Η προηγούμενη Κυριακή ήταν μέρα για μπάρμπεκιου. Κι αν είχε δυνατό αέρα από το πρωί, αυτό βολεύει πάντα τον ψήστη, γιατί βοηθάει τη φωτιά να "τραβάει" καλύτερα. Έτσι, στην πυρακτωμένη σχάρα έπεσαν κάτι μνημειώδη στήθη πάπιας και στη θράκα χώθηκαν μικρές πατατούλες με τη φλούδα. Για όλα αυτά, όμως, θα σας (ξανα)μιλήσω κάποια άλλη στιγμή, γιατί ήταν τόσο λαχταριστά που ούτε φωτογραφίες βγήκαν, ούτε καμία καταγραφή έγινε, απλά πέσαμε με τα μούτρα χωρίς πολλές κουβέντες!...
Εγώ όμως δράττομαι της ευκαιρίας για να σας μιλήσω για το κρασί του γεύματος, που ήταν η εικονιζόμενη ετικέτα Παλαιά Κλήματα 2000, από το Κτήμα Παπαϊωάννου στη Νεμέα. Είναι γεγονός ότι η πάπια, παρότι πουλερικό, θεωρείται κόκκινο κρέας και ως εκ τούτου συνοδεύεται από κόκκινο κρασί. Από την άλλη, βέβαια, το κρασί αυτό καλό είναι να είναι σχετικά ευγενικό από τη φύση του (είπαμε πάπια είναι, όχι αγριογούρουνο), ή αλλιώς παλαιωμένο - ή και τα δύο. Συχνά η πρώτη επιλογή σε μία τέτοια περίπτωση είναι ένα Pinot Noir. Εγώ όμως θυμήθηκα ότι είχα στα βάθη ενός από τους συντηρητές μου μία "φουρνιά" από Παλαιά Κλήματα του 2000 που είχα πάρει προ ετών κατευθείαν από το οινοποιείο, και στράφηκα προς τα εκεί. Και η επιλογή μου με δικαίωσε!
Ήταν αυτό ακριβώς που ζητούσα. Πολύ ζωντανό αρωματικά σε μύτη και στόμα, εξαιρετικά ισορροπημένο από κάθε άποψη, με τανίνες που ήταν μεν όμορφα στρογγυλεμένες, έδιναν όμως το δυναμικό τους παρόν και δεν σήκωναν κουβέντα, και με πανέμορφη διάρκεια. Ήταν δηλαδή όπως ακριβώς πρέπει να είναι μία σωστά παλαιωμένη καλή Νεμέα. Τέλεια! Και μου έδειξε ότι είχε πολλά και καλά χρόνια παλαίωσης μπροστά της - άσχετα αν δε νομίζω ότι θα έχω την υπομονή να της τα χαρίσω...
Εγώ όμως δεν θέλω να κάνω διαφήμιση στο συγκεκριμένο κρασί. Έτσι κι αλλιώς δε νομίζω ότι υπάρχουν στην αγορά τόσο παλιές χρονιές της συγκεκριμένης ετικέτας (εγώ βέβαια έχω και παλαιότερες, της δεκαετίας του 90 στη συλλογή μου, και πιθανώς να συζητούσα σοβαρές προτάσεις...). Θέλω όμως να το χρησιμοποιήσω ως αφορμή, για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα περί Νεμέας και παλαίωσης.
Φοβάμαι ότι πολύς κόσμος πιστεύει ότι το κρασί της Νεμέας, επειδή είναι τόσο φιλικό, οικείο, ευχάριστο και εύκολα συνδυάσιμο, είναι ένα απλό κρασί που πρέπει να καταναλώνεται γρήγορα γιατί δεν έχει σοβαρή δυναμική παλαίωσης. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Μία καλή Νεμέα όχι μόνο μπορεί να παλαιώσει για πολλά χρόνια, αλλά εξελίσσεται καταπληκτικά κατά τη διάρκεια της όμορφης αυτής πορείας, ξεδιπλώνοντας με τα χρόνια ακόμα πιο γοητευτικές πτυχές της όμορφης προσωπικότητάς της. Στην κατηγορία αυτή συμπεριλαμβάνω, εκτός από τα Παλαιά Κλήματα και το Μικροκλίμα από το Κτήμα Παπαϊωάννου, το Κτήμα Γαίας από το ομώνυμο οινοποιείο, το Μονοπάτι του Χρήστου Αϊβαλή, τις ετικέτες Νεμέα Reserve και Grand Reserve από τη Σεμέλη και τον Επιλεγμένο του Κτήματος Παρπαρούση. Αν καταφέρετε να βρείτε παλιές (και σωστά συντηρημένες) εσοδείες των κρασιών αυτών, να είστε σίγουροι ότι θα σας αποδείξουν τον ισχυρισμό μου αυτόν περίτρανα. Εγώ το κάνω με κάθε ευκαιρία, και κάθε δοκιμή είναι πραγματικά καλύτερη από την προηγούμενη!...
