Άλλο ποστ είχα σκοπό να γράψω σήμερα, αλλά η χτεσινοβραδυνή εμπειρία μου επέβαλε να αλλάξω ρότα. Επιστρέφω λοιπόν στο αγαπημένο μου θέμα του ΒΥΟΒ (και θα το κάνω κάθε φορά που κάνω μία σχετική με το θέμα ανακάλυψη), και μάλιστα σε συνδυασμό με μία από τις αγαπημένες μου ταβέρνες, Το Βραστό στο Χαλάνδρι.
Εκλεκτή η παρέα φίλων τους οποίους θα συναντούσα στο Βραστό χτες, η συζήτηση θα έπαιρνε κάποια στιγμή οινικό χαρακτήρα, οπότε είπα να πάρω μαζί ένα μπουκάλι κρασί από τη συλλογή μου για να συνοδεύσει το γεύμα μας. Δεν γνώριζα αν θα υπήρχε πρόβλημα στην ταβέρνα, αλλά σκέφτηκα ότι θα κάνω την ερώτηση, και το πολύ-πολύ να μου πουν όχι.
Ο χαμογελαστός σερβιτόρος, πρέπει να σας πω, όχι μόνο δεν μου αρνήθηκε, αλλά μας έφερε και ποτήρια κολωνάτα για να απολαύσουμε το κρασί μας καλύτερα. Από εκεί και πέρα, παρέλασαν από το τραπέζι μας όλα τα γνωστά ορεκτικά της ταβέρνας - τυροπιτάκια με σπιτικό φύλλο, κεφτεδάκια "μαμαδίστικα", λουκάνικο χωριάτικο, τυροκαφτερή και διάφορες σαλάτες - ενώ στα κυρίως τόσο η σταβλίσια όσο και η καπνιστή χοιρινή μπριζόλα ήταν πραγματικά εξαιρετικές. Όπως έχω ξαναγράψει, τα κρέατα του Βραστού έρχονται διαλεχτά από την Κάρυστο, που είναι γνωστή και φημισμένη σε αυτόν τον τομέα.
Ήταν μία όμορφη βραδιά στο Βραστό, που αν και έχει ανανεώσει το look του παραμένει το γνωστό αγαπημένο στέκι του Χαλανδρίου που ξέραμε. Φάγαμε στον δροσερό κήπο - οι παρέες γύρω πολλές και η ατμόσφαιρα όπως πάντα ευχάριστη. Και κάτι σημαντικό: όταν τρεις άνθρωποι ("γερά πηρούνια" όλοι μας) τρώνε ΟΛΑ τα ορεκτικά του καταλόγου και νόστιμα κρεατικά για κυρίως, χωρίς το κρασί καθώς το φέραμε μαζί μας και με κερασμένο κρύο καρπουζάκι στο τέλος με €55 λογαριασμό, δεν το λες κακό value...
Συμπέρασμα 1ον: Αν πραγματικά θέλετε να απολαύσετε ένα συγκεκριμένο μπουκάλι κρασί εκεί που θα πάτε για φαγητό, κάντε την ερώτηση και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μπορέσετε να το φέρετε μαζί σας. Συμπέρασμα 2ον: Προτιμήστε το Βραστό. Είναι εγγύηση. Λέλεκας speaking...
Και βέβαια είμαι πολύ χαρούμενος που για αυτή την ωραία βραδιά - και τα πεντανόστιμα κρεατοφαγικά της εδέσματα - επέλεξα το (εικονιζόμενο) Γη & Ουρανός 2004 του Απόστολου Θυμιόπουλου. Η συγκεκριμένη τελευταία φιάλη είχε μείνει καιρό στο συντηρητή μου και έψαχνα την κατάλληλη ευκαιρία για να την ανοίξω. Και σας διαβεβαιώ ότι μετά από 6 χρόνια παλαίωσης ήταν πραγματικά ό,τι καλύτερο. Μια αγαπημένη Νάουσα που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα...
Εκλεκτή η παρέα φίλων τους οποίους θα συναντούσα στο Βραστό χτες, η συζήτηση θα έπαιρνε κάποια στιγμή οινικό χαρακτήρα, οπότε είπα να πάρω μαζί ένα μπουκάλι κρασί από τη συλλογή μου για να συνοδεύσει το γεύμα μας. Δεν γνώριζα αν θα υπήρχε πρόβλημα στην ταβέρνα, αλλά σκέφτηκα ότι θα κάνω την ερώτηση, και το πολύ-πολύ να μου πουν όχι.
Ο χαμογελαστός σερβιτόρος, πρέπει να σας πω, όχι μόνο δεν μου αρνήθηκε, αλλά μας έφερε και ποτήρια κολωνάτα για να απολαύσουμε το κρασί μας καλύτερα. Από εκεί και πέρα, παρέλασαν από το τραπέζι μας όλα τα γνωστά ορεκτικά της ταβέρνας - τυροπιτάκια με σπιτικό φύλλο, κεφτεδάκια "μαμαδίστικα", λουκάνικο χωριάτικο, τυροκαφτερή και διάφορες σαλάτες - ενώ στα κυρίως τόσο η σταβλίσια όσο και η καπνιστή χοιρινή μπριζόλα ήταν πραγματικά εξαιρετικές. Όπως έχω ξαναγράψει, τα κρέατα του Βραστού έρχονται διαλεχτά από την Κάρυστο, που είναι γνωστή και φημισμένη σε αυτόν τον τομέα.
Ήταν μία όμορφη βραδιά στο Βραστό, που αν και έχει ανανεώσει το look του παραμένει το γνωστό αγαπημένο στέκι του Χαλανδρίου που ξέραμε. Φάγαμε στον δροσερό κήπο - οι παρέες γύρω πολλές και η ατμόσφαιρα όπως πάντα ευχάριστη. Και κάτι σημαντικό: όταν τρεις άνθρωποι ("γερά πηρούνια" όλοι μας) τρώνε ΟΛΑ τα ορεκτικά του καταλόγου και νόστιμα κρεατικά για κυρίως, χωρίς το κρασί καθώς το φέραμε μαζί μας και με κερασμένο κρύο καρπουζάκι στο τέλος με €55 λογαριασμό, δεν το λες κακό value...
Συμπέρασμα 1ον: Αν πραγματικά θέλετε να απολαύσετε ένα συγκεκριμένο μπουκάλι κρασί εκεί που θα πάτε για φαγητό, κάντε την ερώτηση και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μπορέσετε να το φέρετε μαζί σας. Συμπέρασμα 2ον: Προτιμήστε το Βραστό. Είναι εγγύηση. Λέλεκας speaking...
Και βέβαια είμαι πολύ χαρούμενος που για αυτή την ωραία βραδιά - και τα πεντανόστιμα κρεατοφαγικά της εδέσματα - επέλεξα το (εικονιζόμενο) Γη & Ουρανός 2004 του Απόστολου Θυμιόπουλου. Η συγκεκριμένη τελευταία φιάλη είχε μείνει καιρό στο συντηρητή μου και έψαχνα την κατάλληλη ευκαιρία για να την ανοίξω. Και σας διαβεβαιώ ότι μετά από 6 χρόνια παλαίωσης ήταν πραγματικά ό,τι καλύτερο. Μια αγαπημένη Νάουσα που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα...
