Γενέθλια στο Bar Boulud

Είθισται οι επιτυχημένοι Ευρωπαίοι Σεφ κάποια στιγμή να "μετακομίζουν" στην Αμερική, για να εξαργυρώσουν την επιτυχία τους σε κάποια από τις γαστρονομικές μετροπόλεις της (ή και όλες), όπως η Νέα Υόρκη, το Λας Βέγκας, το Λος Άντζελες, κλπ. Η περίπτωση του Daniel Boulud, όμως, είναι διαφορετική. Παρότι Γάλλος στην καταγωγή, ξεκίνησε και έφτιαξε την καριέρα του στην Αμερική, όπου ουσιαστικά και αναδείχθηκε ανάμεσα στους κορυφαίους Σεφ της χώρας. Μόλις φέτος το καλοκαίρι αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να περάσει τον Ατλαντικό, ανοίγοντας το Bar Boulud στο Λονδίνο, και μάλιστα στο πολυτελές και exclusive ξενοδοχείο Mandarin Oriental, στο Knightsbridge. Το εστιατόριο αυτό διάλεξα για το δείπνο των γενεθλίων μου χτες το βράδυ.

Το πρώτο πράγμα που σε προδιαθέτει μπαίνοντας στο Bar Boulud είναι η ατμόσφαιρα. Υπάρχει θόρυβος, κέφι, ενέργεια, αυτό που στα Αγγλικά λέγεται συνήθως "buzz". Και παρά την "κλάση" του εστιατορίου και του Ξενοδοχείου που το φιλοξενεί, όλα φαίνονται τόσο άνετα και τόσο χαλαρά, ώστε να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για ένα όμορφο βράδυ. Στο κέντρο του εστιατορίου δεσπόζει μία όμορφη open kitchen με περιμετρικό πάγκο για όσους θέλουν να ζήσουν την εμπειρία από πιο κοντά, ενώ στην είσοδο η κάβα καλωσορίζει τον επισκέπτη. Χτες το βράδυ, φαντάζομαι καθότι Σάββατο, υπήρχε και πολύ διακριτική live μουσική.

Το service είναι εξαιρετικά φιλικό, επαγγελματικό και γρήγορο. Ο κατάλογος είναι πλήρης και αφορά σε μία μοντέρνα Ευρωπαϊκή κουζίνα με Αμερικάνικες επιρροές, με ισοδύναμο βάρος τόσο στη γη όσο και στη θάλασσα. Στη λίστα κρασιών ο Σεφ προφανώς πατάει πόδι λόγω καταγωγής (από τη Λυών), κι έτσι η πλειονότητα των επιλογών έχουν προέλευση το Ροδανό ή την Βουργουνδία, με λίγες "δορυφορικές" εναλλακτικές από τον παλαιό και νέο κόσμο. Οι τιμές είναι αρκετά λογικές (τηρουμένων των αναλογιών) και υπάρχουν πολλές επιλογές σε ποτήρι. Γενικά, δύσκολα θα προβληματιστεί κάποιος να καλύψει σωστά τις γεύσεις της παραγγελίας του.

|ig:all|

Εγώ ξεκίνησα με ένα εξαιρετικό Ριζότο με Λευκή τρούφα, που ήταν από τα σπέσιαλ της ημέρας και μου το εκθείασαν ιδιαίτερα, καθώς οι τρούφες είχαν μόλις παραληφθεί από την Alba. Συνέχισα με ένα εκπληκτικό Rib-Eye Steak, ψημένο ακριβώς στα γούστα μου και συνοδευόμενο από τέλειες τηγανητές πατάτες, λαχανικά και μία απίστευτη Sauce Bearnaise. Η εξωτική συνοδός μου (η οποία είναι vegetarian λόγω θρησκείας, όπως όμως λέει ο λαός "Αγάπαγε το φίλο σου με τα ελαττώματά του") προτίμησε τα Φρέσκα Θαλασσινά για την αρχή και την Ψητή Γλώσσα στη συνέχεια. Δεν τα δοκίμασα (και από διακριτικότητα δεν τα φωτογράφησα), αλλά αν κρίνω από τον ενθουσιασμό της μάλλον έμεινε ευχαριστημένη. Τα επιδόρπιά μας ήταν ένα αμαρτωλό Choux Praliné γεμιστό με Gianduja και παγωτό βανίλια, καθώς και το "Coupe Mont Blanc", με ψητό μήλο, παγωτό κάστανο και φρέσκια κρέμα. Οινικά μας συνόδευσε μία όμορφη λευκή Βουργουνδία του 2008 από τον David Duband, αν και εγώ με το κρέας μου δεν άντεξα και ζήτησα ένα ποτήρι Malbec, το οποίο ήταν ό,τι έπρεπε. Με τα επιδόρπια η αδυναμία μου για το παλαιωμένο ΡΧ με επηρέασε για άλλη μία φορά, και η επιλογή μου ήταν απόλυτα επιτυχημένη.

Τελικές εντυπώσεις; Οι καλύτερες. Πέρα από όλα τα άλλα, νομίζω ότι η Αμερικάνικη πινελιά στην ατμόσφαιρα και το στυλ δίνει στο Bar Boulud μία πολύ ιδιαίτερη και ευχάριστη διάσταση, που εμένα μου άρεσε πολύ. Αν σχεδιάζετε να πάτε στο Λονδίνο, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Εγώ θα ξαναπάω σίγουρα. Πληροφορίες και περισσότερες λεπτομέρειες θα βρείτε στην ιστοσελίδα του εστιατορίου, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.danielnyc.com/barbouludLondon.html.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v