ΑΠΟΨΕΙΣTELEGOURMETService

Είναι πραγματικά ευχάριστο να βλέπεις νέες επιχειρήσεις στην εστίαση να ξεκινούν αυτό τον καιρό (όταν πολλές γύρω μας κλείνουν) και ο κόσμος να τις αγκαλιάζει αμέσως - ειδικά όταν το αξίζουν. Τέτοια περίπτωση είναι το bar-restaurant Cash στο Κεφαλάρι, το οποίο για μένα δείχνει να είναι Η άφιξη της νέας σεζόν. Από τη μέρα που ξεκίνησε (και δεν έχει ένα μήνα νομίζω), είναι συνεχώς γεμάτο και συζητιέται παντού.

Άλλο ποστ είχα σκοπό να γράψω σήμερα, αλλά η χτεσινοβραδυνή εμπειρία μου επέβαλε να αλλάξω ρότα. Επιστρέφω λοιπόν στο αγαπημένο μου θέμα του ΒΥΟΒ (και θα το κάνω κάθε φορά που κάνω μία σχετική με το θέμα ανακάλυψη), και μάλιστα σε συνδυασμό με μία από τις αγαπημένες μου ταβέρνες, Το Βραστό στο Χαλάνδρι.

Σημείο των καιρών, συνέπεια της κρίσης ή εξέλιξη της οινικής κουλτούρας; Όλα αυτά μαζί, νομίζω, απαντούν σε όσους αναρωτιούνται γιατί το φαινόμενο ΒΥΟΒ γνωρίζει πρωτοφανή άνθιση στο εξωτερικό.

Έχω πει και έχω γράψει πολλές φορές ότι στο εστιατόριο Milos πηγαίνω από τότε που άνοιξε, και πάντα φεύγω με τις καλύτερες εντυπώσεις. Τον τελευταίο καιρό, ωστόσο, πηγαίνω πολύ πιο τακτικά, και έχω λόγο σοβαρό. Βλέπετε εδώ και κάποιους μήνες, η νέα ομάδα που τρέχει το εστιατόριο του έχει δώσει νέα πνοή, τόσο στο φαγητό και το κρασί, όσο και στην εξυπηρέτηση και τη γενικότερη παρεχόμενη εμπειρία.

Φίλοι ξενοδόχοι απαντήστε μου μία μόνο ερώτηση, γιατί έτσι και συμβεί κάτι (είμαι και σε κρίσιμη ηλικία) θα πάω με την απορία:Πώς γίνεται να ετοιμάζετε καθημερινά μπουφέδες πρωινού με άπειρες επιλογές σε αυγά, τυριά και αλλαντικά, κέικ, γλυκά και λοιπά αρτοποιήματα, και πάει λέγοντας, αλλά η πορτοκαλάδα που σερβίρετε να είναι φρεσκο-σερβιρισμένη από το κλασσικό χαρτονένιο κουτί μακράς, μα πολύ μακράς διαρκείας;... Κι όλα αυτά στη χώρα που φημίζεται για τα εσπεριδοειδή της παγκοσμίως... Τι εικόνα δίνουμε στον ξένο τουρίστα, αλλά και στον δύσμοιρο τον Έλληνα, που σας πληρώνει αδρά και περιμένει [μάταια] κάποια υποψία εξυπηρέτησης;...Λοιπόν ακούστε: Τα πορτοκάλια στη λαϊκή πάνε περίπου στα 50, άντε 60 λεπτά το κιλό. Η τεχνολογία έχει, δόξα τω Θεώ, προχωρήσει, και εδώ και δεκαετίες μπορούμε και τα στίβουμε. Όποιος εξακολουθεί να σερβίρει συμπυκνωμένο...

Ο ιδιοκτήτης του Nabucco στην Εκάλη είναι προφανές ότι δεν θέλει/χρειάζεται ούτε πελάτες, ούτε δημοσιότητα. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι είχα προσπαθήσει να κλείσω τραπέζι για να φάμε με παρέα (και όχι για restaurant review όπως του εξήγησα), τον πήρα 3 τηλέφωνα, με διαβεβαίωσε και τις 3 φορές ότι θα με πάρει πίσω μόλις βρει τραπέζι με το γνωστό "Δεν σ’έχω ξεχάσει...", και δεν ξαναφάνηκε ποτέ. Και όλα αυτά, πριν από 6 μήνες... Μόλις είχε ανοίξει. Σε κάποιον που ήθελε να δώσει τα καλά του λεφτά για να φάει εκεί, και, γιατί όχι, να γράψει και μία καλή κριτική στο μέλλον, ή τουλάχιστον να το προτείνει και σε 5 ανθρώπους...Για να είμαστε δίκαιοι, έχω ακούσει ότι το φαγητό είναι καλό αν και αρκετά τσιμπημένο στις τιμές. Δεν σας κρύβω ότι θα ήθαλα να πάει καλά, γιατί το σημείο που άνοιξε, στην οδό Θέμιδος στην Εκάλη, είναι "καταραμένο",...

Σας έχει τύχει ποτέ να έχετε βρει ένα ταβερνάκι, ένα μπαρ, ένα στέκι, και να μη θέλετε με τίποτα να το μάθει πολύς κόσμος για να είναι μόνο δικό σας; Κάπως έτσι νιώθω κι εγώ για το Ψάριστον, ένα από τα λίγα μέρη που απολαμβάνω ολόφρεσκο ψάρι, καθότι ορκισμένος κρεατοφάγος.Το Ψάριστον είναι μία συνοικιακή ψαροταβέρνα στο Νέο Ηράκλειο. Το service του, αν και συνειδητά αργό, είναι πάντα φιλικό και με μεγάλη δόση χιούμορ, το ψάρι είναι της ημέρας και σπαρταράει, ενώ οι συνοδευτικοί μεζέδες είναι όλοι διαλεκτοί. Δοκιμάστε εκπληκτικούς κολοκυθοκεφτέδες, γυαλιστερές και πετροσωλήνες, ίσως το πιο αξέχαστο ψητό καλαμάρι που θα δοκιμάσετε ποτέ, και ένα εκπληκτικό, ολίγον τι πικάντικο σαγανάκι γαρίδας.Όσο για το κρασί, σε ειδικό συντηρητή παρακαλώ, στην αποθηκούλα, φυλάσσονται ετικέτες που επιβάλεται να συνοδεύουν τα φαγητά του μενού, όπως Σαντορίνες,...