Το ερώτημα αν το κρασί παχαίνει είναι καυτό και επίκαιρο εδώ και χρόνια, και ουσιαστικά παραμένει ακόμα αναπάντητο. Και ακριβώς επειδή δεν υπάρχει ούτε μία αποδεδειγμένη θεωρία είτε προς τη μία κατεύθυνση είτε προς την άλλη, οι ανά τον κόσμο οινόφιλοι που τυγχάνουν και ευτραφείς συχνά ταλανίζονται και σκέφτονται αν θα πιουν μία γουλιά παραπάνω ή όχι.
Μιας και ανήκω και στις δύο αυτές κατηγορίες, θεωρώ ότι δικαιούμαι να τοποθετηθώ επί του θέματος. Δηλώνω ευθαρσώς λοιπόν ότι... πραγματικά δεν μου καίγεται καρφί, είτε έτσι είναι είτε αλλιώς. Προσωπικά πιστεύω ότι το κρασί από μόνο του δεν παχαίνει - εφόσον καταναλώνεται με μέτρο και χωρίς υπερβολές, και δεν συνοδεύεται (πάντα) από μεγάλη και πλούσια ποσότητα φαγητού. Από την άλλη βέβαια δεν είμαι και διατροφολόγος, οπότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κάνω λάθος. Όπως και να'χει το πράγμα, πάντως, ειλικρινά, ποσώς με ενδιαφέρει!
Τι με έπιασε και τα λέω όλα αυτά; Διαβάζω (και φρίττω) για την μεγάλη επιτυχία της σειράς των κρασιών που κυκλοφορούν από την εταιρεία Weight Watchers σε μεγάλες Ευρωπαϊκές αγορές. Πρόκειται για λευκά, ροζέ και κόκκινα κρασιά που έχουν μέγιστο αλκοολικό τίτλο 9.5% και μόνο 80 θερμίδες ανά ποτήρι των 125ml, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα κρασιά της αγοράς, των οποίων η αντίστοιχη ποσότητα περιέχει πάνω από 100 θερμίδες. Σύμφωνα με την εταιρεία ερευνών Nielsen, οι πωλήσεις των κρασιών Weight Watchers παρουσιάζουν ετήσια αύξηση 15% σε όγκο και 21% σε αξία, ακόμα και στην χαλεπή περίοδο που διανύουμε!
Με λίγη έρευνα που έκανα στις πηγές μου, έμαθα για μεγάλο αριθμό ανθρώπων που δηλώνουν ενθουσιασμένοι με τα εν λόγω κρασιά, τα οποία πλέον πίνουν ανελλιπώς. Βεβαίως είμαι σίγουρος ότι δεν συνειδητοποιούν ότι ένα τέτοιο κρασί, ειδικά όταν έχει τόσο χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ, θα πίνεται σαν "νεράκι", γεγονός που θα οδηγεί σε δεύτερο και τρίτο ποτήρι χωρίς σκέψη (αφού σου λέει είναι "light"), με αποτέλεσμα το πενιχρό κέρδος των 20 θερμίδων ανά ποτήρι να εξανεμίζεται (ή και να γίνεται ζημία) μέσα από τον αυξημένο όγκο!
Δεν θέλω και δεν δικαιούμαι να κριτικάρω τα γούστα κανενός - είμαστε όλοι ελεύθεροι να πίνουμε ό,τι, όσο και όπως θέλουμε. Εκνευρίζομαι όμως με τέτοιου είδους πρακτικές - άλλη μία καινοτομία από την "χρυσοφόρα" βιομηχανία του αδυνατίσματος - που καθιστούν το κρασί ένα απλό καταναλωτικό προϊόν που πλέον κυκλοφορεί σε light έκδοση (όπως η μαγιονέζα), στερώντας του όλη τη μαγεία και το μύθο του, τη στιγμή που τόσοι άνθρωποι κάνουμε πραγματικό αγώνα για να εδραιωθεί μία σωστή και δυνατή οινική κουλτούρα στις μεγάλες και μικρές αγορές του κόσμου. Και βέβαια δεν με εκπλήσσει το γεγονός ότι δημιουργός των κρασιών Weight Watchers είναι η Γερμανική οινοποιία Reh Kendermann, στο portfolio της οποίας περιλαμβάνεται - μεταξύ άλλων - το οινικό έκτρωμα Black Tower, μία μάρκα "κρασιού" (τα εισαγωγικά είναι εσκεμμένα) που κατάφερε να γίνει best-seller σε μεγάλες αγορές σε περιόδους που αυτές είχαν ανύπαρκτη οινική παιδεία, καταφέρνοντας ταυτόχρονα ένα καίριο (αλλά ευτυχώς όχι μοιραίο) πλήγμα στην εικόνα του Γερμανικού κρασιού γενικότερα.
Εγώ λέω (και ενίοτε πράττω) ότι όποιος θέλει να αδυνατίσει είτε περιορίζει την ποσότητα του φαγητού του, είτε ακολουθεί ειδική διατροφή, είτε αυξάνει τη σωματική του άσκηση, είτε ακολουθεί ένα συνδυασμό όλων αυτών. Κι αν θεωρεί ότι το κρασί τον παχαίνει, είναι καλύτερα να το ελαττώσει ή και να το κόψει τελείως, παρά να καταφεύγει αφελώς σε τέτοιου είδους προϊόντα. Δεν ξέρω να σας πω αν η συγκεκριμένη σειρά κρασιών θα έρθει ποτέ στην Ελλάδα, ούτε πρόκειται να σας πω πώς να αντιδράσετε αν γίνει κάτι τέτοιο. Θα σας πω μόνο ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να πίνουμε κακό κρασί...