Εγώ όμως δράττομαι της ευκαιρίας για να σας μιλήσω για το κρασί του γεύματος, που ήταν η εικονιζόμενη ετικέτα Παλαιά Κλήματα 2000, από το Κτήμα Παπαϊωάννου στη Νεμέα. Είναι γεγονός ότι η πάπια, παρότι πουλερικό, θεωρείται κόκκινο κρέας και ως εκ τούτου συνοδεύεται από κόκκινο κρασί. Από την άλλη, βέβαια, το κρασί αυτό καλό είναι να είναι σχετικά ευγενικό από τη φύση του (είπαμε πάπια είναι, όχι αγριογούρουνο), ή αλλιώς παλαιωμένο - ή και τα δύο. Συχνά η πρώτη επιλογή σε μία τέτοια περίπτωση είναι ένα Pinot Noir. Εγώ όμως θυμήθηκα ότι είχα στα βάθη ενός από τους συντηρητές μου μία "φουρνιά" από Παλαιά Κλήματα του 2000 που είχα πάρει προ ετών κατευθείαν από το οινοποιείο, και στράφηκα προς τα εκεί. Και η επιλογή μου με δικαίωσε!
Ήταν αυτό ακριβώς που ζητούσα. Πολύ ζωντανό αρωματικά σε μύτη και στόμα, εξαιρετικά ισορροπημένο από κάθε άποψη, με τανίνες που ήταν μεν όμορφα στρογγυλεμένες, έδιναν όμως το δυναμικό τους παρόν και δεν σήκωναν κουβέντα, και με πανέμορφη διάρκεια. Ήταν δηλαδή όπως ακριβώς πρέπει να είναι μία σωστά παλαιωμένη καλή Νεμέα. Τέλεια! Και μου έδειξε ότι είχε πολλά και καλά χρόνια παλαίωσης μπροστά της - άσχετα αν δε νομίζω ότι θα έχω την υπομονή να της τα χαρίσω...
Εγώ όμως δεν θέλω να κάνω διαφήμιση στο συγκεκριμένο κρασί. Έτσι κι αλλιώς δε νομίζω ότι υπάρχουν στην αγορά τόσο παλιές χρονιές της συγκεκριμένης ετικέτας (εγώ βέβαια έχω και παλαιότερες, της δεκαετίας του 90 στη συλλογή μου, και πιθανώς να συζητούσα σοβαρές προτάσεις...). Θέλω όμως να το χρησιμοποιήσω ως αφορμή, για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα περί Νεμέας και παλαίωσης.
Φοβάμαι ότι πολύς κόσμος πιστεύει ότι το κρασί της Νεμέας, επειδή είναι τόσο φιλικό, οικείο, ευχάριστο και εύκολα συνδυάσιμο, είναι ένα απλό κρασί που πρέπει να καταναλώνεται γρήγορα γιατί δεν έχει σοβαρή δυναμική παλαίωσης. Η πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Μία καλή Νεμέα όχι μόνο μπορεί να παλαιώσει για πολλά χρόνια, αλλά εξελίσσεται καταπληκτικά κατά τη διάρκεια της όμορφης αυτής πορείας, ξεδιπλώνοντας με τα χρόνια ακόμα πιο γοητευτικές πτυχές της όμορφης προσωπικότητάς της. Στην κατηγορία αυτή συμπεριλαμβάνω, εκτός από τα Παλαιά Κλήματα και το Μικροκλίμα από το Κτήμα Παπαϊωάννου, το Κτήμα Γαίας από το ομώνυμο οινοποιείο, το Μονοπάτι του Χρήστου Αϊβαλή, τις ετικέτες Νεμέα Reserve και Grand Reserve από τη Σεμέλη και τον Επιλεγμένο του Κτήματος Παρπαρούση. Αν καταφέρετε να βρείτε παλιές (και σωστά συντηρημένες) εσοδείες των κρασιών αυτών, να είστε σίγουροι ότι θα σας αποδείξουν τον ισχυρισμό μου αυτόν περίτρανα. Εγώ το κάνω με κάθε ευκαιρία, και κάθε δοκιμή είναι πραγματικά καλύτερη από την προηγούμενη!...
