνολογίας αυτής - που είναι ιδιαίτερα προηγμένη, ώστε να προστατεύει τέλεια τα αρώματα και τη φρεσκάδα του κρασιού στο μπουκάλι - είναι η αντίληψη των οινόφιλων (και ειδικά των πιο παραδοσιακών), καθώς και η ελλιπής ενημέρωση του κοινού.
Εδώ στην Ελλάδα την αρχή έκανε ο Γιώργος Σκούρας, ο οποίος κυκλοφόρησε τις εκλεκτές λευκές ετικέτες του Viognier Eclectique, Dum Vinum Sperum και αργότερα την αγαπημένη Αρμύρα με βιδωτό πώμα - όχι χωρίς να εισπράξει απορημένα ή και ενοχλημένα βλέματα από μερίδα του οινόφιλου κοινού. Τα βήματά του όμως ακολούθησαν, έκτοτε, κάποιοι (μη φανταστείτε πολλοί, όμως) συνάδελφοί του, με πιο πρόσφατο τον Νίκο Λαζαρίδη που παρουσίασε φέτος τις 2 ετικέτες της οικογένειας Μαύρο Πρόβατο (μία λευκή και μία ερυθρή!) με βιδωτό πώμα της νέας τεχνολογίας stellux. Ξέρω πάντως κάποιους γνωστούς οινοπαραγωγούς που κυκλοφορούν ετικέτες τους στο εξωτερικό (αλλά όχι στην Ελλάδα) με βιδωτό πώμα επειδή οι εκεί αγορές το ζητούν, καθώς και κάποιους που ετοιμάζονται να κάνουν το τολμηρό βήμα και στην Ελληνική αγορά.
Το δικό μου μήνυμα προς οποιονδήποτε είναι διστακτικός ή σκεπτικός απέναντι στο βιδωτό πώμα στο κρασί, είναι να μην βιαστεί να βγάλει συμπεράσματα πριν αποκτήσει προσωπική άποψη. Το σίγουρο είναι ότι, τουλάχιστον για κρασιά που δεν προορίζουμε για μακρά παλαίωση, το βιδωτό πώμα εξασφαλίζει καλύτερη ζωντάνια στο κρασί όσο μένει κλειστό, ενώ δεν καθιστά απαραίτητη τη φύλαξή του σε οριζόντια θέση (καθότι δεν υπάρχει φελλός που πρέπει να παραμείνει υγρός), κι έτσι είναι σαφώς πιο πρακτικό.
Η γνώση και η αγάπη του κρασιού επιτυγχάνονται μέσα από ένα όμορφο και απολαυστικό ταξίδι αρωματικών και γευστικών ανακαλύψεων. Αν μη τι άλλο, λοιπόν, δοκίμασον μεν, πάταξον (αν πρέπει οπωσδήποτε) δε!...
Αναφέρομαι στην πρόσφατη απόφαση της κολοσσιαίας Πορτογαλέζικης οινοποιίας Sogrape να κυκλοφορήσει την ετικέτα Quinta de Azevedo Vinho Verde 2010, μία από τις πιο σημαντικές της, με βιδωτό πώμα, αντί για φελλό. Το φρέσκο και ελαφρύ αυτό λευκό κρασί δεν είναι το πρώτο παράδειγμα Πορτογαλέζικου κρασιού που σφραγίζεται με βιδωτό πώμα, είναι όμως μάλλον το πιο ηχηρό. Το σοκ, πάντως, είναι μεγάλο, καθώς η Πορτογαλία παράγει το 50% του φυσικού φελλού στον κόσμο και ταυτόχρονα παραπάνω από το 80% των φελλών που χρησιμοποιούνται στην παγκόσμια οινοποιία. Δεν είναι τελείως αδικαιολόγητο το γεγονός, λοιπόν, ότι ο οινικός κλάδος της χώρας δεν διάκειται πολύ φιλικά απέναντι στους εναλλακτικούς τρόπους σφράγισης των φιαλών κρασιού, ενώ στην κύρια οινοπαραγωγική ζώνη του Douro η χρήση οτιδήποτε άλλου εκτός φελλού απαγορεύεται δια νόμου!