Μιας και ανήκω και στις δύο αυτές κατηγορίες, θεωρώ ότι δικαιούμαι να τοποθετηθώ επί του θέματος. Δηλώνω ευθαρσώς λοιπόν ότι... πραγματικά δεν μου καίγεται καρφί, είτε έτσι είναι είτε αλλιώς. Προσωπικά πιστεύω ότι το κρασί από μόνο του δεν παχαίνει - εφόσον καταναλώνεται με μέτρο και χωρίς υπερβολές, και δεν συνοδεύεται (πάντα) από μεγάλη και πλούσια ποσότητα φαγητού. Από την άλλη βέβαια δεν είμαι και διατροφολόγος, οπότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κάνω λάθος. Όπως και να'χει το πράγμα, πάντως, ειλικρινά, ποσώς με ενδιαφέρει!
Τι με έπιασε και τα λέω όλα αυτά; Διαβάζω (και φρίττω) για την μεγάλη επιτυχία της σειράς των κρασιών που κυκλοφορούν από την εταιρεία Weight Watchers σε μεγάλες Ευρωπαϊκές αγορές. Πρόκειται για λευκά, ροζέ και κόκκινα κρασιά που έχουν μέγιστο αλκοολικό τίτλο 9.5% και μόνο 80 θερμίδες ανά ποτήρι των 125ml, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα κρασιά της αγοράς, των οποίων η αντίστοιχη ποσότητα περιέχει πάνω από 100 θερμίδες. Σύμφωνα με την εταιρεία ερευνών Nielsen, οι πωλήσεις των κρασιών Weight Watchers παρουσιάζουν ετήσια αύξηση 15% σε όγκο και 21% σε αξία, ακόμα και στην χαλεπή περίοδο που διανύουμε!
Με λίγη έρευνα που έκανα στις πηγές μου, έμαθα για μεγάλο αριθμό ανθρώπων που δηλώνουν ενθουσιασμένοι με τα εν λόγω κρασιά, τα οποία πλέον πίνουν ανελλιπώς. Βεβαίως είμαι σίγουρος ότι δεν συνειδητοποιούν ότι ένα τέτοιο κρασί, ειδικά όταν έχει τόσο χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ, θα πίνεται σαν "νεράκι", γεγονός που θα οδηγεί σε δεύτερο και τρίτο ποτήρι χωρίς σκέψη (αφού σου λέει είναι "light"), με αποτέλεσμα το πενιχρό κέρδος των 20 θερμίδων ανά ποτήρι να εξανεμίζεται (ή και να γίνεται ζημία) μέσα από τον αυξημένο όγκο!
Δεν θέλω και δεν δικαιούμαι να κριτικάρω τα γούστα κανενός - είμαστε όλοι ελεύθεροι να πίνουμε ό,τι, όσο και όπως θέλουμε. Εκνευρίζομαι όμως με τέτοιου είδους πρακτικές - άλλη μία καινοτομία από την "χρυσοφόρα" βιομηχανία του αδυνατίσματος - που καθιστούν το κρασί ένα απλό καταναλωτικό προϊόν που πλέον κυκλοφορεί σε light έκδοση (όπως η μαγιονέζα), στερώντας του όλη τη μαγεία και το μύθο του, τη στιγμή που τόσοι άνθρωποι κάνουμε πραγματικό αγώνα για να εδραιωθεί μία σωστή και δυνατή οινική κουλτούρα στις μεγάλες και μικρές αγορές του κόσμου. Και βέβαια δεν με εκπλήσσει το γεγονός ότι δημιουργός των κρασιών Weight Watchers είναι η Γερμανική οινοποιία Reh Kendermann, στο portfolio της οποίας περιλαμβάνεται - μεταξύ άλλων - το οινικό έκτρωμα Black Tower, μία μάρκα "κρασιού" (τα εισαγωγικά είναι εσκεμμένα) που κατάφερε να γίνει best-seller σε μεγάλες αγορές σε περιόδους που αυτές είχαν ανύπαρκτη οινική παιδεία, καταφέρνοντας ταυτόχρονα ένα καίριο (αλλά ευτυχώς όχι μοιραίο) πλήγμα στην εικόνα του Γερμανικού κρασιού γενικότερα.
Εγώ λέω (και ενίοτε πράττω) ότι όποιος θέλει να αδυνατίσει είτε περιορίζει την ποσότητα του φαγητού του, είτε ακολουθεί ειδική διατροφή, είτε αυξάνει τη σωματική του άσκηση, είτε ακολουθεί ένα συνδυασμό όλων αυτών. Κι αν θεωρεί ότι το κρασί τον παχαίνει, είναι καλύτερα να το ελαττώσει ή και να το κόψει τελείως, παρά να καταφεύγει αφελώς σε τέτοιου είδους προϊόντα. Δεν ξέρω να σας πω αν η συγκεκριμένη σειρά κρασιών θα έρθει ποτέ στην Ελλάδα, ούτε πρόκειται να σας πω πώς να αντιδράσετε αν γίνει κάτι τέτοιο. Θα σας πω μόνο ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να πίνουμε κακό κρασί...
