ΑΠΟΨΕΙΣTELEGOURMETMisc

Μερικές σκέψεις από έναν φανατικό ταξιδιώτη (και χρήστη/reviewer) για το tripadvisor, το οποίο αγαπιέται με κάθε καλή κριτική, αλλά μισιέται θανάσιμα με την πρώτη αρνητική...

Την πρώτη δεκαετία τη φάγαμε! Μαζί! Τι λέτε, πάμε για την επόμενη;...

Ο καλός μου φίλος Γιάννης Καρβέλας, σταθερός συνοδοιπόρος στις οινο-γαστρονομικές μου εξορμήσεις εντός και εκτός συνόρων, μου πρότεινε προ καιρού να μου στείλει κάποιες πληροφορίες σχετικά με την ιστορία και την παράδοση της Τσικνοπέμπτης, και μάλιστα με παραστάσεις και εμπειρίες από τα μέρη του, στη Μεσσηνία, προκειμένου να γράψω ένα σχετικό άρθρο/post. Όταν μου τις έστειλε, συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα έξοχο κομμάτι από μόνο του. Το διάβασα, το απόλαυσα, του έκανα ένα ανεπαίσθητο “editing” και σας το παραθέτω ως "guest post", σχεδόν αυτούσιο, για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουμε εμείς τα νιάτα, με τις ευχές μου για να περάσετε σήμερα μια όμορφη Τσικνοπέμπτη!

Όσοι με γνωρίζετε και με (παρ)ακολουθείτε, ξέρετε ότι έχω αδυναμία στο κρέας και στο ψήσιμό του. Κάθε χρόνο περιμένω πως και πως να ανοίξει ο καιρός και να ξεκινήσει η "σεζόν" του μπάρμπεκιου, αν και τελευταία δημιούργησα ειδική πατέντα στο σπίτι μου για να μπορώ να ψήνω όλο το χρόνο.

Λατρεύω τα κοκτέιλς. Μπορώ να βγω και να δοκιμάσω πολλά και διαφορετικά σε ένα βράδυ, μου αρέσει να πειραματίζομαι με κοκτέιλς και φαγητό, και όταν βρίσκομαι σε μπαρ, ειδικά όταν γνωρίζω και εμπιστεύομαι τον bartender, δεν κοιτάω ποτέ κατάλογο - αντιθέτως, αφήνω τον αρχηγό πίσω από τη μπάρα να κάνει παιχνίδι, αφού του εξηγήσω τα γούστα μου και του δώσω λίγο χρόνο να με "ψυχολογήσει".

Συνήθιζα κάθε χρόνο, προς τα τέλη του, να κάνω έναν απολογισμό. Με τα καλά και τα άσχημα της χρονιάς, τις εμπειρίες που μου άφησε, τα highlights και όλα αυτά. Ε, φέτος αποφάσισα να μην το κάνω. Το 2013 ήταν μια καλή και ενδιαφέρουσα χρονιά. Ας το αφήσουμε εκεί, ας πάει στο καλό και ας κοιτάξουμε μπροστά. Το 2014 έχει πλέον ξεκινήσει και εγώ είμαι πολύ αισιόδοξος!

Μαγειρεύω πολύ και τακτικά. Περισσότερο ίσως από τις όποιες συνταγές, δίνω βάρος στις πρώτες ύλες, για να απολαμβάνουν οι φίλοι μου κι εγώ γεύσεις καθαρές και αυθεντικές. Πρέπει να ομολογήσω, βέβαια, ότι επειδή το μεγάλο μου καμάρι σε κάθε τέτοιο γεύμα είναι το εκλεκτό κρέας, αλλά και τα πιάτα που το συνοδεύουν, η σαλάτα έρχεται στο τραπέζι "εθιμοτυπικά" και μόνο, είναι πάντα λιτή (συνήθως ρόκα, ντομάτα και ίσως φρέσκο κρεμμυδάκι ή σχοινόπρασσο) και "ντύνεται" με ό,τι πιο απλό: ελαιόλαδο, ανθό αλατιού και φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Σαν σήμερα πριν από 6 χρόνια, λοιπόν, έγραψα και ανέβασα το πρώτο μου blog post, εδώ στο TeLeGourmet. Θυμάμαι ακριβώς τη στιγμή, που ήμουν και πως έγινε. Τελειώς διαφορετικά τα πάντα για μένα τότε, βέβαια, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο και σε - προφανώς - διαφορετικό στάδιο γνώσης και εμπειρίας. Το κίνητρό μου ήταν, όμως - και ευτυχώς παραμένει αμείωτο - η επιθυμία, ή μάλλον η ανάγκη να μοιραστώ όλα αυτά τα όμορφα πράγματα που γνώριζα, ταξιδεύοντας στον κόσμο του κρασιού.