Η αλήθεια είναι ότι το μερίδιο αγοράς του φυσικού φελλού διεθνώς φαίνεται να υποχωρεί σταθερά. Σύμφωνα με το περιοδικό Decanter, το 2009 το 69% των 18 δισεκατομμυρίων πωμάτων φιαλών κρασιού του πλανήτη ήταν από φυσικό φελλό, όταν 10 χρόνια πριν το ποσοστό ξεπερνούσε το 95%! Η σημαντική αυτή μείωση, βέβαια, έχει άμεση σχέση με τις συνήθειες των οινοπαραγωγών (και των οινοφίλων) του νέου κόσμου - σκεφτείτε ότι στη Νέα Ζηλανδία, για παράδειγμα, το βιδωτό πώμα χρησιμοποιείται για τη σφράγιση του 90% των φιαλών κρασιού που παράγει η χώρα!
Είτε το θέλουμε όλοι, είτε όχι, το βιδωτό πώμα είναι ένας τρόπος σφράγισης του κρασιού που κερδίζει έδαφος καθημερινά. Προσωπικά το θεωρώ έξυπνο και χρήσιμο (αν όχι επιβεβλημένο) σε αρκετά λευκά κρασιά που θα καταναλωθούν σύντομα, αλλά και σε κάμποσα ερυθρά αντίστοιχης κατηγορίας. Ένας βασικός παράγοντας, ωστόσο, που αποτελεί τροχοπέδη για την περαιτέρω διάδοση της τεχνολογίας αυτής - που είναι ιδιαίτερα προηγμένη, ώστε να προστατεύει τέλεια τα αρώματα και τη φρεσκάδα του κρασιού στο μπουκάλι - είναι η αντίληψη των οινόφιλων (και ειδικά των πιο παραδοσιακών), καθώς και η ελλιπής ενημέρωση του κοινού.
Εδώ στην Ελλάδα την αρχή έκανε ο Γιώργος Σκούρας, ο οποίος κυκλοφόρησε τις εκλεκτές λευκές ετικέτες του Viognier Eclectique, Dum Vinum Sperum και αργότερα την αγαπημένη Αρμύρα με βιδωτό πώμα - όχι χωρίς να εισπράξει απορημένα ή και ενοχλημένα βλέματα από μερίδα του οινόφιλου κοινού. Τα βήματά του όμως ακολούθησαν, έκτοτε, κάποιοι (μη φανταστείτε πολλοί, όμως) συνάδελφοί του, με πιο πρόσφατο τον Νίκο Λαζαρίδη που παρουσίασε φέτος τις 2 ετικέτες της οικογένειας Μαύρο Πρόβατο (μία λευκή και μία ερυθρή!) με βιδωτό πώμα της νέας τεχνολογίας stellux. Ξέρω πάντως κάποιους γνωστούς οινοπαραγωγούς που κυκλοφορούν ετικέτες τους στο εξωτερικό (αλλά όχι στην Ελλάδα) με βιδωτό πώμα επειδή οι εκεί αγορές το ζητούν, καθώς και κάποιους που ετοιμάζονται να κάνουν το τολμηρό βήμα και στην Ελληνική αγορά.
Το δικό μου μήνυμα προς οποιονδήποτε είναι διστακτικός ή σκεπτικός απέναντι στο βιδωτό πώμα στο κρασί, είναι να μην βιαστεί να βγάλει συμπεράσματα πριν αποκτήσει προσωπική άποψη. Το σίγουρο είναι ότι, τουλάχιστον για κρασιά που δεν προορίζουμε για μακρά παλαίωση, το βιδωτό πώμα εξασφαλίζει καλύτερη ζωντάνια στο κρασί όσο μένει κλειστό, ενώ δεν καθιστά απαραίτητη τη φύλαξή του σε οριζόντια θέση (καθότι δεν υπάρχει φελλός που πρέπει να παραμείνει υγρός), κι έτσι είναι σαφώς πιο πρακτικό.
Η γνώση και η αγάπη του κρασιού επιτυγχάνονται μέσα από ένα όμορφο και απολαυστικό ταξίδι αρωματικών και γευστικών ανακαλύψεων. Αν μη τι άλλο, λοιπόν, δοκίμασον μεν, πάταξον (αν πρέπει οπωσδήποτε) δε!...
